Miles Davis - twórczość do 1968 roku

Filas

W Polsce premiera jest zaplanowana na 2 września 2016 z tego co pamiętam.

Kapitan Wołowe Serce

W USAch jest już na blureju.

Devadip

I dlatego w internetach jest już spokojnie do ściągnięcia, a i polskie napisy nawet się znajdą. Wink

Konfucjusz

Od jakiegoś czasu poznaję Jazz. Znam kilka albumów Milesa Davisa m.in. Birth of the Cool, Miles Ahead, Miles Smiles, Miles in the Sky, Bitches Brew i Kind of Blue. Póki co, ostatni album, który wymieniłem, jest tym który lubię najbardziej. Słynne, bardzo cenione Bitches Brew nie do końca mi podeszło, być może, dlatego że jeszcze, na tyle muzycznie nie dojrzałem. Muszę sobie dać czas.

Kapitan Wołowe Serce

Danie sobie czasu zawsze jest dobrym pomysłem Smile

Póki co polecam w takim razie wgłębić się w albumy takie jak Kind of Blue, czyli klasyczne i bardzo uniwersalne. Nie wiem czy znasz, ale jak nie znasz polecam sprawdzić:

Charles Mingus - The Black Saint and the Sinner Lady (1963)
Pharoah Sanders - Karma (1969) [chociaż nie wiem, bo do tutejszego wokalu trzeba się przyzwyczaić ale poza tym płyta super i bardzo chwytliwa)
The Dave Brubeck Quartet - Time Out (1959)
Alice Coltrane featuring Pharoah Sanders - Journey in Satchidananda (1971)
Herbie Hancock - Empyrean Isles (1964)
Art Ensemble of Chicago - Les stances à Sophie (1970) [ma trudniejsze, free jazzowe momenty, ale ma też wiele bardzo przystępnych, niemal rockowych]

Olek

Ja do listy Kapitana dodałbym trochę albumów, które mi pomogły otrzaskać się z muzyką jazzową, które są przystępne i naprawdę świetne:

Cannonball Aderley - Somethin' Else - Tutaj gra także Davis, to granie zdecydowanie podobne do Kind of Blue

John Coltrane - My Favorite Things - to także klasyczna płyta z genialnym utworem tytułowym

Charles Mingus - Mingus Mingus Mingus Mingus Mingus - Propozycja podana przez Kapitana jest genialna (najlepsza płyta Mingusa!), ale Mignus x5 to świetne klasyczne granie, pełne znanych standardów. Podobnie sprawa ma się z Mignus Ah Um.

To tyle ode mnie na dobry początek Smile

Kapitan Wołowe Serce

Kanibala też polecam, nawet się zastanawiałem czy nie dać i w końcu stwierdziłem, że wolę dać trochę mniej płyt niż na ogół daję, ale jak najbardziej to jest album spox na początek.

Koltrana to jednak wolę późniejszego, ale z pewnością Ulubione Rzeczy są super. Chociaż jeśli już poleciłbym ten hiszpański jego album: Olé Coltrane. I jeszcze do tego Impressions i Coltrane "Live" at the Village Vanguard, żeby z jazzowego mainstreamu delikatnie przejść do awangardy.

Mingus miał dużo dobrych płyt, ale jednak The Black Saint and the Sinner Lady jest zdecydowanie najlepsza i trochę niefajnie byłoby słuchać stu jego dobrych albumów bez porządnego wsłuchania się w ten jeden. A potem jasne, i to coś napisał, i to czegoś nie napisał warto znać.

Devadip

Sam słucham jazzu stosunkowo od niedawna, więc może od siebie polecę dwie pozycje, dzięki którym sam wgryzłem się w jazz i uważam, że są świetnymi bramkami w trudniejsze rejony.

Miles Davis - In a Silent Way - płyta wcale nietrudna w odbiorze, a niesamowicie wciągająca i wybitna

John Coltrane - A Love Supreme - żadna inna płyta Trejna mnie tak na początku nie urzekła jak właśnie ta

Są to pozycje, że tak powiem, dość "podstawowe" w takim względzie, że znajdziesz je w czołówce każdego zestawienia "best jazz albums" i innych takich, także możliwe, że już je słyszałeś. Jednak jeśli nie, jazda obowiązkowa.

MadziaHuzarZKosmetologii

Niech kolega nie da się tylko wpędzić Bartoszowi i jego szajce w tzw. kompleks brodacza i wmówić sobie, że cały jazz utrzymany w estetyce Kind of Blue to dziecinada dla początkujących, słuchanie której można usprawiedliwić tylko tym, że jest się jazzowym noobicjuszem w kolejce po oświecenie. Masz pełne prawo być ogarniętym słuchaczem i dalej stawiać bebopy itp. ponad te style i albumy, które określa się jako "trudniejsze" ale polubienie ktorych, wbrew pozorom jakie się tu stwarza, wcale nie jest nieodłącznym i nieuniknionym rezultatem "poznania się" na jazzie, czy muzyce w ogóle.

NIEMNIEJ PRACE DOMOWE JAKIE PROF. BARTOSZ ZADAŁ DO TEJ PORY, ODROBIĆ PROSZĘ.

gharvelt

Oczywiście, że można być ogarniętym słuchaczem preferującym nie-awangardowy (czy przed-awangardowy) jazz. Nawet wydaje mi się to trudniejszym zadaniem, niż zasłuchiwanie się w niekończących się dyskografiach Sun Ra, Archiego Sheppa czy Anthony'ego Braxtona.

Do poznawania na początek dorzucę kilka kolejnych pozycji sprzed zelektryfikowania jazzu. Niby awangarda, ale jeszcze mainstream, a więc powinny być jak najbardziej przyswajalne dla początkujących:

Grachan Moncur III - Evolution
Bobby Hutcherson - Dialogue
Jackie McLean - Destination Out!
Andrew Hill - Point of Departure
Eric Dolphy - Out to Lunch!

Kapitan Wołowe Serce

Twisted Nerve

To ja moge dodac dwa albumy (chuja sie znam na jazzie, ale te plyty mi sie spodobaly od pierwszego odsluchania, wiec mysle ze sa latwe w odbiorze):

1.) Sketches of Spain Davisa
2.) Astigmatic Komedy

gharvelt

Przyjąłem podobne kryterium, myślę, że te płyty mogą spodobać się od razu. Poza tym to uznane klasyki i warto zacząć od podstaw, zamiast szukać na dzień dobry nisz - zdaje się, że nie jestem pierwszym, który głosi tutaj taki pogląd. McLean i Hutcherson to dość lajtowa muzyka i z pewnością nie powinna zrazić, ale nawet Dolphy wydaje mi się znacznie przystępniejszy niż Sanders czy Art Ensemble of Chicago, bądź co bądź jednak grający w mniejszym czy większym stopniu free. Z tego, że nie podchodzi komuś "Bitches Brew" wywnioskowałem, iż nie jest w tej chwili strawić płyty fusion z trwającymi po 20 minut kompozycjami, dlatego zarekomendowałem inne rejony.

Kapitan Wołowe Serce

Tylko, że elementy free w jednak dość melodyjnej muzyce to nie jest to samo, co Braxton i Taylor. Natomiast na tych płytach, które wymieniłeś, poza McLeanem, jasne, wszystko jest od początku do końca awangardowe. Nie ma hałasu i dmięcia w rury, ale dzieje się więcej dziwnych rzeczy. To znacznie trudniejsza muzyka.

Konfucjusz

Oczywiście, na początek chcę zabrać się za przystępniejsze, łatwiejsze w odbiorze płyty, by móc wejść w gatunek na poważnie. Gdy przesłucham wystarczającą ilość albumów, podniosę sobie poprzeczkę - zacznę poznawać fusion i free jazz.

Dzięki za wszystkie rekomendacje. Smile

Pawliq88

Olek

Niepokonany Herakles

[link widoczny dla zalogowanych]

Kapitan Wołowe Serce

Niepokonany Herakles

Świętowanie narodzin Pana Jezusa to nie jest pogaństwo.