Pink Floyd

BeAdEo

Nie widziałem nic niestety...nawet fragmentów.

Słodko-kwaśna

BeAdEo

Może jestem zbreźny ale te kwiaty mi sie kojarzą Razz

piękne!

Słodko-kwaśna

asiulaa1989

Pink Floyd.... ubóstwiam ten zespół Wink

M.Ssed

Ja pierdzięlę!!...

Wczoraj tak słucham takiego radia 'złote przeboje' i goście zapowiadają 'The Wall' Floydów. Tak sobie pomyślałem, że dam głośniej, bo kiedyś to ktoś chwalił 'chyba na forum'. No i tak zrobiłem, posłuchałem... i nie mogłem uwierzyć : >. Toż to piosenka, którą za takiego bardzo małego knypka sobie nuciłem i szukałem jej tytułu jakieś kilka lat. Jest to ogólnie chyba moja ulubiona piosenka. Teraz muszę się zaopatrzyć w tę płytę. Chyba nie wytrzymam i ściągnę zaraz...

adams

myślałem, że nie ma takiej osoby na ziemi, która tego nie zna... Ja nie lubię Pinków, ale ta piosenka to jest coś...

asiulaa1989

Niom zgadzam się Wink

M.Ssed

Piosenkę znałem - tytułu nie znałem.

FallenRose

ja od zupełnie niedawna zakochałam się w ich muzyce...wcześniej jakoś nei czułam tego klimatu. bardzo lubie High Hopes i Wish You Were Here.

e7ka

Uwielbiam ten zespół, dzięki parentsom towarzyszył mi już od wczesnego dzieciństwa i wlaściwie to kocham ich od zawsze Razz

Moim zdaniem każda ich piosenka godna jest uwagi Wink

BeAdEo

e7ka

Dokładnie to, że każda jest godna uwagi Razz

Większość zespołów ma dobre płyty i płyty słabe, a u PF (znając wszystkie piosenki) nie znalazłam żadnej, która moim zdaniem byłaby słaba, bez treści itp

Kapitan Wołowe Serce

Pink Floyd to mój ulubiony zespół, więc trochę ponudzę.
Przede wszystkim należy podzielić ich twórczość na okres sprzed i po Dark Side.
Na ten podział należy nałożyć okres Syda, Watersa i Gilmour'a i... gotowe. Pierwsze oblicze Floydów jest najsłabiej znane, bo można je usłyszeć głównie na bootlegach. W połowie lat 60tych zespół znany był z nietypowych widowisk, często granych w kościołach, w których dominującym elementem była ściana dźwięku. Resztki tego pierwszego Pink Floyd słychać na ich debiutanckim albumie (The Piper at the Gates of Dawn) w utworze Interstellar Overdrive. Płyta The Piper zawiodła wielu fanów którzy zamiast rewolucyjnej fali kakofonii usłyszeli kolorowe piosenki przywodzące na myśl bajkowo narkotyczne obrazy. Osobiści bardzo lubię pierwszy album, ale przyznam że nie jest to ich szczytowe osiągnięcie. Rok później powstała pierwsza bez Barretta płyta A Saucerful of Secrets rozpoczynająca okres Watersa. Fenomenalny album, jedno z najwybitniejszych dzieł art rockowych. Jest to pozycja dość trudna, więc jeżeli ktoś patrzy na rock przez pryzmat Bon Jovi, HIM i tym podobnych rockowych fasolek, raczej nie znajdzie na tym albumie zbyt wiele dla siebie, chociaż spróbować zawsze warto. W 1969 powstała płyta z muzyka do filmu More. David Gilmour określił ja mianem chałtury i jest to album oceniany dość chłodno. Moim zdaniem jest to niesłuszne albowiem More to świetna płyta. Są mocne hardo rockowe numery The Nile Song i Ibiza Bar, są bardzo klimatyczne psychoaktywne pozycje, jest też troche prostych łagodnych piosenek, które z pewnością przypadły by do gustu fanom Coldplay albo Oasis. W tym samym Roku PF wydali dwupłytowy album Ummagumma. Część koncertowa zawiera cztery 10 minutowe utwory, które stanowią razem najlepszy zapis koncertu jaki w życiu słyszałem. Część studyjna zawiera solowe kompozycje każdego z członków zespołu, przez co płyta jest dość nie równa, ale i tak stoi na bardzo wysokim poziomie. W roku 1970 powstał jeden z najbardziej niezwykłych albumów w dziejach rocka czyli Atom Heart Mother. Tytułowa kompozycja to połączenie muzyki klasycznej z rockiem, dodam że połączenie absolutnie wybitne. Poza 23 minutowym utworem głównym na płycie są jeszcze 4 kompozycje, z których wyróżnił bym świetną piosenkę Sumer 68. Reszta to niezbyt udany eksperyment z muzyka konkretną i dwie zapchajdziury. W 71 wyszła płyta Meddle z zapierającą dech w piersiach suitą Echoes. 72 rok przyniósł dość przeciętny moim zdaniem album Obscured by Clouds, najbardziej przystępna płyta z tego okresu, niestety najsłabsza. Równiez w 1972 PF wydali cudowny album Live At Pompei grany "dla duchów ludzi zabitych przez erupcję Wezuwiusza" (z tego co wiem mieszkańcy Pompei w większości zdołali uciec z katastrofy, a prawdziwa tragedia miła miejsce w pobliskim Herculanum, ale mniejsza z tym). Quasi koncert z Pompei w którym PF nie jako podumowali swoja twórczość z okresu niekomercyjnego naprawdę warto znać. Aha, byłbym zapomniał: W 71 wyszła płyta Relics. Wikipedia podaje że jest to składanka wcześniejszych utworów grupy, ale zapomina dodać że są to utwory w większości nie dostępne na poprzednich albumach, w tym np. piosenkę See Emily Play uznawaną przez wielu za jedną z najważniejszych kompozycji wczesnego art rocka.

Kapitan Wołowe Serce

I tak dotarliśmy do jednej z najważniejszych płyt w historii Muzyki.
Dark Side Of The Moon jest tematem tak rozległym ze właściwie nadaje się na osobny post, ale przyznam szczerze że nie che mi się go pisać... Nie wolno nie znać tej płyty!

W 1975 powstał najwyżej ceniony przez fanów album Wish You Were Here. Pink Floydzi przedstawiają na nim znakomitą muzykę, zdecydowanie bardziej przystępne dla przeciętnego słuchacza oblicze rocka progresywnego, jednak robią to z gustem. Trzeba przyznać że jest to genialny album. W roku 77 wydana zostaje płyta Animals. PF dostosowali się nie jako do dominującej w owym czasie fali punka, jednakże nie motywowały ich cele czysto komercyjne. Roger Waters wielokrotnie przyznawał się do swojej fascynacji muzyką Sex Pistols. Zespół został po tej płycie przemianowany przez krytyków na Punk Floyd. Wiele w tym było przesady, to ze Floydzi zaprezentowali nawet nie brudne, a co najwyżej lekko zabrudzone brzmienie bynajmniej nie czyni z nich punkowców. Z resztą co za różnica Punk czy Pink, album jest wspaniały! Po tej płycie Pink Floyd mieli się rozpaść, ponieważ Waters i Gilmour nie mogli dojść ze sobą do porozumienia. Do legendy przeszło "przypadkowe" skasowanie przez Watesa partii gitarowych Gilmour'a do utworu Dogs. Jednakże problemy finansowe (menadżer grupy okradał ja od lat, co ostatecznie doprowadziło zespół do bankructwa) zmusiły ich do nagrania razem kolejnej płyty. Waters od dawna przygotowywał materiał na swoje solowe albumy. Roger przedstawił kolegom dwa projekty do wyboru : któryś z jego późniejszych solowych albumów (niestety nie pamiętam jaki, stawiałbym na The Pros and Cons of Hitch Hiking, ale nie chcę wprowadzić nikogo w błąd) i The Wall. Grupa wybrała opowieść o Pink Floydzie i stworzyła z niej najlepszą, najważniejszą i najsłynniejszą rock operę wszech czasów. W 1983 roku muzycy zebrali się ponownie żeby nagrać The Final Cut. Jest to właściwie solowy album Watersa, wkład pozostałych członków grupy był tu minimalny. Jednak płyta jest przepiękna, bardzo spokojna, stonowana, pełna wyrafinowanego smaku. Tym albumem kończy się okres Watersa. Po czterech latach David Gilmour zbiera Wrighta i Masona i nagrywają album A Momentary Lapse of Reason. Trzeba tu zaznaczyć że wielu fanów uznawała koncept albumy Watersa za mało Floydowe. Pierwszy album bez Rogera Watersa przyjęty został ciepło... czego nie potrafię ni jak zrozumieć. Ten album to właściwie pop rock. Przyznam całkiem niezły, ale nie wiem co to ma wspólnego z PF, zwłaszcza tym starym?! Moim zdaniem zdecydowanie najsłabsza płyta Pink Floyd. Ostatnim studyjnym albumem grupy jest wydany w 1994 The Division Bell. Jest to jako tako rehabilitacja za poprzednią płytę, ale i tak jedynym arcydziełem jest tu utwór High Hops, reszty bardzo miło się słucha, ale przecież nie tego oczekuje się po bogach muzyki rockowej, prawda?

Ok, skończyłem. mam nadzieję że zachęcę kogoś do zapoznania się z dokonaniami Pink Floyd, a ci którzy właśnie się z nimi zapoznają znajdą jakieś przydatne dla siebie informacje.

BeAdEo

Richard Wright - instrumenty klawiszowe, śpiew- [*] zm 15 września 2008 roku na raka:( Sad

[*] RIP [*]

Wasp

[*]
Widziałam ta informację wczoraj w nocy... Ogromna strata. Od czasu śmierci Kosińskiego chyba nic mnie tak nie ruszyło... Sad

Tom Kasad

Uwielbiam piosenkę Marooned, można się przy niej zrelaksować i przemyśleć pewne sprawy - [link widoczny dla zalogowanych]
Dobrze, że jest muzyka.

Hardfan75

Lubię Pink Floyd do okresu The Wall. Jednakże najwyżej cenię płyty "Dark side of the moon" i "Animals". Pierwszą za to, że potrafili nagrać muzykę artystyczną w tak przystępny sposób, drugą za to, że potrafili w niezwykły sposób pokazać rockowy pazur, nie tracąc po drodze zdolności komponowania złożonych utworów. Późniejsze dokonania tej grupy mało mnie interesują, zespół za bardzo poszedł w komercyjne granie, a taka muzyka nie pasuje do ich stylu i do całej wcześniejszej twórczości. Division Bell też wcale mnie nie ruszyło. Ta płyta i poprzednia dowodzą, ze motorem napędowym twórczości PF był jednak Waters (lepsza od Division Bell jest płyta Watersa "Amused to death").

nuzokaaa

Sympatię do tego zespolu darzę dzęki ojcowi, on mnie wciągnął w te klimaty, kiedy jeszcze byłam małym dzieckiem.
Płytę ,,The Wall" mogłabym słuchać bez przerwy. Zresztą innych ich albumów mniej znanych również. Choć nie wiem czy albumy ,,mniej znane" od Pink Floyd'ów istnieją ;ddd Każdy jest świetny, moim zdaniem