Źle się dzieje w państwie duńskim

Kapitan Wołowe Serce

Rzeczywiście, porównanie Lisa i Durczoka z Paradowską nie jest zbyt trafne. Ale nie znaczy to, że z całej tej trójki tylko jedna Paradowska nie jest Nikodemem (Nikodemą?) Dyzmą. Wszyscy ci ludzie w każdym kraju - normalnym, czy nienormalnym - mieliby duże szansę osiągnąć w mediach wiele. To, że w naszych realiach zawodowo zajmują się kłamstwem i zamienianiem swoich widzów i czytelników w bydło oznacza, że są to ludzie niemoralni, nie niezdolni.

kobaian

Oskarżenie o kłamstwo, to poważny zarzut, zakładający, że ci ludzie znają dokładnie prawdę, ale mówią co innego. A tego nie byłbym aż tak pewien. Myślę, że generalnie media dziś zajmują się sobą, tzn. tym co polityk powiedział przed kamerą, albo tym, co kamera przypadkowo zarejestrowała, a nie tym, jakie ma osiągnięcia i poglądy. Mamy więc niewielu dziennikarzy próbujących ustalać fakty, za to mnóstwo komentatorów, gadających bezustannie o tym, co powiedzieli lub napisali inni.

Kapitan Wołowe Serce

Oskarżenie o kłamstwo jest całkowicie zasadne. To, co robi obecna władza jest wszystkim doskonale znane, a już na pewno znane jest "dziennikarzom" (dziennikarzom zresztą też). Jak ktoś zamiast wgłębiać się w aferę hazardową reklamuje parówki, albo gada o pederastach raczej nie robi tego przez nieuwagę.

Rozumiem, że nie dałoby się udowodnić sądownie Tomaszowi Lisowi kłamstwa, ale wynika to ze specyfiki "polskich" sądów i z charakteru systemu sądowego w ogóle, a nie z tego, że nie mamy podstaw domniemywać, iż przedstawiciele najbardziej wpływowych mediów zdają sobie sprawę z tego jakiego typu ludzie są obecnie u władzy.

Mam bardzo silne, wewnętrzne przekonanie, że Tomasz Lis, Janina Paradowska i wielu, wielu innych celowo, z pełną premedytacją i absolutną świadomością swoich czynów okłamują społeczeństwo dla interesu kasty społecznej słusznie nazwanej przez Kaczyńskiego Układem, do którego sami należą, bądź aspirują.

Absolutnie nie wierzę w to, że wykształceni, inteligentni ludzie, w dodatku z racji wykonywanego zawodu mający dokładny wgląd w kulisy władzy, w dodatku będący ludźmi konkretnymi (o ile można ująć ich w ten sposób), nie zaś stąpającymi w chmurach artystami, w momencie w którym Państwo Polskie zatapiane jest w otchłani są na tyle beztroscy i na tyle odlegli myślami od spraw przyziemnych, żeby mówić latami ( Exclamation

) o cierpieniach krówki i konika konających w rzeźnianym łagrze, o Wojtku i Mateuszu tworzących idylliczną familię wraz z trzema murzynami, trojgiem dzieci, lesbijką i psem, bądź o Pani Grażynie z Libiąża której traf dopomógł znaleźć w lesie półmetrowego prawdziwka.

Nie. W taki sposób zachowują się kanalie, chętne powiększać swój dobrostan kosztem udręki bliźniego. W dawnych powieściach opisano by takiego Lisa jako małą, bladą gnidę o powierzchowności tak nikczemnej aby oddać mogła ohydę jej wnętrza. Nie ma sensu przeobrażać Michaiła Berlioza w Sierotkę Marysię.

kobaian

Dla mnie sytuacja jest dość skomplikowana. Nawiązując do Ziemkiewicza, mamy silny podział w kraju na dwie frakcje: "familię" i "konfederatów" i każda z nich opiera swoje poglądy i politykę na błędnej diagnozie sytuacji. Podejrzewam, że dziennikarze, o których mówisz, działają tak nie tylko z powodu osobistej korzyści, ale przede wszystkim z tego względu, że czują się związani z "familią" i jej programem. Więc generalnie chodzi im o to, aby nie dopuścić do władzy "konfederatów". Zajmują się ich wpadkami, wyśmiewają, straszą itp. Problem w tym, że te wpadki rzeczywiście mają miejsce, a diagnoza "konfederatów", mimo ich uderzana w patriotyczne tony, jest też błędna i nie mają oni żadnych sensownych rozwiązań dla kraju do zaoferowania.
Nie sposób nie zauważyć, że dziennikarze związani z "konfederacją" jakoś częściej zajmują się ostatnio poważnymi problemami kraju. Ale czy gdy "konfederacja" była u władzy zachowywali się inaczej? Wystarczy wspomnieć przykład Lichockiej, która w PiSowskiej TVP zachowywała się dokładanie tak samo, jak dziś dziennikarze "familijni". Tak samo właziła tamtej władzy w dupę, by po upadku PiS zgrywać wielką męczennicę.

Ku przypomnieniu:
[link widoczny dla zalogowanych]

Kapitan Wołowe Serce

Z tego co sobie przypominam to w czasach PiSowskich w TVNie leciał film o Maleszce, co drugi salonowiec odżegnywał się od Michnika, a Tomasz Lis był "liberalnym katolikiem" i ani mu w głowie była adopcja dzieci przez homoseksualistów.

Diagnoza Ziemkiewicza jest słuszna, ale nie absolutna. To, że ktoś należy do "familii" nie oznacza, że nie może być zwykłą, sprzedajną mendą. Dziennikarze "konfederacyjni" są lojalni, często ślepo wobec swoich i lojalność tą przedkładają ponad doraźne korzyści. W "familii" natomiast panują reguły mniej więcej takie jak wśród dresiarzy (bo przecież to są dresiarze, tylko, że lepiej ubrani) - lojalność lojalnością, ale przecież pozycję zdobywa się kasą i chamstwem, a nie jakąś romantyczną mrzonką.

kobaian

Kapitan Wołowe Serce

kobaian

Niepokonany Herakles

Kapitan Wołowe Serce

kobaian

Kapitan Wołowe Serce

Niepokonany Herakles

kobaian

Kapitan Wołowe Serce

Mam wrażenie, że to wszystko jest dużo bardziej skomplikowane. Zresztą działanie Diabła wymaga na ogół współdziałania konkretnych ludzi. Opętanie to stan ubezwłasnowolnienia przez siły demoniczne, natomiast zdecydowana większość osób postępujących w sposób zły ubezwłasnowolnionych nie jest.

Zastanawiając się nad problemem współczesnej etyki użytkowej odnoszę wrażenie, jakobym żył w czasach Wielkiego Kształtowania. Zauważmy, że środowiska tworzące sobie nowe systemy etyczne nie działają w sposób racjonalny na tej płaszczyźnie. To nie jest tak, że redaktor z Gazety pisząc na przykład o konieczności afirmacji homoseksualizmu byłby zdolny oprzeć swój pogląd etyczny o fundament pochodzący z zewnątrz. "Trzeba szanować homoseksualizm bo mamy demokrację, ona zaś opiera się na szacunku wobec homoseksualizmu". Dlaczegóż w takim razie mielibyśmy być demokratami, zapyta ktoś. I tutaj również nie otrzyma racjonalnej odpowiedzi. Wygląda to tak, jakby demokracja była dogmatem. Nie jestem ekspertem w tych sprawach, ale mocno przypomina mi to dialektykę marksistowską, wraz z jej płytką, wypartą ze zbiorowej świadomości religijnością.

W mojej ocenie to, co obecnie w sferze etyki obserwujemy to przejście filozofii w religię. Na czym polega różnica między demokracją - ideą, która konstytuuje sama siebie, a Demokracją - boginią, która wyszła z fal śródziemnomorskich i z racji swego nadprzyrodzonego pochodzenia jest władna narzucać nam normy etyczne? Zauważmy, że zasada indywidualnego wyboru światopoglądu stopniowo odchodzi w niepamięć. Obecnie mówiąc o pluralizmie zdecydowana większość zachodnich elit, ale i zwykłych ludzi nie ma na myśli powszechnego prawa do kontestacji zastanego porządku. Krytyka nowego porządku nie mieści się w pluralizmie, pomimo tego, że na poziomie teorii mieścić się w nim przecież musi! Czym zatem jest ów Pluralizm jeśli nie zasiadającym na wielkiej górze bogiem z piorunem w ręku? Czym różni się od Ateny, Artemidy, Apollina, czy Hermesa? Czy nie są to imiona pod którymi starożytni wizualizowali rządzące nimi idee?

Życie nie znosi próżni, a pytania o fundament nie znoszą braku odpowiedzi. Jeżeli cywilizacja Zachodnia wytrzyma jeszcze kilka wieków bez zaprzeczającej jej obecnemu credo rewolucji nasi potomkowie będą mogli przechadzać się po granitowych gmachach świątyni Wolności, świątyni Demokracji, uznawanych powszechnie za osobowe bóstwa. Chociaż, prawdę powiedziawszy nie potrafię sobie wyobrazić, żeby Europa przetrwała w obecnym kształcie nawet pięćdziesiąt lat.

Kapitan Wołowe Serce

[link widoczny dla zalogowanych]

Zabawnie zgrał mi się ten artykuł z rozmyślaniami nad czytanym ostatnio Umysłem Zamkniętym Blooma i jego rozważaniami nad Rousseau, nad konfliktem jednostkowości z uspołecznieniem i nad niechęcią europejskich intelektualistów wobec mieszczaństwa.

W felietonie tej Pani znajdziemy apoteozę mieszczańskiego pół-życia. Zabawne przeciwstawianie sobie humanizmu i mieszczańskości (przykład faceta, który nie tylko nie potrafi przypisać do konkretnego stylu zamku we własnym regionie, ale nawet nie wie po co miałby to potrafić. No, ale za to "ma dobrą pracę") na poziomie, który intuicyjnie chciałoby się nazwać gimnazjalnym, a który jednak występuje powszechnie i to wśród dorosłych ludzi.

Tragikomicznie wygląda już nagłówek, w którym autorce mieszczą się standardowe komunały o "współpracy z ludźmi o różnych kolorach skóry, poglądach religijnych i politycznych" oraz pochwała nieznajomości własnej kultury, będącej przecież tożsamą z brakiem jakichkolwiek poglądów "religijnych i politycznych" - i jakichkolwiek bądź. A im dalej w las tym większy Jeff.

Ciekawy jest ten mechanizm zmuszający wykształconych humanistów do pochwały prostactwa. Przypomina to syndrom sztokholmski - intelektualista gwałcony psychicznie przez debilne masy, które nie wiedzą i nie chcą wiedzieć kim był Kościuszko, bo nie jest im ta informacja przydatna podczas zakupów w Biedronce, zaczyna owe masy usprawiedliwiać, potem chwalić, by ostatecznie uznać ich durnotę za clou człowieczeństwa. Ubiera owoc własnej bezradności w szaty nowoczesno-postępowe i danie gotowe...

Vilverin

I teraz nasuwa się pytanie - Czy (jeśli takie podejście zostanie zaszczepione masowo nowemu pokoleniu) Polska w szerokim tego słowa znaczeniu ma szansę przetrwać w dotychczasowej formie kulturowej?

zuy_pan

Ta baba po prostu jest chyba dość durna.