Emerson, Lake and Palmer

zuy_pan · Wysłany: Pon 17:57, 14 Marzec 2016 Temat postu:

Ale sadzisz, że twoich postów nie da się czytać, dlatego że przekazują złożone treści? Nie panienko, tak nie jest, one są po prostu bełkotliwym wysrywem w którym nie ma ni formy, ni treści. Wylewa się z nich tylko pseudo-intelektualizm w najbardziej pretensjonalnym i obrzydliwym wydaniu, od którego zwyczajnie robi się niedobrze. Ja przekazuję informację, przekazuję jakąś treść, a to że się nie silę na bycie pałlem kolejo to raczej dobrze, możesz się podniecać tym co sama piszesz, nie zmienia to tego że to czyste śmierdzące gówno.

Pozujesz na taką "inteligiętną" a z tego co pamiętam przerosło cię intelektualnie czytanie "Po tamtej stronie" Kubina, weź się za naukę gotowania i sprzątania, to chociaż może żoną będziesz normalną, tylko na Boga, przestań walczyć z własnym upośledzeniem umysłowym i przerzuć się zgodnie z możliwościami na telenowele, paradokumenty i 50 Twarzy Greya.

Burza · Wysłany: Pon 18:20, 14 Marzec 2016 Temat postu:

zuy_pan · Wysłany: Pon 18:32, 14 Marzec 2016 Temat postu:

Ubliżasz swoimi postami ludzkiej inteligencji i to jest najgorsze, tak jak w tym temacie, gdzie po prostu zwyczajnie pieprzysz farmazony.

To może kup se telewizor i oglądaj bzdury zamiast dawać raka swoimi tekstami. A 50 Twarzy Greya to jest książka literatury maglowej tak przede wszystkim, a nie film.

Burza · Wysłany: Pon 18:43, 14 Marzec 2016 Temat postu:

Kraken

To jak dla mnie jeszcze większy przerost formy nad treścią niż Yes. Naprawdę nie wiem, co komuś może się podobać w takim graniu? Jedyne utwory, których da rady posłuchać bez zażenowania to "Lucky Man" i "Take A Pebble".

Malkolit

Greg Lake zmarł wczoraj. Ciężko chorował. RIP

Już tylko Carl Palmer żyje z członków zespołu.

Glor

Nie dażę estymą tego zespolu, zawsze mi się wydawało, zresztą slusznie, że granie w ich wykonaniu jest takie zbyt rozbuchane, patetyczne i kiczowate. Confused

RoryGallagher

Kiedyś myślałem, że większość twórczości ELP do mnie nie trafia, bo jest zbyt trudna. A teraz wiem, że nie trafiała do mnie, bo jest pretensjonalna, tandetna i chujowa.

Ostatnio przypomniałem sobie "Brain Salad Surgery" - poza dwoma najbardziej piosenkowymi utworami i fragmentami suity nie da się tego słuchać.

Jak ktoś tu już wcześniej wspomniał, najlepsze są te akustyczne utwory Lake'a - "Lucky Man", "From the Beginning", "The Sage", "Still... You Turn Me On"... Z zespołowych niezłe są: cała pierwsza strona debiutu, tytułowy z "Tarkusa", "The Endless Enigma (Part I/Fugue/Part II)", "Trilogy" i "Jerusalem". W sumie wystarczyłoby tego na dwa porządne longplaye.

Malkolit

Ostatnio przesłuchałem sobie niemal wszystkie ballady Grega Lakea i stwierdzam że większość z nich zasługuje na uwagę, są to bardzo fajne, dobrze zaśpiewane i zagrane utwory (c'est la vie, still you turn me on, lucky man). Take a Pebble też. EL&P (album) moim zdaniem się broni, Tarkus też (mi nie przeszkadzają te knajpiane kawałki, wręcz przeciwnie, rozładowują napięcie - mi raczej przeszkadza zbytni patos).
Dla mnie jednak najsłabszym ich albumem jest Trilogy. Najtrudniej się go słucha. No i część Works Palmera. Dalszych albumów zresztą nie słyszałem, zamierzam odsłuchać wkrótce.

RoryGallagher

Ja po "Works II" się poddałem. Nikt i nic mnie nie przekona, żeby katować się późniejszymi albumami.

A nie, jeszcze słyszałem ten album z Cozym Powellem zamiast Carla Palmera i to też nie było przyjemne doświadczenie, choć nie aż tak traumatyczne, jak "WII" i spore fragmenty "WI" i "BSS".

Scald11

Słuchałem Tarkus i Trilogy i niby to fajne, niby powinno się tym jarać ale raczej przerost formy nad treścią i podnieta jacy to my jesteśmy zajebiście wykwalifikowanymi muzykami i jak szybko potrafimy przebierać palcami. Strasznie mi się to źle kojarzy z jakimś januszprogiem. W związku z tym odczuwam czasem lekką pogardę jak tego słucham. Podobną jak przy słuchaniu Ramones.

Devadip

Filas

Z dwojga złego chyba jednak Ramones mniej wkurwia.

Malkolit

Przetrawiłem Trilogy i uważam, że z największych klasyków rocka symfonicznego ELP można postawić na drugim miejscu, za Gentle Giant, bo to jednak bardziej treściwa i przyjazna uszom muzyka, a przy tym bardziej przyziemna, a przed Genesis (ile razy bym się nie zabrał za choćby Selling England By The Pound, to wydaje mi się to tak mało wyraziste, że odkładam jako "nie-moje") i Yes (ta bezemocjonalność w rocku bardzo mi przeszkadza, CTTE wydaje mi się obecnie rozwodnione, za długie i lekko od czapy) - natomiast gra Emersona i zwłaszcza Palmera dodaje bohaterom tematu drapieżności, dynamiki i żywiołowości.