Kanon jazzu wszelakiego - co koniecznie trzeba znać

Carpetcrawler

Do Motiana bym dorzucił jako polecenie tę płytkę: [link widoczny dla zalogowanych]

Nagrana jako trio, bardzo nastrojowa i urokliwa muzyka, jak to ECM. Nie jest to kanon, ale jedna z lepszych płyt z nowoczesnego ECM STAJL.

romanzkrainydeszczowców

Najlepsza płyta Big Bandowa jaką słyszałem.
https://www.youtube.com/watch?v=c4h2olRjb0Y

romanzkrainydeszczowców

https://www.youtube.com/watch?v=wAKszaKw4Tw&list=PLFDE4E422757F76BF&index=2

https://www.youtube.com/watch?v=bHcmTwoa51A&list=PL1A75BB6A4ED6F638

romanzkrainydeszczowców

No i w sumie :

https://www.youtube.com/watch?v=qOGqAvElCAs

Kapitan Wołowe Serce · Wysłany: Pią 10:01, 06 Marzec 2015 Temat postu:

Les McCann - Invitation to Openness (1972)

Klasyka klimatów wokół In a Silent Way. Może i nie jest to tak feeryczna muzyka jak Davis, bo jednak McCann gra głównie na organach i lepiej czuje się chyba na imprezach murzyńskich niż w kościele, ale może to i lepiej, bo dzięki temu można sobie posłuchać muzyki niby podobnej, ale nie takiej samej.

Dostrzeżenie, że album ten faktycznie jest bardzo dobry zajęło mi chyba z pięć lat i całkiem możliwe, że ci z Was, którzy są odlegli od bluesowych (czy raczej rozrywkowo - murzyńskich) klimatów będą mieli ten sam problem (chociaż z drugiej strony kiedy poznałem ItO moim ulubionym projektem jazzowym było Return to Forever, więc...), ale spróbować na pewno warto. Myslę, że Thon (on zwłaszcza) i Pawliq powinni zapoznać się z tym czem prędzej.

Pawliq88 · Wysłany: Pią 15:39, 06 Marzec 2015 Temat postu:

Tak jest już zasysam Smile

Pawliq88 · Wysłany: Pon 19:25, 09 Marzec 2015 Temat postu:

Rzeczywiście całkiem fajny album. Ale od In a Silent Way trochę go dzieli(miejscami ma większego kopa). Sporo się tam dzieje zarówno na gruncie perkusjonaliów(różne przeszkadzajki, tomy, trójkąt, masa blach, dzwonki) jak i choćby gitarowym. Z tego co sprawdziłem gitarzystów gra na albumie dwóch(Spinozza, Dupree), nawiasem mówiąc żadnego nie znam chyba z innych płyt. Ale jeden z nich brzmi bardzo ciekawie, bo gra podobnie do McLaughlina na milesowych płytach takimi wystrzałami. Rewelka jest też flet na tym albumie w drugim numerze(z trzech). Ogólnie momentami jest nawet bardzo murzyńsko jak już zauważył Kapitan. Ale myślę że większości ludzi z forum ten album podejdzie, wcale nie trzeba dalej siedzieć i się jarać jakoś specjalnie bluesami żeby go docenić. McCann jest łatwo przyswajalny a z pewnością warty odsłuchu.

Kapitan Wołowe Serce · Wysłany: Nie 09:59, 22 Marzec 2015 Temat postu:

Wadada Leo Smith - Ten Freedom Summers (2012)

Świetny album, jedna z nielicznych, współczesnych płyt, które naprawdę robią wielkie wrażenie. Wadada to już stary dziad, który trąbi od późnych lat 60', zarówno na własny rachunek, jak i na cudzy (Art Ensemble of Chicago, Marion Brown, Anthony Braxton, Frank Lowe) i generalnie gość jest raczej z tych znanych.

To, co prezentuje na Ten Freedom Summers to muzyka od Milesa przez Braxtona po Anthony Davisa, który zresztą na tym albumie gra [jak ktoś czyta co piszę to wie kto on zacz - facet w kapitalny sposób łączy avant-jazz z muzyka klasyczną. Nie wychodzi mu z tego żaden zdziadziały third stream, tylko coś, co chyba chciałoby grać Art Zoyd, ale nie potrafi]. Są tutaj momenty ładne po europejsku (bliskie muzyce klasycznej), ładne po afrykańsku (klimatyczne, milesowskie wstawki na trąbie), które brawurowo przechodzą w momenty nieładne (nieładne tak w pół drogi między murzynami i białymi - czyli Antek Braxton w dużej mierze).

Jest tylko jeden szkopuł. Nawet nie jest to minus, bo w żaden sposób nie psuje jakości albumu, ale trochę utrudnia ogarnięcie go: grają przez cztery i pół godziny.

che

Circle - Paris-Concert (1971)

Przepiękne. Nie wiem, czy się to to przewinęło na forum, ale jak ktoś nie zna to niech posłucha Exclamation

harnessedinslums

nie wiem gdzie to opisać, bo nie będe produkował tematu. dla wykonawcy z jedną naprawdę świetną płytą...,

lecz ja tam polecam, nie jest to żadna klasyka gatunku... ale album A 18' del sol Luisa Alberto Spinetty z 1977 roku to przykład świetnego delikatnego, w dobrym znaczeniu tego słowa smooth jazzu...,

krążek pełen pogodnych wręcz wiosennych utworów! ciekawa rzecz godna polecenia.

* jak można gdzieś przenieść posta, to proszę to uczynić Wink

blaszka

Jesteś pewien, że to lista dla początkujących? Baardzo długa:) ale za to świetna. Jazz dotychczas towarzyszył mi jako tło do relaksu, nie wgłębiałam się w "kto to, a co to", jednak przyszedł czas i na to. Dziękuję za ten post.

[link widoczny dla zalogowanych]

Salvatory · Wysłany: Pon 12:05, 14 Marzec 2016 Temat postu: Może być

CzerstwySuchar · Wysłany: Czw 21:11, 24 Marzec 2016 Temat postu:

Pytanie o Kena Vandermarka - swego czasu był mi on polecany, dziś się wreszcie za niego zabrałem. Na pierwszy ogień i zupełnie randomowo poszło "Dual Pleasure 2", które właśnie leci cały czas i ładnie trąci "Interstellar Space". Ma ten pan w dorobku jeszcze coś fajnego, za co warto się zabrać?

Kapitan Wołowe Serce · Wysłany: Pią 09:12, 25 Marzec 2016 Temat postu:

CzerstwySuchar · Wysłany: Sob 13:22, 26 Marzec 2016 Temat postu:

Okej, to w wolnej chwili sobie poprzeglądam co on tam nagrał.

Tybin

Po ostatnim koncercie Vandermarka postanowiłem się zapoznać z jego twórczością, bo do tej pory znalem kilka płyt i akurat słuchając "Radiale" Spaceways Incorporated z Zu postanowiłem zajrzeć na forum, czy ktoś czegoś nie poleca od niego i tylko ten wątek mi wyskoczył po wyszukiwaniu. Wyjdzie na to, że ja polecę coś.
Oprócz wyżej wymienionej płyty Spaceways Incorporated (najmniej funkowej ze wszystkich wydanych pod tym szyldem) polecam:
Vandermark 5 - The Color of Memory
Vandermark 5 - A Discontinuous Line
The Thing With Ken Vandermark - Immediate Sound
Lean Left - The Ex Guitars Meet Vandermark/Nilssen-Love Duo Volume 1
Powerhouse Sound - Oslo/Chicago: Breaks

Ogólnie nie zgodzę się, że to gość nagrywający wciąż takie same płyty, fakt nie jest to przełomowa muzyka, ale po poznaniu nawet niewielkiego fragmentu jego dyskografii natrafiłem na różne rzeczy: od dosyć ostrego free po lżejsze, współczesne wcielenie jazzu jak i sympatyczne funkowo-jazzowe granie, nawet gdzieś mi się trochę elektroniki przewinęło.

che

VaginalCannibal

Żeby nie było że aż taki ze mnie ignorant, co nawet nie umie nic wam osłuchanym ludziom polecić, to tez coś od siebie dorzucę. I wiem że to będzie dla was taka nowość, że wcale, ale jak to mówi Bonzo Tajgej - Ogunie bęc.
The Brecker Brothers - tak dawno temu tego słuchałem że nie wiem nawet skąd mi się to wzięło w odtwarzaczu. Ale zaczęło się chyba od tego że dostałem od kogoś płytę Pilgrimage - bodaj pośmiertny album Michaela Breckera. I tak se słucham i słucham i se myślę - że to nie dla mnie jazz, bo mi się nie podoba, bo brzmi jak muzyczna z pierwszej części The Sims z intra. Ale tak jakoś chciałem do tej płyty wracać, i wracałem i wracałem i wracałem i wracam do dziś, chociaż już sporadycznie. A naonczas kiedy tejże muzyki, odkrywać tajniki postanowiłem, zacząłem zagłębiać się weń, poprzez muzyków. Tak że wiecie - Jak Michael mioł brata, to żem od razu go sprawdził, co on na tej trąbce wyczynia. Później znalazłem płytę Włodka Pawlika z Randym - tez była spoko, ale chyba mniej niż Pielgrzym, bo jej nie pamiętam. Następnie okazało się że Michael na czymś co nie wiem jak się nazywa gra w kapeli Steps Ahead. A w niej takie sławy jak Mike Manieri (źle napisałem) Mike Stern i tak dalej.
Później było już tylko kilka koncertów min. Adam Pierończyk Trio, Tomasz Stańko i dwa razy Contemporary Noise Sextet.
A później nic.
I dalej nic.
No i wiadomo że John Coltrane, Miles Davis, Charles Mingus, Sun Ra, Mirolslaw Vitous i tak się skończyła moja przygoda z jazzem.
i poszłem w kantry.

Skrzypłocz

A co słuchałeś Coltrane'a, Davisa i Sun Ra? Może nie trafiłeś na płyty które mogą Cię wkręcić. Kliknij w linki:
Sun Ra - Where Pathways Meet
John Coltrane - Ole
Miles Davis - In a Silent Way/It's About That Time