Album roku 1975

zuy_pan

Solsik u mnie nie działa, ponoć z LTE tak bywa, próbowałem różnych sztuczek z netu i od Filasa, ale nic nie pomaga, jestem skazany na torrenty.

gharvelt

Chyba że tak. Niby Braxton to nie jakiś randomowy murzyn z przejścia podziemnego, ale na torrentach może być ciężko z dostępnością. Zostawiłem linka w wiadomej sekcji.

Lady Vengeance

Braxtona rozważam do zagłosowania Smile

zuy_pan

No właśnie wcześniejsze płyty znajdowałem bez problemu, a tej akurat nie ma. Dzięki za wrzutkę.

doggod

Kapitan Wołowe Serce

zuy_pan

Jeszcze niczego stąd nie zweryfikowałem pod względem listy akurat, więc może i trafi, ale później.

mahavishnuu

zuy_pan

Już pobrałem od Garwelta.

Dziwne, że wyszukajka tego nie znalazła, zawsze znajduje jak jest.

romanzkrainydeszczowców

Peter Hammill: Nadir's Big Chance

Solowego Hamilla odkrywam sobie dzięki owym plebiscytom i muszę powiedziec że bardzo mnie absorbują te jego solowe poczynania. Progowa uczta dla mych uszu. Nadir's Big chance jest tagowany jako m.in punk, co jest dla mnie dziwną sprawą bo ja tam punka nie słyszę. Rasowy prog na pograniczu VDGG, Colosseum czy momentami Mogul Trash. Płyta całkiem inna niż The Silent Corner And The Empty Stage i nie wiem czy czasem nawet nie lepsiejsza.

Kapitan Wołowe Serce

Chyba chodzi o to, że punkowcy szanujo ten album.

che

Nie znalazłem nigdzie wspominki o płycie Grachan Moncur III & The Jazz Composer's Orchestra - Echoes of Prayer, a płytę poznałem niedawno i mnie urzekła. Granie czarne bardziej niż ląd afrykański...

Kapitan Wołowe Serce

Nie ma wzmianki bo rzecz wydała mi się całkowicie przeciętna. Ale w sumie można dać.

Filas

gharvelt

Dodałem następną pozycję do literki "a":

Archimedes Badkar - Badrock för barn i alla åldrar

Podobnie jak Berits Halsband, jazz-rock ze Szwecji. Później w ich graniu pojawiało się więcej elementów etnicznych, słuchałem kiedyś ich trzeciego albumu i najmocniej kojarzyła się ta muzyka z Embryo, ale debiut z '75 to wciąż przede wszystkim typowy jazz-rock.

zuy_pan

romanzkrainydeszczowców

Kuchczę, ciekawe czy pankofcy wiedzą że protoplastą ich muzyki jest Hammil.

gharvelt

Uznałem, że warto napisać kilka słów o jednej płycie, która bez odpowiedniego wspomnienia może zostać całkowicie (i niezasłużenie) pominięta. Mianowicie:

Malicorne - Malicorne (znana też czasem pod tytułem Le Mariage Anglais)

Prawdziwe francuskie folki, nie żadne podrabiańce. Zespół wykorzystujący bogate instrumentarium (m.in. buzuki, mandolina, krzywuła, cytra), łącząc właśnie instrumenty, które we współczesnej muzyce pojawiają się bardzo rzadko, z tymi powszechnie wykorzystywanymi. Korzystając z dorobku muzyki dawnej (pieśni, tańce, ludowe kompozycje) udało im się nagrać płytę wzbudzającą naturalne skojarzenia z twórczością sprzed kilku stuleci, bez popadania w karykaturalne "uwspółcześnianie" twórczości folkowej. W grupie występuje też wokalistka z ładnym głosem, Marie Sauvet, tutaj szczególnie polecam kawałek La Fille aux chansons z naprzemiennie pojawiającymi się partiami wokalnymi męskimi i żeńskimi. Dla miłośników politycznego archaizmu dodam, że tytułowa pieśń została skomponowana najprawdopodobniej z okazji zawarcia małżeństwa przez Henriettę Marię Francuską z Karolem I Stuartem.

Lady Vengeance

Czas na podsumowanie literki C Shocked

Zupełnie przyzwoity zestaw. Najsłabiej chyba wypadł Stanley Clarke, którego płyta jest plastikowa, nijaka i brakuje jej energii poprzedniczki z 1974. Odwrót Coryella w jakieś ECMowe rejony też dość dziwny. O dziwo całkiem się dało posłuchać Camela, tego gościa od country oraz live zespołu Curved Air (chociaż tu pewnie dało znać o sobie moje psychedelic tardness - ta płyta to pompatyczny, melodyjny psych prog w stylu DIY. Na pewno niestrawne dla wielu i zupełnie Was rozumiem).

Tier I:

Cherry, Don - Don Cherry (Brown Rice) - nie jest to szczytowy Cherry, ale i tak bardzo dobry; z braku topowej konkurencji na pewno będę mieć ten album wysoko. W zasadzie jest tu typowa gra Dona po narkotykach, nic dziwnego że The Slits go zaciągnęły na wspólną trasę po UK. Tytułowy utwór wymiata. Hindustańskie motywy takoż.

Tier II:

Can - Landed - moja słabość do psychodelii pewnie każe mi wyżej oceniać te płyty Can które są uważane za obniżanie lotów, ale uważam tę płytę wciąż za bardzo udaną i jednak nie nudną, zapewne z powodu umiejętności technicznych i świetnego zmysłu występujących muzyków

Cos - Postaeolian Train Robbery - zeuhl meets art rock and Cantenbury. Ładna rzecz z Belgii z dobrą wokalistką, która jest dużą wartością na tej płycie, gdyż użytek z jej głosu jest tu najbardziej awangardowym elementem.

Creative Construction Company - CCC - jest to pozycja spoza listy. Typowy free / avant jazz bez jakichś zbytnich udziwnień (no, chyba że za takie policzymy harmonijkę, zabawkowy ksylofon czy dzwonek od roweru). Grają Braxton, Jenkins, Smith, Abrams, Davis a supervisorem (err producentem??) jest Ornette Coleman.

Całkiem podobały mi się też obie tegoroczne płyty Cobhama, chociaż to fusion. W sumie fajnie że rozgraniczył na Funky Side... stronę funkową która jest po prostu funkiem od strony jazzowej, która też jest dobra. Mieszanie tego razem w jego wykonaniu daje niezwykle plastikowy efekt rodem z Kuby z czasów Ojca Chrzestnego II. No ale nie będę na niego głosować.

Ciekawostki

Changó - Changó - psychedelic Latin rock, bezpretensjonalne i fajnie się tego słucha zupełnie jakby to był rok 1967.

Clearlight - Forever Blowing Bubbles - od jakichś francuskich avant-folków (które uwielbiam) do dość drugoligowego ale i tak ładnego progressive electronic. Podobno to jest prog symfoniczny, tako twierdzi RYM. Nie wiem czy to płyta dla kogoś innego niż fanów muzyki z Francji ale pozytywnie mnie zaskoczyło, zwłaszcza te 2 ostatnie utwory są po prostu bardzo urocze.

kobaian