Electric Miles czyli Milesa Davisa z rockiem eksperymenty

Filas

Mówisz, że Słowaki tez lubią jak gitara robi swoje?

Niepokonany Herakles

Filas

No to wyszłoby w sumie że 1/3 lubi. Dobry wynik. Chyba że mi się matematyka pomyliła z czymś innym.

Niepokonany Herakles

Filas

Widzisz, ja nieoświecony to żem nie zrozumiał. Łe, to 2/3 to kurna dużo raczej. Ale te 1/3 to też sporo jak na nie lubienie gitarowego robienia swoje.

Niepokonany Herakles

Badaj lepiej to: http://www.youtube.com/watch?v=GehX6bRy1yk

Filas

Wow. Ten klimat. Kurczę. Embarassed

I jak tu wstać o 5:30

megadziobak

O, ja miałem z Bitches Brew podobnie jak kolega Filas, tzn. to było pierwsze co sobie zapuściłem Davisa i też czułem się jakbym czegoś tam nie rozumiał - spodziewałem się czegoś zupełnie innego. Po kilku przesłuchaniach oswoiłem się z tym nieco ale nie mogę powiedzieć, że znam dobrze tą płytę. In a silent way i Dżeka Dżonsona też słuchałem, jedno z nich trochę bardziej ale nie pamiętam które Embarassed

John Cipolina

Ja się zabrałem za Bitches Brew w odpowiednim momencie, bo spodobało mi się od pierwszego razu, ale nadal nie udało mi się go przesłuchać jednym ciągiem w całości Laughing

i bynajmniej nie mam na myśli kompletnej sesji. Dawniej jak się słuchało na magnetofonie, to nie przewijałem kastety do ulubionego momentu, tylko grzecznie czekałem, a teraz ta technologia mnie rozpieściła i łatwo się niecierpliwię.

Ostatnio słuchałem też Jacka Johnsona i On the Corner. Jack Johnson mnie jakoś nie zauroczył. Za to w On the Corner ogólnie podoba mi się idea i (chory) klimat, tylko że przez ten minimalizm ciężko mi tego słuchać i wyłącznie słuchać. Udało mi się przedrzeć przez niego tylko dzięki słuchaniu podczas wykonywania innych czynności.

Filas

Na Bitches Brew widać nie umiem usłyszeć gitary, bo na pewno robi swoje i dlatego nie słyszę więc nie rozumiem Sad

A tak serio to po sesji z In A Silent Way BB jawi się jako koktajl energetyczny i solidna dawka hałasu i kontrolowanego chaosu, strasznie kontrastuje - i jeszcze te dwie perkusje... Na dniach kolejny odsłuch BB, to pewne.

John Cipolina

Cóż, zawsze możesz posłuchać np. debiutów Mahavishnu Orchestra i Return to Forever, żeby wgryźć się w fusion od innej strony, a Milesa na razie zostawić. Podejście chronologiczne może nie zawsze jest najłatwiejsze.
RtF nie jest wg mnie trudny, a jednocześnie dosyć głęboki. Z Mahavishnu debiut Ci polecam z całego serca jako najlepszy, ale może na początek nawet drugi album byłby odpowiedniejszy, bo tam grają bardziej "typowy" jazz rock. A jeśli chcesz jednak zrozumieć Milesa, to może spróbuj debiut Weather Report, bo on chyba była najbardziej pod jego wpływem, a tam są kawałki co najwyżej 7 minutowe.

Niepokonany Herakles

To tez moze byc dobra mysl, ja sam tak zrobilem, ale nieswiadom, ze kiedys bede sluchal Davisa. Po prostu chcialem zostac basista, zatem zabralem sie za Weather Report z Pastoriusem (pozniej przerzucilem sie na wczesniejsze plyty) i Return to Forever ze Stanlejem Klarkiem. W sumie moglo tak byc, ze latwiej mi przez to wchodzil Davis.

Kapitan Wołowe Serce

Widzę, że Filas nie przeczytał zbyt dokładnie tego tematu (w którym sam jeden napisałem tyle, że starczyłoby na artykuł do gazety. Co najmniej jeden) i teraz ma problemy Razz

Jakbyś przeczytał wątek wiedziałbyś co potrzeba.

Filas

Racja.

Kapitan Wołowe Serce

Na pierwszej stronie jest taki mój długi post (Sob 09:33, 19 Czerwiec 2010). Masz tam w zasadzie wszystko rozpisane.

Filas

Powiem szczerze, że za BB brałem się jako za pierwsze bo najzwyczajniej kiedyś pobrałem no i na dysku leżało, a chciałem chociaż spróbować. Embarassed

Niepokonany Herakles

Lepiej podejdz do sprawy tak jak Kapitan radzi. Elektryczny Miles to objetosciowo naprawde wielki kawal muzyki, do samych dlugasnych plyt studyjnych dochodza spore koncertowki (ktore TRZEBA znac, bo to co grali na zywo to potega) i jeszcze Complete Sessions, na ktorych rowniez mozna znalezc kapitalne rzeczy, trwajace lacznie cale godziny.

Wiec nie ma co sie nastawiac, ze 'w weekend przerobie', bo to fizycznie niemozliwe, nie wspominajac o wylapaniu z muzyki tej klasy, o ktorej piszemy. Takie na przyklad Get Up With It to muzyka na cale tygodnie, nie da sie raz przesluchac utworu 'He Loved Him Madly' i stwierdzic 'no tak, wiem o co kaman' bo tam kazdy szmer sklada sie na budowe tego mega klimatu, jaki ten utwor posiada. Zrozumiesz to, kiedy posluchasz.

Dlatego polecam stopniowo, krok po kroku poznawac wydawnictwa i zalapac w pelni co tak naprawde sklady Davisa tam wyprawiaja.

Filas

Nowicjuszem się jest to się niestety pobłądziło, grunt, że korekty bedo.

Carpetcrawler

Pawliq88

Bardzo lubię rzeczy które Miles zrobił w latach 80: You're Under Arrest , Tutu, Amandla, trochę eksperymentalna Aura - świetne płyty po długiej przerwie w karierze. I Marcus Miller na basiku u Milesa grał jeszcze bardzo subtelnie, nie nadużywając swojego instrumentu (w przeciwieństwie do tego co dzieje się na jego solowych albumach) Bardzo lubię też Live Around the World Smile