OPETH

Jarczyslaw

Pytanie czego szukacie w muzyce. Jeśli wolicie więcej agresji, wulkanów emocji to Opeth raczej tutaj wymięknie : )

Ja ich lubię właśnie za kompozycje utworów, mimo że po kilkukrotnym przesłuchaniu przestają zaskakiwać. Chciałoby się ciut więcej ciężaru i brutalnych wstawek ale nie można mieć wszystkiego. Muszę się z ostatnim ich album zapoznać lepiej...

Carpetcrawler

Jarczyslaw

Carpetcrawler

Chodziło mi o muzykę, po co słuchać czegoś co po 3 odsłuchaniach staje się przewidywalne, nudne i nie można odkryć w tym już nic ciekawego? Gdy na przykład słuchałem KC, to nawet po 50 przesłuchaniu odkrywałem coś nowego. I chyba o to chodzi w muzyce. Piszesz, że lubisz ich za kompozycje, które po kilku przesłuchaniach stają się wtórne i nijakie. To Ty raczej rozwiń tę myśl bo jej kompletnie nie rozumiem Smile

Chociaż jak jeszcze mało wiedziałem o dobrej muzyce, to też słuchałem PT i Archive i się tym zachwycałem. Teraz został uśmiech politowania i sentyment.

Jarczyslaw

No z tym stwierdzeniem muszę się zgodzić w całej jego rozciągłości. Chociaż wydaje mi się że czasami trzeba też sięgnąć po ciut mniej "zaawansowane" kompozycje. Ja zapewne do Opetha będę jeszcze wracał ale wg mnie jaj nie urywa.

Już mi się nie podoba brzmienie najnowszej płyty. Chyba pora wracać do DT...

Edit:
Hmm właśnie to jest w tym dziwne ponieważ Opeth gra ciekawie, kompozycje są mało schematyczne (ja przynajmniej schematów się tutaj nie doszukuję) jednak całe ich płyty nie robią jakiegoś monumentalnego wrażenia. Słucha się tego dobrze raz drugi i trzeci a potem zaczyna się coś psuć. Takiego wrażenia nie odnoszę kiedy słucham tysięczny raz Dream Theatera mimo że to inne klimaty (melodie DT po prostu mnie porywają i nie nudzą wcale). Kwestia gustu zapewne...

Kapitan Wołowe Serce

Jarczyslaw

Zatem pokaż mi muzykę która jest bardziej skomplikowana, która nie będzie brzmieć jak midi lub nagranie ze stodoły a w trybie natychmiastowym się z nią zapoznam : ) Zapewne masz większe doświadczenie na tym polu dlatego jeśli masz coś ciekawego, ciężkiego, co brzmi inteligentnie i nieschematycznie to byłbym wdzięczny...

DT aż tak słabo nie brzmi ; ) Chociaż racją jest to że obniżyli trochę loty...

Carpetcrawler

Carpetcrawler

Kapitan Wołowe Serce

Jarczyslaw

Trudno nie znać tych zespołów choć ja sam nigdy nie miałem sposobności zapoznać się z ich twórczością od a do z więc może nadszedł najwyższy czas...

Problem z Damnation jest taki że brzmi mało metalowo Wink

Kapitan Wołowe Serce

Jak coś polecam nasze forumowe wątki o nich. Jakbyś chciał iść na skróty i nie przedzierać się przez dziesiątki stron tekstu możesz mnie zaczepić na prv Wink

kobaian

che

Tak sobie czytałem ten temat i czytałem i byłem wielce zdziwiony, że nikt nie wspomniał o płycie Morningrise. Swego czasu słuchałem Opeth'a bardzo dużo i mogę śmiało stwierdzić, że jest to mój ulubiony album tego zespołu (generalnie starsze mi się bardziej podobają od tych po "Blackwater Park"). Mimo, że jest bardziej surowy od nowych płyt, niby bardziej progresywnych, to w moim przekonaniu więcej się tam dzieje "dobrego"... polecam (choć niektóre motywy można by nieco skrócić)

niszczuk

bardzo duży sentyment mam do tego zespołu, growl Akerfeldta był jednym z tych, dzięki którym zacząłem trawić growl - a miałem z tym problem kiedyś. wszystko się zmieniło kiedy posłuchałem Blackwater Park. i może to magia pierwszej płyty (jako pierwszej poznanej przeze mnie), ale ciągle uważam, że to najlepszy album Opeth. i kiedy wracam do ich muzyki, a wracam rzadko, to najczęściej właśnie do BWP, czasem też do Damnation. poza tym lubię jeszcze płyty od My Arms, Your Hearse do Damnation, dwie pierwsze są jako takie, ale ostatnie dla mnie mogłyby nie istnieć.

gery

Ja nigdy nie trawilem growlu. Dlatego nie jestem wstanie sluchac tych wszystkich ekstremalnych odmian metalu.

Carpetcrawler

Ale dla muzyki warto posłuchać chociażby Death czy Burzuma, ja też nigdy nie byłem zwolennikiem growlu i strasznie mnie męczyło i wkurwiało jak współlokator mi puszczał My Dying Bride itp. itd. Ale gdy posłuchałem płyt typu On the corner Davisa, to nawet ekstremalny metal wydaje się prosty i wchodzi bez problemu. A Opeth mógłby nie istnieć, wiele gustów nie zostałoby spaczonych przez niego.

kobaian

Kapitan Wołowe Serce

Słuchałem ostatnio Burzum i na ogół to jest torchę taka muza jak wczesny Dylan - fajne pomysły, tylko tak chujowo jest to zagrane, nagrane i wyprodukowane, że żeby docenić trzeba się zastanawiać jak by to brzmiało, gdyby zagrał to normalny, profesjonalny zespół. Tylko, że o ile u Dylana to dziadostwo ma fajny klimat o tyle niestety u Burzuma brzmi chujowo. Jak próba zespołu gimnazjalistów.

Szkoda, bo skandynawski black to była kopalnia znakomitych riffów i melodii, ale niestety twórcy nie dorośli do własnej muzyki i specjalnie, przez jakieś szczeniackie wymysły to wszystko sami spierdolili.