Filmy

zuy_pan

Martwy Indianin?

lomyrin

Nuncjusz papieski

Niepokonany Herakles

lomyrin

Zacytuję takiego kolesia z filmwebu (bardzo często patrzę do kometarzy, czy ktoś czasem nie myśli tak jak ja):

"Nie tyle chodzi o "jedyną właściwą" (od red.: interpretacje filmu), tylko o głębsze i szersze spojrzenie i dostrzeżenie tego, co może za pierwszym razem umyka, a być może w ogóle nie będzie dostrzeżone, gdyż uważam, że trzeba być człowiekiem Kościoła, by go dobrze zrozumieć.
Właśnie obejrzałem ten film, 3. czy 4. raz, począwszy od premiery. Zawsze mnie zachwycał, choć teraz - no właśnie - teraz dla mnie czołową postacią jest, zaskakująco, nuncjusz papieski. Film moim zdaniem po prostu genialny (jeśli porównywać filmy do innych filmów), przemawia każdym swoim elementem i do tego, też mnie to zaskoczyło, niezwykle trudny. Tak, nie tyle traktuje o poważnych ludzkich dylematach, co pokazuje, że niestety, czasem nie ma "dobrego" wyjścia z sytuacji i jesteśmy zmuszeni podjąć - właśnie, nie tyle mniejsze zło, co większe dobro, z całą konsekwencją naszego wyboru. Mendoza, bądź co bądź, jest postacią dość szablonową - niczego nie ujmując tej postaci i de Niro (od red.: podbnie Irons)! Natomiast prawdziwy dramat dzieje się w duszy nuncjusza. Z pozoru można go postrzegać jako człowieka nieco butnego, pysznego, na stanowisku, który ma władzę decydowania o losach ludzi. Jest jednak postacią wprost tragiczną. Co więcej się w nim dzieje - nie zdradzę mojego domniemania. By głębiej spojrzeć na problem czym się nuncjusz kierował - proszę przypomnieć sobie scenę na pomoście, 1:25 filmu.
Co się tyczy obrazu Kościoła - przecież misja jezuicka jest częścią Kościoła! Jeśli się zatrzymamy tylko na postaci nuncjusza (do tego postrzegając ją negatywnie), to będzie to spojrzenie nadzwyczaj płytkie. Dość powiedzieć, że oglądając film, widz jest świadkiem (w zdecydowanej większości przypadków nieświadomym) ewenementu w dziejach ludzkości! Wielkim plusem filmu jest dbałość o prawdę historyczną - polecam temat "redukcji paragwajskich". Jest to sprawa "zapomniana" przez świat, bardzo mało o niej się pisze, ale można coś z sieci wyłowić. Warto wiedzieć, że misje jezuickie w Amazonii trwały ok. 150 lat!! Tu widzimy już ich koniec..."

zuy_pan

Oglądam sobie 7 odcinek "Historii Bluesa" (ten w reżyserii Clinta Eastwooda) bo kiedyś nie obejrzałem tego odcinka, jest on o fortepianie i na samym początku we wstępie pokazali Paderewskiego grającego Chopina, on musi mieć szacun w USA, bo to nie jest pierwszy przypadek jak widzę takie rzeczy.

Rune of Torment

[link widoczny dla zalogowanych]

Nie powiem, obejrzałbym.

megadziobak

no, ja też

zuy_pan

Terry jest dobry zią, więc mogłoby być ciekawie.

zuy_pan

Oglądam sobie filmy von Triera, bo siara nie znać. Na razie obejrzałem 2, Dogville i Antychrysta, pierwszy poza formą jest dość konwencjonalny, ale przy tym bardzo dobry, potwierdza się tylko, to co mówią ludzie, że von Trier kręci tylko filmy o seksie, ten film jest od początku pełny seksualnego napięcia, ładna blondynka w miasteczku, gdzie głównym obiektem pożądania jest korpulentna, dosć brzydka dziewczyna, na którą wszyscy się gapią tylko dlatego, że jest młoda. Wiadomo, że to film nie tylko o tym, ale to jest cały motor historii. Natomiast Antychrysta na razie nie łapię, obrzydliwy jak skurwysyn, w Hollywoodzie najbrutalniejsze gore nie ma tak obrzydliwych scen jak w tym filmie, obsesje i te sprawy, ale do końca tego nie rozumiem (ktoś zna klucz?).

Co jeszcze z niego warto znać? Bo w jego przypadku trudno się sugerować oceną na FW, bo wielu ludzi daje jego filmom niskie oceny, bo nie rozumieją, albo twierdzą, że obrzydliwe czy pornograficzne sceny w filmie powodują, że taki film jest nic nie warty. Słyszałem sporo dobrego o "Przełamując fale", widzę też że "Tańcząc w ciemnościach" i "Europa" miały Złote palmy, a to jest jednak jakiś tam wyznacznik poziomu.

che

Widziałem Europę. Spoko, obejrzyj.

megadziobak

Nad antychrystem nawet nie chce mi się zastanawiać czy on coś chciał tam przekazać czy tylko jak najbardziej szokować. Mnie to odrzuca i nie mam ochoty do tego wracać. Przełamując fale jest bardzo dobre i motzne, a Tańcząc w ciemnościach moim zdaniem jest rewelacyjne i też, z tego co widziałem to najlepszy film von Triera, muza w nim też jest spox, o ile lubisz Bjork.

Carpetcrawler

Von Triera widziałem Dogville, już jakiś czas temu, ale pamiętam, że było to w miarę mocne, obdzierające z wszelkich wątpliwości co do ludzkiej natury dzieło. Niedawno obejrzałem Przełamując fale - jeśli ktoś lubi filmy o trudnej miłości to polecam. Tańcząc w ciemnościach w sumie też jest o miłości, ale matki do dziecka, bardzo piękny i smutny film, generalnie Von Trierowi daję lajka.

mahavishnuu

U mnie pierwsza piątka jego filmów wyglądałaby tak:

1. Idioci
2. Przełamując fale
3. Tańcząc w ciemnościach
4. Dogville
5. Europa

kobaian

A ja polecam dla odprężenia "Szefa wszystkich szefów" oraz "Pięć nieczystych zagrań". Von Trier to zdecydowanie jeden z najwybitniejszych reżyserów współczesnego kina. Na tyle wielki, że można mu darować nawet lewactwo, antyamerykańskie obsesje i skłonność do przesady jeżeli chodzi o środki wizualne.

zuy_pan

LOL, ale smutny z niego człowieczek.
[link widoczny dla zalogowanych]

megadziobak

Robię prezentację maturalną o Kubricku.

Cizar

[link widoczny dla zalogowanych]
Fajowo, film o Davisie

zuy_pan

Obejrzałem "Przełamując falę" i "Tańcząc w ciemnościach". Ten pierwszy jest bardzo dobry, swoją drogą pewne motywy są te same co w Dogvile (mała odizolowana społeczność i to co z tego wynika), świetna historia, swoją drogą odebrałem ten film jako niemal religijny, mimo że kościół protestancki stawia w niezbyt dobrym świetle, ale pewne motywy upodobniały historię Bess do Jezusa, a może to nadinterpretacja, chociaż wydaje mi się, że Von Trier dokładnie taki efekt chciał osiągnąć.

Tańcząc w ciemnościach natomiast jest po prostu genialne, takiej postaci jak Selma nie widziałem w filmie już bardzo dawno, niesamowita, przepiękny film, te wstawki "musicalowe" które w gruncie rzeczy pokazują nam wnętrze głównej bohaterki, jej niesamowitą wyobraźnię, wewnętrzne piękno, ta ucieczka od ciężkiego życia w świat musicali i konfrontacja ze światem, zdrada człowieka którego uznawała za przyjaciela, zderzenie z bezlitosnym aparatem sprawiedliwości, wspaniały film, jeden z najlepszych jakie widziałem. Nie znam muzyki Bjork, ale po obejrzeniu, chyba sobie ją sprawdzę, bo to też była mocna strona tego obrazu.

kobaian