Canterbury Sound

Kapitan Wołowe Serce

Mój ulubiony (rzecz jasna po fusion) nurt rocka progresywnego. Już wcześniej założyłem wątek o trzech największych legendach tego podgatunku - Soft Machine, Caravan i Gong. Pozostałe zespoły Canterburiańskie będą musiały zadowolić się tematem zbiorczym. Mówi się o Scenie vel Brzmieniu Canterbury, jednakże dochodzę do wniosku że są to dwie niezależne od siebie (choć na ogół nakładające się) rzeczy. Brzmienie C. to poniekąd wypadkowa stylów trzech największych gigantów tego nurtu - psychodelii (Gong), magicznego art rocka o "przytłumionym" klimacie i bardzo charakterystycznym brzmieniu klawiszy (Caravan) i jazz rocka miejscami podążającego w bardzo awangardowe rejony (Soft Machine). Tym mniej więcej charakteryzuje się Brzmienie. Te cechy można odnaleźć u zespołów niebrytyjskich, nie mających ze Sceną nic wspólnego. Do Brzmienia zalicza się np. Picchio Dal Pozzo (Włochy), Supersister (Holandia), Moving Gelatine Plates (Francja) czy The Muffins (USA). Równolegle z Brzmieniem mamy Scenę czyli szereg powiązań personalnych pomiędzy zespołami. W wypadku C. można bez wielkiej przesady powiedzieć że większość z tych zespołów to w zasadzie kilkunastu muzyków w różnych konfiguracjach. Co ciekawe niektórych z ich projektów nie sposób zaklasyfikować jako Brzmienie Canterbury. Mam na myśli takie zespoły jak np. Centipede, Arzachel albo Henry Cow. Najczęściej kiedy ktoś mówi o Canterbury to ma na myśli Brzmienie (nawet jeżeli używa określenia Scena) i w tym wątku właśnie o Brzmieniu zamierzam pisać. Podział który tutaj przedstawiłem jest moją koncepcją (nie znaczy to że pierwszy ją wymyśliłem, ale że wymyśliłem ją sam Wink

)

Główne zespoły (w tym także pojedynczy wykonawcy - w Canterbury jak ktoś wydawał solową płytę to dosyć często nagrywał ją z anonimowym zespołem złożonym z gwiazd i właściwie sporo tych solowych płyt było dziełami jednorazowych supergrup) -

Wielka Trójka:
The Soft Machine
Gong
Caravan
Pozostali główni przedstawiciele:
Hatfield And The North
National Health
Egg
Supersister
Khan
Robert Wyatt
Picchio Dal Pozzo
Matching Mole
Steve Hillage
Wikipedia do Canterbury zalicza również zespół Camel. Nie ma w tym względzie racji. Piąty album Wielbłąda (Rain Dances z 1977) z Richardem Sinclarem w składzie można by od biedy zaliczyć do C. ale Całego Camela w tym nurcie zmieścić nie sposób.

Główni muzycy:
Kevin Ayers (Wilde Flowers, Soft Machine, Gong)
Daevid Allen (Soft Machine, Gong)
John Greaves (Henry Cow, National Health, Soft Heap)
Jimmy Hastings (Caravan, Hatfield and the North, National Health, Soft Machine)
Pye Hastings (Wilde Flowers, Caravan)
Steve Hillage (Uriel, Arzachel, Khan, Kevin Ayers, Gong)
Allan Holdsworth (Soft Machine, Gong) - to nie do końca Canterburiański muzyk.
Hugh Hopper (Wilde Flowers, Soft Machine, Soft Heap)
Pip Pyle (Gong, Hatfield and the North, National Health, Soft Heap)
Mike Ratledge (Soft Machine)
David Sinclair (Wilde Flowers, Caravan, Matching Mole)
Richard Sinclair (Wilde Flowers, Caravan, Hatfield and the North, Camel)
Dave Stewart (Uriel, Egg, Arzachel, Khan, Hatfield and the North, Gong, National Health)
Robert Wyatt (Wilde Flowers, Soft Machine, Matching Mole)

Gorąco polecam wszystkim ambitnym słuchaczom.

EDIT:

Rune of Torment

I kolejne klimaty, które bardzo lubię a w kierunku których ciągle mnie mam serca się dalej rozwijać. Tutaj znam jedynie główne nazwy + kilka takich zespołów zupełnie znikąd (choć jak widzę, co Kapitan napisał to możliw, że wcale nie są takie znikąd). Bardzo mi pasuje ta psychodeliczna strona Canterbury.

Kapitan Wołowe Serce

Greebo, nie wiem ile z tych zespołów słyszałeś, ale polecam ci przeczytanie moich wątków o tych trzech najważniejszych (Soft Machine, Gong i Caravan) i zapoznanie się z płytami które tam polecam (o ile pamiętam są to: trylogia Radio Gnome Invisible Gongu, Trójka i Czwórka Soft Machinu oraz In the Land of Gray and Pink Caravanu). Bez tych płyt nie bardzo jest sens brać się za resztę.

kobaian

Bardzo ważny i niedoceniany nurt rocka progresywnego. Gong jest jednym z moich ulubionych zespołów tego nurtu, a przy okazji jeden z absolutnie najważniejszych i najdroższych mi kapel prog-rockowych.

Jedno mnie tylko niepokoi - ten Caravan wśród ważnych przedstawicieli. Próbowałem słuchać, ale w tej muzyce nie ma naprawdę nic ciekawego, na czym można byłoby zawiesić ucho. Kapela ta przez swój ewidentnie nieawangardowy w porównaniu z pozostałymi charakter psuje opinię o Scenie z Canterburry i wypacza wyobrażenie słuchaczy o tym, co się na tej scenie ważnego działo.

Kapitan Wołowe Serce

kobaian

Obawiam się, że czasy w których zmuszałem się do katowania muzyką tylko po to, aby wyłowić po 10 przesłuchaniach jakieś smaczki świadczące o tym, że kapela jest niezła, mam już za sobą.

Ostatnio wychodzę z założenia, że muzyka musi mnie intrygować, nawet jeśli nie wejdzie w całości po pierwszym przesłuchaniu. Tak było np. z Soft Machine, czy National Health. Płyty początkowo wchodzą jedynie we fragmentach, ale intrygują tak, że chce się wracać. A co dostanę w zamian za trud wysłuchania Caravan? Uznam, że to jest nawet "całkiem niezłe"? Nie szkoda czasu na takie kapele?

Kapitan Wołowe Serce

kobaian

Henry Cow bardzo cenię, na razie głównie "Western Culture". W inne też się wkręcam i przyznam, że nieco szybciej mi to idzie niż w wypadku Art Bears, które intryguje, ale nie do końca podchodzi.
Znam i cenię klasyków proga. Z klasyków najwyżej cenię tych dwoje trochę niedocenionych, czyli Gentle Giant i Van der Graaf Generator. Najmniej chyba Yes, za wycieczki w kierunku kiczu i to nie tylko w popowym okresie.
Z awangardą, krautrockiem, Canterbury, RIO itp. się zapoznaję i to stanowi w związku z tym główny przedmiot moich zainteresowań muzycznych w chwili obecnej. Drugi to elektronika - ambient, dark ambient, IDM i w ogóle wszystkie ciekawostki przeczące tezie, że muzyka elektroniczna jest dla idiotów z wiejskich dyskotek. Dziś w ramach edukacji leciało Biosphere. Nie powiem, że się na tym bardzo dobrze znam, ale sukcesywnie uzupełniam braki w tej materii.

Kapitan Wołowe Serce

kobaian

Arzachel mnie porwał swego czasu bez reszty, szkoda, że tylko jedną płytę wydali. Może to herezja, co powiem, ale mam wrażenie, że King Crimson się jakby nimi momentami inspirował... Lubię również wybrane rzeczy Velvet Underground. Beatlesów psychodelicznych coś tam poznałem, niegłupie to momentami, ale programowo nie kupię nigdy płyty, gdzie dobra muzyka miesza się z muzyką dla mas. Bo by mnie chyba szlag trafił, jakbym po wysłuchaniu psychodelicznego kawałka usłyszał jakiś popowy utwór. Z tego też powodu nie potrafię przekonać się do Hawkwind, który jak na mój gust miesza fajną psychodelię z byle jakimi piosenkami.

Camela słuchałem kiedyś namiętnie, ale nie tak dawno myślałem o sprzedaży ich licznych płyt, które mam w dyskografii. Przydałoby się zdobyć trochę pieniędzy i kupić coś, co mnie teraz bardziej interesuje. A sentymentalny Camel tylko odciąga od ważnych pozycji.

A Caravana spróbuję posłuchać. Skoro ma coś wspólnego z psychodelią to może i mi podejdzie.

Aramis d'Herblay · Gość

http://www.youtube.com/watch?v=oUHPZiCVIF4 co to ma niby być?

Kapitan Wołowe Serce

A co, takie znowu złe? Jego wariacja na temat muzyki Gong nie jest zła, chociaż przyznam że płyta Green nieszczególnie mi odpowiada.

Aramis d'Herblay · Gość

Jak dla mnie wyjątkowy syf.

Nie słyszałem jego solo rzeczy i po czymś takim raczej nie spróbuje w przyszłości. Najgorsza forma progresu jest właśnie gdy zwyczajne rockowanie na ekranie okrasi sie różnymi dziwactwami i przekaże słuchaczowi w formie dłuższego instrumentala.

Kapitan Wołowe Serce

Ale przecież to jest numer z Trylogii Gongu. Zwyczajny space rock, nie wiem co chcesz od tego. Hillage natomiast miał fajny debiut solowy, nie pamietam tytułu, ale coś tam było z rybami. Posłuchaj sobie, przyjemny rock.

Aramis d'Herblay · Gość

Taaa? :<<< Mam tylko Angel's Egg i You, trylogia to chyba radiowy gnom i jego srom.

Jakby kawałka nie zaszufladkować - dla mnie to poraszka 1000, na początku aż zdziwiłem sie, że ktoś związany z CS mógł skrecić coś takiego.

Kapitan Wołowe Serce

Carpetcrawler

Udało mi się poznać prawie wszystkie wymienione w pierwszym poście przez Kapitana zespoły, świetna to scena. Każdy znajdzie coś dla siebie bo mamy i subtelne połączenie jazzu i prog rocka w stylu Caravanu czy ostrą jazdę bez trzymanki Soft Machine czy Gong, w większości jednak jest to bardzo odprężająca i przyjemna muzyka, która każdemu fanowi Genesis, Emerson, Lake and Palmer czy Camela powinna się spodobać, a i fani jazzu nie powinni czuć się rozczarowani.

Kapitan Wołowe Serce

Carpetcrawler

Supersister
Khan
Picchio Dal Pozzo
Steve Hillage

Niepokonany Herakles

Khan jest gites.

Hillage chwilami tez.