Miles Davis - twórczość do 1968 roku

Pawliq88

Jako że w zakładce Jazz rock istnieje temat electric Miles, pomyślałem że tutaj powinien zostać załączony taki dotyczący pozostałych osiągnięć (w istocie wcześniejszych) wielkiego mistrza.

Miles rozpoczynał swoją poważną karierę w Nowym Jorku od grania bebopu na początku z kim się dało, a później z takimi mistrzami tego gatunku jak Dizzy Gillespie czy Charlie Parker. W latach 50 Miles zostaje już liderem własnego zespołu i tworzy swój Pierwszy Wielki Kwintet, który rozwija później w Sextet. W 1959 roku Miles nagrywa jeden ze swych kamieni milowych Kind of Blue. Ciągłe poszukiwanie nowej muzycznej drogi doprowadza artystę do powołania do życia Drugiego Wielkiego Kwintetu w połowie lat 60. Przez wszystkie te lata Miles ma świetnego czuja co do muzyków których sobie dobiera, a większość z tych którzy z nim grali prędzej czy później stawała na czele własnych zespołów. Płyt nagranych przez Davisa do 1968 roku nie sposób przeoczyć i bez znajomości przynajmniej części z nich nie można się chyba nazwać wielbicielem jazzu.

Dyskografia do 1968

Bopping the Blues (1946)
Cool Boppin' (1948)
Birth of the Cool (1949 i 1950)
Conception (1951)
Blue Period (1951)
Dig (1951)
Miles Davis with Horns (1951 i 1953)
Miles Davis Volume 1 (Blue Note Records, 1952 i 1954)
Miles Davis Volume 2 (Blue Note Records, 1953)
Blue Haze (1953 and 1954)
Walkin'' (1954)
Bags' Groove (1954)
Miles Davis and the Modern Jazz Giants (1954, z jednym utworem z 1956)
Musings of Miles (1955)
Blue Moods (1955)
Quintet/Sextet (1955, Miles Davis i Milt Jackson)
Miles: The New Miles Davis Quintet (1955)
Relaxin' with the Miles Davis Quintet (1956)
Steamin' with the Miles Davis Quintet (1956)
Workin' with the Miles Davis Quintet (1956)
Cookin' with the Miles Davis Quintet (1956)
'Round About Midnight (1955-1956)
Miles Ahead (1957)
Ascenseur pour l'Échafaud (Fontana, 1957 – ścieżka dźwiękowa)
Milestones (1958)
Somethin' Else (Blue Note Records, 1958 – Cannonball Adderley quintet)
Porgy and Bess (1958)
1958 Miles (1958, później nazwany '58 Sessions Featuring Stella by Starlight)
Kind of Blue (1959)
Sketches of Spain (1960)
Someday My Prince Will Come (1961)
Quiet Nights (1962-1963)
Seven Steps to Heaven (1963)
E.S.P. (1965)
Miles Smiles (1966)
Sorcerer (1967)
Nefertiti (1967)
Miles in the Sky (1968)
Water Babies (1968)
Filles de Kilimanjaro (1968)

Na biało te albumy które wato zarzucić na początek przygody z Milesem nie elektrycznym.

John Cipolina

che

Zastanawiam się, czy nagrał płyty na tyle słabe by nie było warto po nie sięgać... Ja niestety poza "elektrycznym" Miles'em i standardowo Kind of blue nie poznałem go jeszcze. Trafiliście na takowe?

Pawliq88

Ja z kolei słabo znam Milesa Electric ale kiedyś siedziałem baaaardzo dużo w jego twórczości do 1968 roku i uwielbiam ten okres w jego muzyce.

Jeśli mogę coś polecić to tak oczywiście oprócz Kind of Blue kamienia milowego który jak sądzę wszyscy znają warto byłoby posłuchać idąc może chronologicznie:

Birth of the Cool - nonet Milesa Daviesa

'Round About Midnight (1955-1956) świetna płyta wyżyny możliwości Pierwszego Wielkiego Kwintetu Milesa (Coltrane, Chambers, Garland, Joe Jones, Davis)

Milestones (1958) - płyta zespołu rozwiniętego w sextet(powyższy skłąd plus Cannonball Aderley na alcie) Dla mnie cudo, jedno z ciekawszych dokonań Milesa w ogóle
W tym miejscu warto zatrzymać się przy płycie na której liderował Cannonbal Aderley ale grał na niej Miles który został zaproszony przez alcistę -Somethin' Else (1958) -świetna odprężająca bluesująco jazzująca sprawa

Kind of Blue (1959) - trzeba znać

Wypadałoby znać też płyty Drugiego Wielkiego Kwintetu Milesa(Shorter, Hancock, Carter, Williams, Davis) tu poleciłbym:

E.S.P. (1965)
Miles Smiles (1966)
Sorcerer (1967)
Nefertiti (1967)

Jeszce jedna fajna płyta do której często wracam z okresu przejściowego między pierwszym a drugim Kwintetem:
Seven Steps to Heaven (1963) w miejsce Shortera mamy tu Colemana na saxie

I oczywiście na koniec wymienię prześwietne Live z 1964 roku: My Funny Valentine, którego w moim mniemaniu nie wypada nie przesłuchać
Pozostałe nie wymienione płyty są też dobre ale można zostawić sobie je na później jak choćby te nagrane dla wytwórni Prestige z powodów kontraktowych(jak sam Miles pisał nagrywał je na szybko ale to też kawałek fajnej muzyki i jest z niej także dumny):
Relaxin' with the Miles Davis Quintet (1956)
Steamin' with the Miles Davis Quintet (1956)
Workin' with the Miles Davis Quintet (1956)
Cookin' with the Miles Davis Quintet (1956)
Miłego słuchania Smile

mahavishnuu

Do nagrań Davisa z lat 50-tych podchodziłem kilkanaście razy, jednak muszę przyznać, że to nie moje klimaty. Nawet osławione „Kind of blue” nie specjalnie do mnie trafia. Odbieram to jako taką trochę staroświecką muzykę. Ani cool, ani wcześniejszy bebop to nie moja bajka. Pamiętam, że ciekawe były płyty nagrane z Gilem Evansem.
Generalnie te płyty wysłuchać na pewno warto, bo w końcu to absolutna klasyka jazzu. Nie każdemu one podejdą, w końcu od ich powstania minął już szmat czasu. To zupełnie inna epoka muzyczna. Miles zaczyna się dla mnie od drugiego kwintetu i te płyty z lat 1965-1968 słucham już z przyjemnością.
Z akustycznych płyt Milesa wybrałbym takie:
Miles smiles
Miles in the sky
Filles the Killimanjaro

Najchętniej słucham jednak jego nagrań z lat 1969-1975 (szczególnie 1969-1970).

Podobnie mam z Coltranem. Nagrania z lat 50-tych to jeszcze zdecydowanie nie moja stylistyka. Natomiast od „My favourite things” zaczynają się powoli dziać coraz ciekawsze rzeczy. Wreszcie lata 1964-1967 to już jest zdecydowanie to!

Pawliq88

Podejdź jeszcze kilkanaście może się przekonasz Very Happy

Z tego co pamiętam u mnie to siadło mi od razu. Bebop i Cool Jazz w wykonaniu Milesa to cudo. Od strony muzycznej też ale klimat ma według mnie ta muzyka niesamowity. Wracam do niej co jakiś czas i zawsze będę Smile

A posłuchaj Somethin Else Cannonbola Aderleya z Milesem i się wypowiedź jeśli możesz, ciekaw jestem czy by ci siadło Smile

Supernaut Supernatural SS

Dark Magus - pierdolone mistrzostwo swiata

Filas

Tylko czy przypadkiem Magus to nie okres elektryczny?

Rune of Torment

Pawliq88

Magus to 1974 rok więc się nie zalicza do tego tematu

lomyrin

No to ja pozaliczałem następujące rzeczy:

'Round About Midnight
Kind of Blue
Sketches of Spain
E.S.P.
Miles Smiles
Nefertiti

Najcieplejsze wspomnienia mam z pozycjami numer 1,2,5,6. Sketches jakoś do mnie nie przemawiają, ale jeszcze do nich wrócę bo mnie znajomi przekonują. Natomiast z E.S.P nie pamiętam prawie nic.

Jeszcze wcześniej jak słuchałem tylko Kind of Blue to zarzuciłem na odtwarzacz jakieś kawałki z kompilacji okołoBirthCoolowej i sprawiało to wrażenie takiej muzyczki jazzowej puszczanej w wykwintniejszych restauracjach.

Pawliq88

Posłuchaj jeszcze Milestones i My Funny Valentine Very Happy

I opcjonalnie Somethin Else polecam wszystkim bo sam bardzo lubie ta płytę Smile

lomyrin

A te wszystkie relaksy, pracowania, gotowania i prasowania z 1956 to dla beki tak nazwali, czy faktycznie jest to muza jak z Toma i Jerrego, gdzie Mudżynka wykładała placek na parapet?

Pawliq88

Jak pisałem są to płyty które Miles zrobił bo przycisnęli go w wytwórni i musiał wyrównać zobowiązania kontraktowe. Generalnie moim zdaniem są w porzadku.

Kapitan Wołowe Serce

Miles grał w wielu rozmaitych stylach, z wieloma różnymi zespołami. Wiele przed-elektrycznych jego płyt było równie wspaniałych jak te nagrane w latach 70'.

Jeśli chodzi o lata 50', to podobnie jak Mahavishnu nie jestem ich fanem. Kind of Blue uwielbiam, natomiast to, co było przed nią jest na ogół zbyt staroświeckie jak na moje możliwości. A już zwłaszcza legendarne Birth of the Cool jest dla mnie dosyć niezrozumiałe.

Z tamtych czasów najbardziej trafiają do mnie niektóre płyty przełomu 50 / 60, to znaczy przede wszytskim Ascenseur pour l'échafaud, Kind of Blue i Sketches of Spain.

Bardzo natomiast pasują mi nagrania Drugiego Wielkiego Kwintetu. Jest to nowoczesny, czasami nieco awangardowy jazz naprawdę wspaniałej jakości. Z tego okresu (65-6 Cool

najbardziej podobają mi się Miles Smiles i Nefertiti.

Zasadniczo Miles miał w swej karierze wiele wybitnych momentów i grzechem jest znać wyłącznie jeden z nich, zaś pozostałe mieć gdzieś. Właściwie do początku lat 80' Davis nagrywał raz na jakiś czas płyty mistrzowskie i każdą z nich warto poznać.

Pawliq88

Właśnie tego wieczorka jadę sobie w kółko Kind of Blue. Płyta naprawdę świetna jako całość Smile

Najbardziej podobają mi się z tego albumu 2 klasyczne już kompozycje: So What i All Blues - obie oparte na naprawdę świetnych tematach Smile

i to wspaniałe, ciepłe, a do tego łatwo przystępne brzmienie saksofonu Cannonbala Aderleya na przemian z ,,Trainem" Smile

kobaian

Ja znam Kind of Blue, Sketches of Spain oraz Porgy and Bess. O ile Kind of Blue słucham z wielką przyjemnością, Porgy and Bess też lubię, to do Sketches of Spain nie jestem w stanie się przekonać. Co to za pomysł żeby gitarową muzykę na trąbce wykonywać? W tych aranżacjach znika gdzieś cała Hiszpania z tych utworów.

Pawliq88

Davis w swojej autobiografii przytacza taką sytuację: Pewnego razu Miles rozmawiał z emerytowanym torreadorem, który po przesłuchaniu Sketches of Spain dostał podobno takiej mocy że wrócił do zawodu i zaczął na nowo poskramiać byki Smile

Ciekawe ile w tym prawdy swoją drogą, bo autor zarzekał się z tego co pamiętam że to prawda. Ale zgadzam się z twoja opinią też stawiam Sketches niżej od wielu wielu albumów mistrza Smile

Corporal Greg

Pamiętam że niegdyś lubiłem słuchać 'Round About Midnight (całkiem fajny i przyjemny jazzik) i Sketches of Spain, bo o znakomitym Kind of Blue to nawet nie trzeba wspominać.

Pawliq88

Round About Midnight jest jednym z moich ulubionych albumów Milesa Smile