King Crimson

setezer

KŁAMCO TY RUNE! Oto co napisałem czołem, a pod spodem to co próbowałem pisać ale już rękami napisane:

wws bnde b9df5rrt5854r98ujh bvy56 bnti

Sądzę, że king crimson jest spoko.

!!! Także nie oszukuj.

Wracając do tematu - bo poza Beat i Discipline wcześniej odsłuchałem całą siódemkę starą i cholera... nadal to robi wrażenie, szczególnie od Lizarda do Reda, bo I i II troszkę już za bardzo osłuchane czy może z perspektywy czasu zbyt przesłodzone? Ale to nadal wg mnie wspaniałe rzeczy. Najbardziej Lizard, potem chyba Red na równi z Starless and Bible Black, języczkami i ajlandami Twisted Evil

Zwróciłem uwagę na to, że każda [link widoczny dla zalogowanych] ma utwór-miażdżyciela, który oderwany od całości broni się wyśmienicie i po prostu powala słuchacza. Wg mnie to by tak wyglądało (bardzo osobisty wybór):

Dla zaczynających przygodę z Crimsonem to myślę ciekawe zestawienie:

Lizard - czy naprawdę muszę pisać króty utwór czy to nie jest oczywiste? Twisted Evil

http://www.youtube.com/watch?v=to3YdoQ6ebg&feature=related
Islands - http://www.youtube.com/watch?v=lN0sTgzNrmQ
Języczki - http://www.youtube.com/watch?v=OgrAtp2Sbh4&feature=related
Starless and bible black - http://www.youtube.com/watch?v=fGiOYVG2jBQ&feature=related Shocked

Red doskonałe zwieńczenie tej siódemki, ostatnia kompozycja http://www.youtube.com/watch?v=Z9IQnDRYIYU

odi.profanum

Islands jest ciekawą płyta pod względem kompozycyjnym 3 numery względnego chaosu, 3 uporzadkowane i harmonijne.
Discipline jak dla mnie chujowy, ze SaBB lubie właśnie night watch, świetny numer.

Kapitan Wołowe Serce

odi.profanum

zbyt chaotyczny i dla mnie kompletnie niezrozumiały. Choć bazuję na ocenie sprzed 6,7 lat jak się KC bardzo jarałemi słuchałem wszystkiego, co ich.

Kapitan Wołowe Serce

7 lat to dużo trochę Wink

Np. ja 7 lat temu uważałem że Gentle Giant to niepotrzebne wydziwianie, jednocześnie uznając podrzędny jak się okazało zespół After Crying za geniuszy Wink

Więc chyba jednak warto tamte opnie skonfrontować ze stanem obecnym, a on może być inny, bo kolorowe Crimson to po prostu kompletnie inny zespół niż w czasach klasycznych.

Na ogół zapatrzonym w Debiut i Red dzieciakom późne King Crimson średnio podchodzi, ale jak się ma trochę więcej lat i zdążyło się już czegoś w życiu posłuchać to - o ile zostaje się przy rocku - człowiek zaczyna sobie zdawać sprawę, że chaotyczność, czy pewna szorstkość, nietuzinkowość może być atutem, zaś zbytnia melodyjność bywa wadą.

To oczywiście nie oznacza, że Discipline musi Ci się spodobać, ale istnieje dość spore prawdopodobieństwo, że dzisiaj zrozumiesz z tej muzyki więcej niż przed laty. A jako, że album ma wielu bardzo gorących zwolenników, to chyba warto sobie go odświeżyć.

odi.profanum

Po sesji

Chwilowo to poza klasyką (Brahms, Mozart i troche Straussa ), Davisem i Garbarkiem i Norą Jones niczego co by mnei absorbowało podczas uczenia nie słucham. Choć parę miechów temu przesłuchałem połowę Power to Believe i był tak samo chujowy jak go słuchałem 1szy raz.

setezer

No właśnie, nie mam na razie odwagi i siły ruszać dalej z poważnym poznawaniem King Crimson. Na trylogii na razie kończę.

Jednak znajać Frippa, to i tam kiedyś odnajdę WSPANIAŁOŚĆ, to wielki (jak na rozrywkową muzykę) muzyk jest i gówna nie tworzył. Trzeba tylko znaleźć odpowiedni klucz do bramy, którą na nowo stawiał przy kolejnych reaktywacjach aby dorwać się do piękna [link widoczny dla zalogowanych]

love and hate

Carpetcrawler

Rune of Torment

Ja słuchałem Eartbound tylko więc nie mam porównania z innymi. Chociaż kiedyś za młodu chyba miałem USA na kasecie...

Kapitan Wołowe Serce

Eartbound - niezły - oczywiście jak na nich
USA - znakomity!
The Night Watch - fenomenalny!!!

Pozostałych z wymienionych raczej nie słyszałem.

gery

King Crimson to wielki zespol jest. Pamietam kiedy pierwszy raz sluchalem debiutu, dzieki ktoremu wciagnelem sie w swiat rocka progresywnego.
Moj ulubiony okres to lata 69-71. Odpowiadaja mi te mroczne teksty Sinfield 'a. Ulubione plyty to Lizard i Islands.
Slyszal moze ktos jakies solowe albumy Frippa?

Carpetcrawler

Ja słyszałem jego zabawy z Eno, ale nudą wiało trochę. Za islands masz plusa u mnie Wink

Kapitan Wołowe Serce

Fripp solowo i nie solowo zawsze wygląda co najmniej dobrze. Exposure to fajny album nowofalowy. Pozostałych jego solowych płyt nie ugryzłem, ale z tego co wiem to po Exposure te płyty cieszą się już mniejszym uznaniem.

Carpetcrawler

The Equatorial Stars - ja słuchałem tego i nawet jak na ambient wiało nudą ;d

Niepokonany Herakles

rakkenroll

Kurwa, ostatnio zakochałem się w Thraku.
Chryste Panie, ta plyta to absolut i totalna totalność. Jest alfą i omega, kursywą i wytłuszczeniem, poczetkiem i końcem, zerem i nieskończoscią, chujem i cipą, ta płyta to ostateczność kocham ją rano, wieczor, we dnie, w nocy, świetnie smakuje z kwasami omega-b i zywymi kulturami bakterii.

Jarczyslaw

Ostatnio też ostro męczyłem Thraka. Dobre to i smaczne. rakkenroll z tym chujem i cipą to przesadziłeś trochę Wink

Póki co jednak wystąpiło słabe przerwanie dla Yesa ale coś czuję że do KC wrócę ja...

rakkenroll

No, może troszkę faktyvznie przegłem. Embarassed

Yes to akurat jedna z tych legend prograka, którą znam słabo, wręcz praktycznie nie znam.
Z całych płyt znam jeno Close to the Edge, która jest zajebista, ale to jest jedna z tych płyt, do których trzeba mieć odpowiedni nastrój. Cool

Tak swoją drogą to uświadomiłem sobie niedawno, ze chyba każdy coś znaczący progresywny zespół miał conajmniej jeden utwór z "moon" w tytule.