Emperor

Tyr

Emperor (ang. cesarz, imperator) - blackmetalowy zespół muzyczny powstały w 1991 roku w Norwegii, powszechnie uznawany za jeden z najważniejszych i najsłynniejszych zespołów blackmetalowych w historii. Założyli go Ihsahn i Samoth. Zespół istniał w latach 1991-2001. Reaktywowany w 2005 roku wyłącznie jako zespół koncertowy.

Historia zespołu

Emperor został utworzony w Akkerhaugen w Norwegii wiosną 1991 roku. Początkowo składał się z perkusisty Samotha (mimo, że w poprzednim zespole Thou Shalt Suffer występował jako gitarzysta), drugiego gitarzysty i wokalisty Ihsahna oraz basisty Mortiisa. W 1992 roku nagrał demo Wrath of the Tyrant, które obecnie wśród fanów zespołu ma status kultowy. Jeszcze tego samego roku grupa podpisała kontrakt z brytyjską wytwórnią płytową Candlelight Records i nagrała materiał na tzw. split z innym norweskim zespołem Enslaved, który to materiał został wydany w 1993 roku. Już podczas nagrywania tego wydawnictwa nastąpiły zmiany w składzie: Samoth został gitarzystą a nowym perkusistą został Faust a po jego wydaniu Mortiis opuścił zespół a na jego miejsce został przyjęty Tchort.

Reakcje podziemnej prasy metalowej na temat dotychczasowej twórczości zespołu były bardzo pozytywne, a sam Emperor zajął się nagrywaniem swojego debiutanckiego albumu In the Nightside Eclipse, wydanym ostatecznie 1994 roku. Dzięki niemu zespół uzyskał ogólnoświatowe uznanie i liczne grono fanów.

W tym czasie w Norwegii odnotowano liczne przestępstwa, głównie na tle antychrześcijańskim, w które zamieszani byli muzycy zespołu. Z tego powodu w 1994 roku Faust, Samoth i Tchort zostali skazani na kary pozbawienia wolności rok do dwóch lat a w przypadku Fausta było to 14 lat (z których odbył 7).

W 1996 roku grupa w składzie z Ihsahnem, Samothem, oraz nowymi muzykami gitarzystą basowym Alverem i perkusistą Trymem nagrała minialbum Reverence, będący zapowiedzią drugiego albumu Anthems to the Welkin at Dusk. Płyta została Albumem Roku w wielu czasopismach metalowych na całym świecie (m.in. w brytyjskim Terrorizer czy amerykańskim Metal Maniacs). Po wydaniu płyty Emperor odbył szeroką trasę koncertową, grając m.in. na festiwalach Dynamo Open Air czy Milwaukee Metalfest w 1998 roku. Po zakończeniu trasy Alver opuścił zespół, a rolę basisty przejął Ihsahn.

Następny album IX Equilibrium, wydany w 1999 roku był również określany jako przełomowy - był inicjatorem gatunku określanego jako "Blackened death metal" czyli połączenia black i death metalu, nazywanego również "black/death". Wydaniu płyty towarzyszyła zakrojona na szeroką skalę trasa koncertowa, w której zespół występował jako specjalny gość Morbid Angel w Europie, a w Stanach Zjednoczonych rozpoczynał koncerty z Kings of Terror. Trasa ta została zarejestrowana i wydana na DVD Emperial Live Ceremony oraz jako płyta kompaktowa.

W 2001 roku grupa wydała czwartą i ostatnią płytę Prometheus - The Discipline of Fire & Demise. Równocześnie z wydaniem albumu, zespół ogłosił zakończenie kariery, spowodowane rozbieżnościami stylistycznymi jego członków. W 2003 roku została wydana dwupłytowa kompilacja "best of" Scattered Ashes – A Decade of Emperial Wrath.

W 2006 roku Emperor wystąpił na festiwalach Inferno Metal Festival i Wacken Open Air oraz czterech koncertach w Los Angeles i Nowym Jorku w Stanach Zjednoczonych. W 2007 roku odbyły się 3 amerykańskie i 2 europejskie koncerty (jeden w maju, pozostałe w czerwcu).

Emperor jest powszechnie uznawany za prekursora symfonicznej odmiany black metalu, którą przejęło później wiele zespołów norweskich. Grupa sprzedała ponad 500 tys. albumów na całym świecie.

Skład zespołu

Aktualni członkowie

* Vegard "Ihsahn" Tveitan - śpiew, gitara, gitara basowa, instrumenty klawiszowe (1991-2001, 2005-)
* Tomas "Samoth" Haugen - gitara (1991-2001, 2005-)
* Trym "Trym" Torson - perkusja (1995-2001, 2005-)

Muzycy koncertowi

* Odd "Secthdaemon" Tony - gitara basowa (2005-)
* Einar Solberg - instrumenty klawiszowe (2005-)

Byli członkowie

* Jonas "Alver" Alver - gitara basowa (1995-1998)
* Bård "Faust" Eithun - perkusja (1992-1993)
* Haavard "Mortiis" Elefsen - gitara basowa (1991-1992)
* Terje "Tchort" Schei - gitara basowa (1993-1994)

Dyskografia

Płyty studyjne

* In the Nightside Eclipse (1994)
* Anthems to the Welkin at Dusk (1997)
* IX Equilibrium (1999)
* Prometheus - The Discipline of Fire & Demise (2001)

Minialbumy

* Emperor (1993, 12" płyta winylowa)
* As the Shadows Rise (1994, 7" płyta winylowa)
* Reverence (1996)

Koncerty i kompilacje

* Emperor / Hordanes Land (1993, split)
* Emperor / Wrath of the Tyrant (1998, kompilacja)
* Thorns Vs. Emperor (1999, split)
* Emperial Live Ceremony (2000, koncert)
* Emperial Vinyl Presentation (2001, winylowy box-set)
* Scattered Ashes (2003, kompilacja)

Nagrania demo i bootlegi

* Wrath of the Tyrant (1992, demo)
* A Midsummer Night's Dream (1995, bootleg)
* Conquering Europe (1997, bootleg)
* Live In Frostland (1999, bootleg)

Wideografia

* Emperial Live Ceremony (2000, VHS/DVD)

adams

Też znam ale jakoś nie podchodzi

Requiem

Ciekawy zespol,ale nie az tak zebym ich pokochala Wink

MasterDisaster

Nazwa świetnie do nich pasuje. Geniusze, mało kto tak inteligentnie grał Black Metal. Wraz z Mayhem i Darkthrone numer jeden tej sceny.

Kapitan Wołowe Serce

Wszystkie Trubleki jakie znam narzekają że Emperor się sprzedał, bo ma ładne brzmienie i nie jest ekstremalny. Mój kumpel wymyślił kiedyś, że przepis na demo BM polega na tym, ze trzeba grac w bunkrze, a dyktafon postawić na zewnątrz. Cesarze do tego przepisu się nie zastosowali i nagrali dwa fenomenalne albumy: Anthems... i Prometeusza. To jest niesamowita, piekielnie skomplikowana muzyka, która zapiera dech w piersiach!

Freakstranger

MasterDisaster

Ten kto twierdzi, że Emperor się sprzedał... się sprzedał.

Freakstranger

kobaian

Cenię ten zespół, zwłaszcza za "Prometeusza". Dla mnie ten album powinien być uznawany za wzorzec, jak robić metal progresywny. Oczywiście Dream Theater i inni podobni progmetalowi "bogowie" powinni równocześnie dawno znaleźć się na śmietniku historii. Zmiany klimatu, tempa, łączenie agresywnych partii gitarowych i symfonicznego podkładu, a wszystko zrobione z wyczuciem i finezją. Nie nudzi, nie męczy, lecz intryguje.

Carpetcrawler

Nie był zły ten ich Prometeusz, ale dużo bardziej podobał mi się Burzum czy Mayhem. Chociaż rzeczywiście Dream Theater i te inne śmieszne zespoliki mają się od kogo uczyć. Nic nie jest przesadzone, wszystko na swoim miejscu, dobra rzecz.