OPETH

kobaian

Przekopywać ponownie dyskografii Opeth, by przypomnieć sobie, gdzie, na której płycie i w którym utworze, co jest, nie zamierzam. Ale żeby nie było, że się w ogóle wymiguję od odpowiedzi, podam jeden przykład, który doskonale ilustruje wszystkie moje zarzuty względem tej kapeli. W dodatku, w przeciwieństwie do Harvest, jest to utwór dość typowy, zarówno pod względem budowy, użytych środków, jak i nastroju. W dodatku pochodzi on z płyty, uznawanej przez wielu za opus magnum:
https://www.youtube.com/watch?v=oI-22oSeYKg

Co tu mamy? Zaczyna się od jakiś smętnych jęków wokalisty. Melodia może nawet by nie była taka zła, ale aż prosi się o jakieś rozwinięcie. A tak, facet odjęczał swoje i tyle. Potem następuje prawdziwa muzyczna zbrodnia. Pojawia się bardzo łądny motyw na gitarze, który powtarza się jeszcze na koniec, ale z którego nic dla późniejszych fragmentów utworu nie wynika. Znów, gdbyby utwór rozwijał się w oparciu o niego, mogłoby powstać coś naprawdę dobrego. A tak - fajna rzecz utopiona w błocie, wykorzystana tylko do tego, by posmęcić przed pierdolnięciem. Następnie mamy pierdolnięcie, wypadające wyjątkowo banalnie na tle poprzednich fragmentów. Jak zwykle, można by je było zamienić dowolnym innym pierdolnięciem z innego utworu zamieszczonego na tej płycie i różnicy większej by to nie zrobiło. Następnie jest właściwie to samo, tylko dochodzi growl, przez co wydaje się to wszystko jeszcze większym death-metalowym banałem. Jedynym w miarę dobrym elementem jest krótki riff stanowiący przerywnik między rykami. Na koniec mamy powtórzenie motywu z początku, który przypomni nam o tym, co w tym utworze zostało zaprzepaszczone. Ilość powtórzeń zdradza, że ten motyw to właściwie cały pomysł zespołu na ten utwór. Generalnie jest tu materiał na coś naprawdę fajnego, ale autorzy uznali, że najlepiej zrobić z tego utwór w stylu smutno-grrr-smutno.

Taką sytuację, o ile mnie pamięć nie zawodzi, mamy na wszystkich albumach, przynajmniej od debiutu po Deliverance. Nie przeczę, że pojedyncze utwory bywają lepsze, ale nie czuję szczególnej potrzeby, by perły z listopadowego błota wyławiać. Dawno przestało mi to sprawiać przyjemność.