Filmy

Cizar

Kurwa, dzięki, właśnie mi słowa brakowało ;s

gharvelt

Hitlerowcy to są od początku, a nie zjawiają się nagle znikąd. Kopfrkingl reprezentuje typ konformistycznego mieszczanina, który ze względu na charakterystyczne cechy jest podatny na ideologię głoszącą zaprowadzenie porządku i czystość rasową. Nie jest to dziś teza rewolucyjna, bo napisano już sporo o predyspozycjach psychologicznych do przyjmowania i wspierania nazizmu, choć dla wielu, którzy się z podobną literaturą czy kinem nie zapoznali, akceptacja zbrodniczego systemu przez znaczną część narodu oraz przedstawicieli innych nacji wydaje się niezrozumiała. Nie tylko sama "banalność zła", ale przede wszystkim grunt, który stanowi źródło do jego zaistnienia.

niszczuk

Znacie filmy podobne do Cadillac Records, ale traktujące o innej muzyce współczesnej? O dżezie choćby? Oprócz Raya i Walk the Line.

mahavishnuu

Podejdę do tematu nieco szerzej i podam listę filmów skupiających się w dużym stopniu na muzyce. Wiele z nich to klasyczne pozycje. Najlepsze wyboldowałem – to jazda obowiązkowa. Specjalnie wybrałem różne gatunki i style muzyczne (rock, jazz, muzyka klasyczna).

Bound for glory (1976) – Hal Ashby . Film przedstawia dzieje Woody’ego Gufhrie’ego, skupiając się na jego trudnych początkach, które przypadły na czas Wielkiego Kryzysu w Stanach Zjednoczonych. Świetny film! Generalnie filmy Ashby’ego z lat 70-tych można oglądać w ciemno, wtedy kręcił najczęściej rzeczy dobre ("Being There", 1979), a czasami wręcz wybitne - „The last detail” (1973) i „Coming home” (1978) – te dwa ostatnie to bardzo reprezentatywne dzieła dla kina amerykańskiego z lat 70-tych. Tylko "Shampoo" (1975) jest lekko irytujący i zbyt hollywoodzki.

Restauracja Alicji (1969) – Arthur Penn – ciekawe kino z okresu kontestacji – przewijają się tu z kolei Arlo Gufhrie i jego ojciec Woody Guthrie.

Round Midnight (1986) – Bertrand Tavernier – naprawdę dobry film z jazzem w roli głównej. Zagrali w nim znani muzyce jazzowi m.in.Dexter Gordon, Herbie Hancock i Wayne Shorter.

American Blue Note (1989) - Ralph Toporoff – skupia się na losach muzyków jazzowych w latach 60-tych

New York New York (1977) – Martin Scorsese – czytałem kiedyś, że Robert de Niro specjalnie na potrzeby tego filmu nauczył się grać na saksofonie. Na tle innych filmów Scorsese z tamtych lat nie jest to jednak dzieło wybitne.

Amadeus (1984) – Milos Forman – ten film wielu z was powinno znać, jeśli nie to warto nadrobić zaległości. W tym wypadku zobaczymy Mozarta – niekoniecznie takiego, jakiego moglibyśmy sobie wyobrazić.

Fame (1980) Alan Parker – dobre kino muzyczne. Parker miał wtedy znakomity okres – chwilę wcześniej nakręcił wyśmienity „Midnight Express”, a tuż po „Fame” słynny „The Wall”.

Fingers (1978) - James Toback – mało znany film. Harvey Keitel gra w nim młodego pianistę

Lisztomania (1975) – Ken Russell – skandalizująca biografia Ferenca Liszta. W filmie zagrało wielu znanych rockmanów, np.: Roger Daltrey, Rick Wakeman, Ringo Starr…

Quadrophenia (1979) – Franc Roddam – film powstał oczywiście na bazie opowieści ze słynnej płyty The Who. Nie jest to jakieś wybitne dzieło, ale obejrzeć na pewno warto. Oglądałem go bardzo dawno temu w telewizji i pamiętam, że nie był to stracony czas.

Tommy (1975) – Ken Russell. Znowu mamy w tym wypadku z ekranizacją słynnej płyty The Who. W filmie zagrało wielu znanych muzyków (Roger Daltrey, Keith Moon, Eric Clapton).

The Music Lovers (1970) – Ken Russell. Tym razem brytyjski skandalista wziął na warsztat Piotra Czajkowskiego. W filmie szczególnie wyeksponowano wątek homoseksualny głównego bohatera, co budziło wówczas wiele kontrowersji.

Bird (1988) – Clint Eastwood - biografia giganta jazzu Charliego Parkera, nakręcona przez jego wielkiego fana. Film na pewno warto obejrzeć. Clint pokazał w nim, że jest naprawdę dobrym reżyserem.

Mo’Better Blues (1990) – Spike Lee. To biografia fikcyjnego muzyka jazzowego, którego postać kreuje Denzel Washington. Świetnie pokazana jest w tym filmie atmosfera klubów jazzowych w Nowym Jorku. Bardzo dobry film!

che

Ja polecam gorąco 1900:Człowiek legenda. Historia kolesia, który urodził się na statku w 1900 roku, dlatego tak został nazwany. Nigdy z niego nie schodził i kursował między Wielką Brytanią, a Ameryką. Grał sobie w tym czasie na pianinie. Film Tornatore, w roli głównej Roth. Jeden z moich ulubionych filmów.

nihil reich

Zdarzyło się wam tak kiedyś, że oglądacie sobie film, a tu niespodziewanie pojawia się Vander i Magma? Właśnie mnie to spotkało i jeszcze nie doszedłem do siebie. Jodorowsky's Dune - dokument o najwspanialszym filmie, który nigdy nie powstał. Fantastyczna rzecz, Jodorowsky to prawdziwy wizjoner.

https://www.youtube.com/watch?v=4WWu1kclNDA

megadziobak

kobaian

Filas

Czyli to jednak jest aż tak złe, że Lynch świadomie twierdzi, że tego nie reżyserował i się pod tym nie podpisał? Rany.

nihil reich

nihil reich

Co do Jodorowskiego, to radzę przeczytać Incal - komiks stworzony we współpracy z Moebiusem, bazujący w dużej mierze na Diunie. Swoją drogą, podjęto próbę stworzenia animowanej adaptacji tego komiksu, ale nic z tego nie wyszło, pozostał trailer:
https://www.youtube.com/watch?v=c4Vkyzrs1Fk

nihil reich

Dla fanów chińskich bajek - Angel's Egg. Alegoryczna opowieść z przepiękną animacją i fenomenalną atmosferą. Cierpi na charakterystyczny dla japońców przesyt symbolizmu, jednak plusy dodatnie zdecydowanie przeważają nad plusami ujemnymi.

https://www.youtube.com/watch?v=r04X-ImELzc

Vilverin

Ma to coś wspólnego z Gongiem?

nihil reich

Niestety nie.

megadziobak

Niemal dokładnie dwa lata temu pisałem tutaj o "Balladzie o Narayamie" z 1983 r. Teraz jestem po seansie wersji z 1958. Tematyka ta sama, fabuła niewiele się różniąca, ale pod względem stylistycznym całkiem inna para kaloszy.

Wersja z 1983 r. jest do bólu realistyczna, mocno wyeksponowana jest w niej bieda wieśniaków jako czynnik determinujący ich postępowanie. Ludzie kierują się tam przede wszystkim zwierzęcymi instynktami, jest tam sporo scen naturalistycznego seksu, a nawet zoofilskiego.

W wersji z 1958 r. temat seksu w ogóle nie jest poruszony, a bieda nie jest tak odczuwalna dla widza, mocniej podkreślono za to rolę tradycji i wierzeń wieśniaków. Film nie ma z realizmem nic wspólnego, bliżej mu do spektaklu teatralnego (właściwie to otwarcie nawiązuje do tradycyjnego japońskiego teatru kabuki). Scenografia została zbudowana z jakichś makiet a w tle widać malowane krajobrazy. Spoko też były różne zagrywki ze światłem i kolorami - w ogóle strona wizualna filmu jest przepiękna i bardzo dopracowana.

TAK WIENC: "Ballada" z 1958 r. jest dużo ładniejsza i bardziej poetycka, nie czuć tak silnego ciężaru emocjonalnego, można za to podziwiać stronę audiowizualną. Nowsza wersja jest ciężka i bardziej szokująca, ale przy tym równie dobra.

Vilverin

Hej oglądał ktoś "Salo, czyli 120 dni Sodomy"? Jeśli tak, to co to jest? Słyszałem o tym filmie, że jakiś przegięty a sam nie mam zamiaru sprawdzać.

megadziobak

Ja oglądałem. W rzeczywistości nie jest aż tak chory jak krążą pogłoski, ale do oglądania nikogo nie zachęcam. Wygląda to tak, że jakkolwiek bardzo obrzydliwe rzeczy faktycznie się tam dzieją, to mało co jest pokazane z bliska - do pornosa temu daleko. Od homoseksualnych orgii już bardziej obrzydliwe było dla mnie jedzenie gówna - gdyż to akurat było pokazane bardzo obrazowo. Było też kilka scen przemocy ukazanej dość realistycznie, np. wykłuwanie oka i skalpowanie. To tyle jeżeli chodzi o te elementy kontrowersyjne.

Co do wartości artystycznej, to zdaje się, że film ma wielu zwolenników, którzy doszukują się tam jakiegoś przesłania. Mam wrażenie, że niektórzy uwielbiają ten film tylko po to by pokazać "patrzcie jak umiem docenić sztukę powszechnie odrzucaną ze względu na kontrowersje". Najczęstsza interpretacja głosi, że film ma przesłanie antyfaszystowskie. Owszem, ma to sens, jednak osobiście sądzę, że to za mało i zbyt błahe, by czyniło ten film bardzo dobrym. Ma on jednak pewien groteskowy urok, kilka świetnych scen i kilka świetnych ról, dla mnie to takie 6/10.

Filas

2edgy4me

gery

http://www.youtube.com/watch?v=e1I7xEwnLGc

Iris

megadzionak ja bym w życiu się nie odważył oglądać czegoś takiego szkoda mi psychiki szczerze mówiąc