Ethio-jazz

Lady Vengeance

ETHIOPIQUES

Mam wrażenie, że wiele osób postrzega muzykę przez pryzmat USA, Wielkiej Brytanii, a w dalszej kolejności Niemiec, Francji, Skandynawii, Japonii. To ma swoje uzasadnienie, gdyż mówimy o globalnych potęgach ekonomicznych, co z kolei przekłada się na ich lobby/obecność w mediach na całym świecie. Nawet oryginalny blues z Delty, który nie wywodzi się od milionerów a wręcz przeciwnie, został zaakceptowany przez kulturę masową jako kanon. Nie tylko te kraje mają monopol na produkcję fantastycznej muzyki, ale w społecznej świadomości trudno przebić się z tą myślą. Nawet wśród nas, osób w gruncie rzeczy otwartych (jak sądzę?) - komu w pierwszej chwili nie przeleciało przez głowę „takie rzeczy w tej biednej Etiopii/Nigerii/Kambodży/Mali???” ten niech pierwszy rzuci kamieniem Rolling Eyes

. Od razu w tym momencie muszę dodać, że niedawno miałam przyjemność zaskoczyć znajomych z zagranicy polskim funkiem. No, takie rzeczy w tej Polsce. I ten nasz polski Niemen też nagrywał z ludźmi z Mahavishnu Orchestry Wink

Wróćmy do Ethiopiques. To seria płyt wydawanych we Francji przez pasjonata muzyki etiopskiej Francisa Falceto od 1998r. do dziś. Na tyle, co słyszałam solowych płyt, wolę te kompilacje. Znamy ten ból: Fela Kuti wszystkie piosenki na każdej płycie takie same, Tinariwen też, niby fajne ale na jedno kopyto. Składanki nieco to urozmaicają. Ale i tak jedni wykonawcy są lepsi, inni gorsi. I zamierzam to opisać w tym wątku. To będzie gorące lato w Etiopii. 29 Ethiopiques przed nami.
A jeśli ktoś po prostu chce poznać bez zagłębiania się w detale, serdecznie polecam

Mulatu Astatke – „New York – Addis – London” (2009).

Jak dla mnie, kwintesencja Etiopii, ale też i najbardziej przyswajalna dla Europejczyków, gdyż pan Astatke edukował się i nagrywał również poza Etiopią. A zeszłej jesieni mogliśmy go zobaczyć na żywo we Wrocławiu (lansowali go tym Jarmuschem, chociaż IMO w jego karierze wcale Jarmusch nie był najważniejszy. Takie tam marketingowe, żeby ludzie co się nie znają na muzyce a chcą się pokazać w towarzystwie i uchodzić za światowych wrocławian, kupili bilet za stówkę).

ETHIOPIQUES vol. 1 – The Golden Years of Modern Ethiopian Music

Zaczyna się naprawdę mocno, od najlepszej pieśni albumu. „Hedetch Alu” w wykonaniu pana o godności Muluken Melesse to klasyczny jazzowy utwór, oparty na jednostajnym rytmie, ale lekko free-ujący i mroczny. Gdyby nie szepcząco-wrzeszczący wokal wędrujący w górę i w dół (czyli klasyczna Etiopia, ale jednak ciekawiej) to utwór pasowałby mi do „Ptah El Daoud”.

Dwie kolejne piosenki tegoż artysty są też dobre, ale nie na tym samym poziomie. „Wetetie Mare” to praktycznie funk, a „Ete Endenesh" to afrobeat z jakimiś tam psychodelicznymi wpływami i o dziwo, przypomina mi trochę to, co nagrywali w tamtym czasie na drugim końcu świata w Kambodży.

Potem mamy trzy utwory Mahmouda Ahmeda. Warto zauważyć, że sekcja dęta trochę brzmi funkowo, zwłaszcza w wersji wschodnio-europejskiej. Oczywiście przez wokal etiopski to ma zupełnie inny charakter niż nasze instrumentale lub piosenki z polskim czy rosyjskim tekstem. Perkusja też jest inna. „Aynotche Terabu” w samej wersji instrumentalnej przypomina mi „Darkest Light” z Lafayette Afro Rock Band na podkręconym tempie czy coś Smile

(może trochę przesadzam, ale bardziej tu „z amerykańska”).

Dalej, Ewnet Yet Lagegnesh – „Instrumental” – jazz łamany jakąś cumbią.

Ilu Etiopczyków, tyle wersji „Tezeta”. No więc ta w wersji Seyfu Yohannes jest super. Ciągnie spiritualem. Nie spieszy się nigdzie. W pewnym momencie zaczynają się wariacje. Wycisza się dęty i na plan pierwszy wkracza pianino. Mój drugi ulubiony utwór. Nawet da się przeżyć ten zaśpiew chyba jeszcze bardziej ostentacyjny niż u innych (końcówka wokalna też jest dobra btw).

„Mela Mela” przez klaskanie ma bardziej zachodnioafrykański styl. Na Pitchforku nie piszą czy to o Meli Koteluk. Też fajne. Seyfu daje radę. A sama końcówka prawie jak w „Vitamin C” Wink

Bemgnot Alnorem – „Instrumental”. Porządny instrumental. Jak zwykle jednostajny rytm i żywe dęte.

Seria pieśni pana Teshome Meteku to etiopski big beat. Nic dodać, nic ująć. Pewnie rozkręcało wszystkie dyskoteki w Addis Abebie. Ta pierwsza piosenka to czysty big beat, druga jest z jakąś cza-czą, trzecia trochę przynudza przez pierwsze dwie minuty (skąd ja znam ten powracający motyw? To coś strasznie znanego a nie potrafię sobie przypomnieć), czwarta też cza-cza Wink

Umiałabym do tego zatańczyć milion lat temu w podstawówce kiedy nas uczyli kroków.

Heywete – „Instrumental”. Trochę za romantyczne jak dla mnie.Przez pierwsze dwie minuty można śpiewać „Pamiętasz była jesień”, potem się robi lepiej i na koniec znowu włazi ten saksofon.

Na koniec albumu mamy Getatchew Kassa i utwory „Tezeta Slow” oraz „Tezeta Fast”. To pierwsze gdzieś między Marley’em (z początku) a wolnym country (później), to drugie raczej szybsze country na bluesie, mocno ludyczne. W sensie, takie naprawdę przyzwoite, ale można tego nie lubić no i nie jest to jazz. Dziękuję za uwagę.

nihil reich

Słuchałaś Hailu Mergia - Tche Belew? Na tle tych wszystkich smutnych tezet ten album brzmi wyjątkowo wesoło, ale wciąż jest w nim ta etiopska nostalgia. Astatke też się na tej płycie udziela, i ogólnie fajny murzyński groove tu jest.

Kika · Gość

Słuchałam kiedyś tego o czym piszesz i bardzo to jest zacne. Wink

Astatke jest Milesem Davisem Afryki. Wink

Sama Afryka, Azja, kraje arabskie itp. są kopalniami muzy. Da się nabrać świeżości, zaskoczeń muzycznych raz dwa. Tyle rzeczy do słuchania a tak mało czasu... Rolling Eyes

Lady Vengeance

O, ta płytka Hailu Mergii fajna jest! Greenlighted dla wszystkich Smile

Brzmi względnie standardowo przez to, że etiopski klimat jest tam ograniczony (w sensie - spiritualiści z USA też tak grali, a sam początek całkiem europejski), ale też się pojawia. To jest coś, co odpowiada mi w jazzie najbardziej.

Nie było go na Ethiopiques to umknął mojej uwadze. Ale za to widzę, że będzie miał koncert w Polsce niedługo na OFF.

Cześć Kika Smile

Tak, masz rację, zdecydowanie Smile

Ale kiedyś uda nam się przez to przelecieć, zwłaszcza że najlepsze albumy (IMO) jednak powstały dawno temu, nowości jakoś mnie niespecjalnie ruszają, przynajmniej większość.

BTW zauważyłam, że nie jestem jakoś specjalnie witana na forum w wątku do tego poświęconym Sad

Może spróbuję jeszcze raz. Napiszę, że najchętniej słucham starej COMY (bo nowa się sprzedała i skomercjalizowała) a z klasyki rocka Guns'n'Roses i próbowałam coś Pink Floyd i Led Zeppelin ale mi nie podeszli tak bardzo. To wtedy wszyscy pomyślą że pewnie jestem jakąś ładną studentką.

megadziobak

nihil reich

Lady Vengeance

Nie, nie jestem. Sorry.

A kto to jest nosal? Domyślam się, że nowy członek forum, ale czy to oznacza coś konkretnie?
Znalazłam tutaj taki wątek:
http://www.metalrockforum.fora.pl/inne,28/walka-z-nosalami,3628.html

Niepokonany Herakles

megadziobak

nihil reich

Nosale to właśnie wszyscy ci fani Comy, Gunsów i Najtłisza, wierzący, że o gustach się nie dyskutuje i wszystko jest subiektywne. A na Heraklesa nie zwracaj uwagi, to tylko taki forumowy folklor Smile

Kurde dziobak mnie wyprzedził.

Lady Vengeance

Obawiam się, że pan Herakles zbyt pobieżnie dokonał oceny moich hipotetycznych upodobań seksualnych, ale skoro On tak zawsze ma, to może nie będę kontynuować tego tematu Smile

Aha, czytam sobie ten wątek o nosalach i myślę, że wszyscy znamy takich ludzi. Ale *Lubię przy ludziach dotykać swojego Wacława* naprawdę jest jeszcze popularny? Myślałam, że to był już obciach z 20 lat temu?

Lady Vengeance

Lubię przy ludziach dotykać swojego Wacława! Hahahah Very Happy

Najtłisz. OK, zgadza się Smile

Lady Vengeance

Kapitan Wołowe Serce

Wydaje mi się, że w temacie nosalności najistotniejszy jest ten wątek:

http://www.metalrockforum.fora.pl/sprawy-techniczne,12/dyskusja-z-nosalem-instant,4362.html

Lady Vengeance

Doctor Sardonicus

Jeśli czujesz się pokrzywdzona i niezauważona, to chciałabym Cię teraz serdecznie powitać, miło poznać i w ogóle. Wink

Lady Vengeance

^^ Od razu milej się zrobiło Smile

============

PS. Przyszłam tu dla muzyki (i postaram się już nie śmiecić off-topem), ale nie mogę powiedzieć że się nie popłakałam ze śmiechu czytając ten wątek:
http://www.metalrockforum.fora.pl/offtopic,18/o-gustach-sie-nie-dyskutuje,3889.html

Inne ciekawsze rzeczy z wątków:

" Więc naprawdę twierdzenie, że Penderecki to komercja taka sama jak The Final Countdown jeżeli w ogóle ma jakąś wartość to chyba tylko diagnostyczną - pozwala wcześnie wykryć guza mózgu."

+ Rozmowa w sprawie Popol Vuh, że ludziom przypuszczalnie nie podoba się nazwa, dlatego atakują zespół.

Niepokonany Herakles

nihil reich

Lady Vengeance