King Crimson

Carpetcrawler

To stracisz wszystko (albo prawie wszystko) co w KC najlepsze. Bierz na początek The Great Deceiver i The Night Watch i nie pierdol.

alesorius

Doctor Sardonicus

Ladies of the Road i Epitaph też warto przesłuchać. No i oczywiście USA.

CzerstwySuchar

Do wymienionych wcześniej dorzuciłbym "Live in Mainz".

Filas

"Earthbound" to bardzo ciekawe zjawisko, bo był to koncert nagrywany (podobno) w deszczową pogodę, magnetofonem z tyłu vana. Po samej nazwie można się spodziewać tego, co Robert w tamtym momencie myślał o własnym zespole Wink

"USA" należy doświadczać w wydanym dopiero później wydaniu "The Collectible King Crimson Volume One" (w zestawie z koncertem z Mainz), ponieważ "USA" było niejako koncertem z Asbury Park, no ale właśnie - z racji słabej jakości nagrania (potem odnaleziono chyba lepsze taśmy) dograno dodatkowe partie skrzypcowe (przez człowieka, z tego co pamiętam, w ogóle do tej pory z KC nie grającego!) zamiast oryginalnych. USA jest więc nie do końca dokładnym zapisem koncertu. Na dodatek pocięto tam kilka kompozycji. W związku z tym uważam, że zapoznawanie się z "USA" to strata czasu, lepiej poznać oryginalny, pełny, koncert z Asbury Park.

The Great Deceiver to chyba najbardziej przeglądowy box, bo zawiera materiał tak naprawdę z sześciu koncertów (z czego z dwóch, z tego co pamiętam, tylko fragmenty), ale dzięki temu jest bardzo treściwy. Te 7 wersji Easy Money... Wink

No i Dywan wspomniał o The Night Watch, też fajny zapis koncertu w Concertgebouw (z którego potem wyciągnięto utwór tytułowy oraz "Starless and Bible Black", krótko mówiąc kompozycje z albumu SaBB), w bardzo przyzwoitej jakości.

Ostatni koncert z Central Park też jest spoko.

A ja od siebie polecam 'polowanie' na boxa Red - tego 25-płytowego. Tam to dopiero jest materiału. Odradzam z kolei zapoznawanie się z boxem LTiA - sporo materiału jest w jakości czysto archiwalnej i funkcjonuje bardziej jako ciekawostka. Znaczy, mi się część rzeczy stamtąd podoba, ale nie na tyle, żeby to polecać.

Box Epitaph (bo to tak naprawde były cztery płyty, najpierw dwie sklepowe a potem na dwie kolejne można było złożyć zamówienie pocztowe) jest... cóż, na pewno słabo nagrany. Mnie on tam jajec nie urywa.

Ogółem koncert z okresu 1973 - 1974 to najlepsza pokazówka tego, jak bestialsko Wetton umiał śmigać na basie.

alesorius

Filas

alesorius

No wiem, wiem, tak się śmieję. Razz

Bo hałaśliwie grajo.

Kapitan Wołowe Serce

Kiedyś na innym forum napisałem dużego posta o koncertach King Crimson to se możecie przeczytać:

[link widoczny dla zalogowanych]

A jakbym miał tak tylko wymienić z tytułów co mi się najbardziej w tej dziedzinie podobało to wymieniłbym:

USA (1975)
The Great Deceiver: Live 1973-1974 (1992)
The Nightwatch: Live at the Amsterdam Concertgebouw November 23rd 1973 (1997)
KCCC 03 - The Beat Club, Bremen 1972 (1999)
KCCC 15 - Live in Mainz, 1974 (2001)
KCCC 18 - Live in Detroit, MI, November 1971 (2001)
Ladies of the Road (KCCC Special Edition) (2002)
KCCC 41 Live Zurich, November 15, 1973 (2009)

CzerstwySuchar

>Strona zgłoszona jako dokonująca ataków!<

Haker!

Kapitan Wołowe Serce

Od dawna się wyświetla ten komunikat i jeszcze mi się nic nie stało Wink

Filas

Oni tam na tamtym forum narzekają na krystaliczny mastering Discipline. Nie mam pytań.

Pawliq88

Krytykują? bo nie chce mi się czytać

CzerstwySuchar

Doctor Sardonicus

Bo Wetton to zdolny człek, tylko że nie ma honoru.

nihil reich

>Bo Wetton to zdolny człek, tylko że nie ma rozumu i godności człowieka

fix'd

kobaian

Czytałem kiedyś jakiś wywiad z Wettonem i to straszny prostak jest. Taki, dla którego granie w zespole rockowym, to głównie trasy koncertowe i zaliczanie panienek. Przyznam się, że dla mnie jako wokalista fajnie brzmi, bo pasuje do Crimsonów, ale niczym szczególnym nigdy mnie nie urzekł. Dużo bardziej zastanawia mnie, co w takiej Asii robił Howe - w sumie przecież najsubtelniejszy instrumentalista Yes, który naprawdę na swoim instrumencie potrafił bardzo ciekawie grać. Tu widzę rzeczywiście upadek artysty. W wypadku Wettona - prostak najpierw miał szczęście, że trafił do zespołu prowadzonego przez artystę, a potem po prostu przeszedł do zespołu grającego gówno i nawet tego nie zauważył.

Kapitan Wołowe Serce

No, to trochę faktycznie tak było. Wetton chciał, żeby Crimson grali koncerty przed wielką publicznością i byli gwiazdami rocka. Asia miała być spełnieniem jego marzeń o wielkim, komercyjnym sukcesie. Z drugiej strony to był znakomity muzyk (głównie jako basista, bo wokalistą to on zawsze był z doskoku). Prawda jest taka, że wielu poważnych artystów było w gruncie rzeczy prostakami. Wystarczy poczytać sobie wywiady z jazzmanami - choćby i z Davisem, żeby zauważyć, że nie zawsze są to ludzie, z którymi miałoby się ochotę porozmawiać przy kawie. Granie fajnej, niebanalnej muzyki wcale nie musi iść w parze z czymś, co można chyba nazwać fasonem intelektualnym.

kobaian

Pawliq88