Depeche Mode

lomyrin

Depeche Mode – brytyjska grupa muzyczna z kręgu elektronicznego popu, która powstała w 1980 w Basildon w Wielkiej Brytanii jako kontynuacja zespołu Composition Of Sound. Uznawana za jeden ze sztandarowych zespołów muzyki nowofalowej. Jej skład to Dave Gahan, Martin L. Gore, Andrew Fletcher, Vince Clarke (do 1981) i Alan Wilder (do 1995).

Nazwa grupy powstała na podstawie inspiracji francuskim magazynem mody. Grupa ma wielu fanów na świecie, jak również w Polsce, gdzie tworzą oni charakterystyczną subkulturę „depeszowców”, spotykających się na tematycznych imprezach - tzw. depotekach.

Dyskografia:
Speak & Spell (1981)
A Broken Frame (1982)
Construction Time Again (1983)
Some Great Reward (1984)
Black Celebration (1986)
Music for the Masses (1987)
Violator (1990)
Songs of Faith and Devotion (1993)
Ultra (1997)
Exciter (2001)
Playing the Angel (2005)
Sounds of the Universe (2009)
Delta Machine (2013)

Nie wiem, czy nie bluźnię w tym momencie, ale zespół to wszystkim znany i przez wielu lubiany, dlatego warto podyskutować.
Osobiście Depeków znam z kilku odsłuchań tych znanych i polecanych płyt (m.in. Violator, Songs of Faith and Devotion), no i wiadomo - z przebojów, dlatego ciężko mi jest cokolwiek polecić. Do założenia wątku nakłoniło mnie też przesłuchanie ich niedawno wydanego albumu. Ktoś słuchał może?
Zapraszam do dyskusji.

Vilverin

Od czasu płyty "Some Great Reward" z 1984 do "Ultry" z 1997 nie nagrali złego albumu. Najbardziej lubię...hmmm.. chyba "Ultrę" właśnie Smile

mahavishnuu

Kolejna grupa, którą słuchałem w podstawówce. Trudno jednak całe życie słuchać synth popu. Smile

Jako zespół popowy są OK, jednak gdyby chciało się spojrzeć na ich twórczość w szerszym kontekście to nie wygląda to już tak imponująco.

kobaian

Z Depeche Mode miałem kilka spotkań. Pierwsze miało miejsce w czasach podstawówki. Depeszowcy stanowili głównych przeciwników metali. Czyli pierwsze skojarzenie - Depeche Mode to jakaś totalna dziecinada, niewiele wybijający się ponad przeciętność zespół synth-popowy, który zgromadził wokół siebie psycho-fanów niemalże na miarę norweskich satanistów.

Drugie spotkanie nastąpiło w liceum, gdy zespół był passe. Może teraz trudno w to uwierzyć, ale na początku lat 90' od DM nie można się było opędzić, a potem gdzieś zupełnie znikł z mediów i z publicznej świadomości. W tym czasie podobał mi się trochę bardziej, ale nie zagłębiałem się w temat.

Trzecie spotkanie przypada na triumfalny powrót na przełomie lat 90' i 2000. Posłuchałem wtedy sobie trochę tego i jak na mój gust największym problemem zespołu jest monotonia. DM mają pewien pomysł na siebie, swój swoisty klimacik (a to dużo jak na zespół popowy), ale ich twórczość jest tak uboga, monotematyczna i tak mało zróżnicowana, że trudno mi się przy tym dłużej zatrzymać.

Kapitan Wołowe Serce

Jak dla mnie bardzo spoko pop. Płyty z lat 80' to urocze zrzynanie z Kraftwerka, z chwytliwymi melodiami i całym tym gównem, które sprawia, że muzyka pop bywa czasem naprawdę przyjemna i całkiem na poziomie.

Ich alternatywno rockowego oblicza nie pochwalam, ma to dla mnie znacznie mniej uroku i jakoś mnie nie kręci. Natomiast synth popowych Depeszy łykam z chęcią, chociaż nigdy w dużych dawkach.

nevermind

Od czasu rozpadu grupy jej czlonkowie wikłali się w różne projekty muzyczne. Różnie to bywało. słyszeliście singiel heaven?

Kapitan Wołowe Serce

Słyszeliście singiel heaven. Niezły jest. Jak na muzykę do radia ujdzie.

A propos, widziałem jakiś czas temu rozmowę z jakimś dziennikarzem muzycznym (oczywiście z Trójki), który mówił, że słuchał nowych Depeszówjuż ze dwadzieścia razy ("cóż za uparty człowiek!" pomyślałem) i że jest zachwycony (wtedy zrobiło mi się go żal).

Nie wydaje mi się, żeby zespół Depeche Mode miał jeszcze cokolwiek naprawdę sensownego do zaproponowania. Może dwadzieścia, może kilkanaście lat temu jeszcze tak, ale dzisiaj niespecjalnie. i oczywiście rozumiem, że to tylko taka sobie miła muzyczka na imprezę i nie ma co wymagać od nich nie wiadomo czego, niemniej ten Pan Dziennikarz operował określeniami typu "genialne", "wspaniałe", "wybitne", które ani do zespołu, ani w ogóle do muzyki pop niezbyt dobrze pasują. Przecież to tylko niezłej jakości produkt w opakowaniu za wielkie pieniądze...

Filas

Kapitanie, i to Ty pisałeś, że niektórzy słuchają progu dlatego, że jest progiem a nie prawie awangardą? :O

Kapitan Wołowe Serce

Tylko, że Depesz to w ogóle inna kategoria. W muzyce pop rzeczy naprawdę wybitne to te, dla których pop to tylko forma w która upychają co chcą. Zappa też igrał z popem i to było generalnie na pewnym poziomie. Gabriel bawi się w muzykę pop, ale trudno uznać, żeby równał do poziomu np. Michaela Jacksona.

Depeche Mode to po prostu pop. Kiedyś bardzo przyjemny dzisiaj trochę nudny. Gdyby tamten Pan Redaktor powiedział, że Violator to znakomity album nie czepiał bym się szczególnie - w końcu muzyki rozrywkowej też fajnie jest czasem posłuchać. Natomiast mówienie o znakomitości w wypadku przeciętnej płyty - bo to wielki zespół Depeche Mode - to gruba przesada.

Popatrz w ogóle z jakich pozycji trzeba patrzeć, żeby coś takiego powiedzieć. Albo facet na co dzień obcuje z muzyką typu Doda - tylko gdzie w takim razie ta ambitna Trójkowa muza? - , albo z pozycji typa, dla którego jak znany zespół nagra album, który nie jest jakiś szokująco inny niż zazwyczaj to będzie go chwalił, choćby był nudny jak nie wiem.

Filas

Nie mam wiedzy więc nie odpowiadam treściwie. Jeżeli dobrze rozumiem to, co piszesz, to mam taki obraz sprawy: jest pop, który ma być popularny i jest pop, który po prosty jest spox przystępną muzą?

KOTY PRZEJMĄ WSZECHŚWIAT :OOOOOOOOOO

Ja tam lubię nudne rzeczy Embarassed

Kapitan Wołowe Serce

Filas

Spoko. Ja w sumie tez nie wiem o co mi chodziło.

Chyba o coś w stylu, że jest pop na zasadzie 'patrzcie, jestem tutaj, słuchajcie mnie bo jestem popem!' - no to ludzie idą i słuchają, bo łatwe i fajowe i w ogóle spox. Oraz pop na zasadzie 'jestem po prostu zajebistą muzą, ale bardziej przystępną'.

Kapitan Wołowe Serce

no, w sumie tak.

Malkolit

Zawsze lubiłem ten zespół i doceniałem ich pomysł na siebie. Granie przede wszystkim dla siebie, specyficzne brzmienie (po części zawdzięczają to Millerowi/Wilderowi), to stanie nieco na uboczu. Aczkolwiek po latach słuchania stwierdzam, że zespół nie jest tak genialny, jak kiedyś myślałem. Można grać ciekawiej. Zresztą, depeszomania mnie ominęła. I dobrze, nie lubię subkultur.

Moje ulubione płyty: A Broken Frame, Violator (świetna płyta pop, bez słabego punktu, co rzadko się zdarza), Ultra (najszersze wykorzystanie żywych instrumentów), Only When I Lose Myself (singiel), Exciter (wolne tempo, snuje się leniwie, ale mnie urzekł). Większą część dyskografii mam na półce.

Elizabeth

Co masz na myśli poprzez "żywe instrumenty"? Że grają samopas? xD

Chili

Malkolit

Może niefortunnie się wyraziłem. Ultra jest taką płytą, na którą Gore i spółka zaprosili wielu muzyków grających na basie, perkusji (Useless, It's No Good) czy gitarze (Bottom Line), odchodząc nieco od tworzenia podkładu rytmicznego na syntezatorach (choć w ograniczonym zakresie). I na tym albumie jest tego najwięcej (bo już w początkach twórczości obecne były pianino czy gitara akustyczna). W sumie to jedna z tych płyt DM, do których po latach wciąż lubię wracać.

roland

DM kocham od dzieciaka. Regularnie na zlotach się pojawiam i nie opuszczam żadnego koncertu w Polsce i okolicach naszego kraju

Pawliq88

zuy_pan

A przestrzegasz dekalogu depeszowców?