Artyści Mniej Znani (jazz-rock/fusion)

Kapitan Wołowe Serce · Wysłany: Śro 22:26, 10 Marzec 2010 Temat postu:

Sloche

Jeden z absolutnie najlepszych mało znanych zespołów. Nagrali dwie bardzo wysokiej jakości płyty (J'un oeil i Stadacone) i się rozpadli. Wielka szkoda! Jak dla mnie jest to drugi kanadyjski zespół, zaraz po Rushu. I to naprawdę zaraz po, a nie tysiąc metrów za nim! Panowie łączyli rock symfoniczny z fusion, ale efekt tego połączenia jest znacząco inny niż u korzystających z podobnego przepisu Return To Forever. Koniecznie trzeba znać!

Kapitan Wołowe Serce · Wysłany: Wto 13:41, 30 Marzec 2010 Temat postu:

John Scofield

Kolejny z wielkich-niesłuchanych. Jeden z najlepszych gitarzystów świata. W latach 80tych grał z Milesem, w latach 70tych z Cobhamem, Gary Burtonem, Seifertem i wieloma innymi gigantami jazzu i fusion. Jego muzyka to intelektualne jazzowe akordy i bieganie po skalach, czyli nic dla fanów rocka, ale dla miłośników jazzu sporo atrakcji. Dyskografię jako lider ma facet obszerną, słyszałem z tego zaledwie kilka płyt. Najbardziej spodobały mi się nagrania jego z przełomu lat 70 i 80tych. Wtedy zaczynał swoją karierę solową. Fajne to jest bo nie ma nic wspólnego z coraz bardziej popowym funk-jazzem jaki wówczas serwowali słuchaczom twórcy fusion. Dużo bardziej klasyczne te jego płyty są - wysublimowany elektryczny jazz, nawet bez przesteru. Polecam Live (1977) i Bar Talk (1980). Jazzolubcom będzie się podobało. Ponadto niezła jest płytka A Go Go z 1998. Nieco inna to muzyka, taki nowy dżezik co by go mogli zapodać w reklamie towarzystwa ubezpieczeniowego, ale fajnie się tego słucha. Zapewne sporo miał jeszcze dobrych płyt, no ale ja ich nie słyszałem póki co.

Metal_Hammer

John Scofield z wyglądu mi trochę przypomina Piotra Fronczewskiego Laughing

Stravinsky

Astor Piazzolla (ur. 11 marca 1921 r. w Mar del Plata w Argentynie, zm. 4 lipca 1992 r. w Buenos Aires) – kompozytor tanga argentyńskiego, wirtuoz bandoneonu, tanguero. Oryginalny styl stworzony przez Piazzollę znany jest pod nazwą „neuvo tango”. Nie jest to tango przeznaczone do tańczenia, lecz kunsztownie stylizowana muzyka do słuchania (podobnie jak wczesniej tango Igora Strawinskiego). Charakterystyczne jest dla niego nawiązanie do baroku: do formy passacaglii, do barokowego kontrapunktu w sposób nasuwający skojarzenie z fugą. Rytm tanga bywa wyraźny, ale równocześnie ulega wyraźnym zakłóceniom. Harmonia również odbiega od tradycji, dzięki chromatyce, a nawet dysonującej chromatyce. Częste są nawiązania do jazzu. Stosowane są również niekonwencjonalne sposoby gry (jak w sonoryzmie), charakterystyczne dla brzmienia są glissanda. Wyraźnie zachowana jest natomiast charakterystyczna dla tanga atmosfera pewnej melancholii.

Na razie znam tylko jedną płytę, bo z tego co zauważyłem, jego płyty są rzadkimi okazami na necie. A płyta zwie się Tango : Zero Hour, wspaniała muzyka.

Normablum

Ciekaw jestem co sądzicie o grupie Passport Klausa Doldingera ?
Ja ich twórczość poznałem dopiero kilka lat temu i żałuję ,że tak późno.
Swoją drogą , Passport to jednak ewenement - istnieje od 1971 i ma się dobrze, choć zmieniały się składy, mody i pomysły. Mnie najbardziej odpowiada ich twórczość z lat '70 od płyty Handmade (1973) przez Looking Thru (1973), Cross-Collateral (1975), Infinity Machine (1976), Iguacu (1977), Ataraxia (1978). Później było różnie - poszukiwania , zmiany formy, próby znalezienia się w nowych czasach. Mam do Passportu wielki sentyment i zawsze z przyjemnością słucham zarówno starych jak i nowych płyt. Zapewne ta grupa nie jest szeroko znana i jej dokonania tak specyficzne jak Weather Report ( ich też słucham na okrągło ) , jednak chylę czoło przed Doldingerem - słuchanie jego twórczość daje mi wiele pozytywnej energii.

Kapitan Wołowe Serce

Passport to taki solidny średniak. Totalnie nieoryginalny, tak niezaskakujący, że aż zaskakujący, ale zawsze na pewnym poziomie. Nie słyszałem wszystkich ich płyt, bo - nie kryję - trochę mi się nie chciało, ale pamiętam, że Cross-Collateral zrobił na mnie dobre wrażenie i zdarza mi się do tego albumu wracać. Pozostałe ich dokonania poznaję mniej więcej raz do roku i to głównie z czystej chęci poznania, nie zaś z nadziei na usłyszenie czegoś nadzwyczajnego.

PS: Witamy na forum. Zdaje się, że dobrze trafiłeś Smile

Carpetcrawler

Właśnie skończyłem przesłuchiwać debiut Nucleusa poleconego przez Captaina - coś niesamowitego. Myślę, że sam Davis by się nie powstydził mając taki album w swojej dyskografii. Nagrany tylko rok później po In a silent way nie odstaje niczym, i choć mocno wzorowany na Davisowskim going electric to jednak wnosi coś nowego. Mam nadzieję, że 2 kolejne płyty mnie nie rozczarują.

Kapitan Wołowe Serce

Carpetcrawler

Kapitan Wołowe Serce

Carpetcrawler

Chrystusie tyle dobra zawarte w tym temacie. A ja dopiero Nucleusa i Seiferta poznałem, czasu mało, mało czasu, a tyle piękna przede mną. Nucleus jest to genialny zespół, więcej w nim jazzu niż rocka. Stawiam go mimo to na równi z wielką trójką. Dużo cytatów z Davisa, ale to dobrze.

niszczuk

http://www.youtube.com/watch?v=mKAP1BmRs3k szukam czegoś w tym stylu.

gery

To lepiej zaprzestan.

rakkenroll

niszczuk

spodziewałem się podobnej odpowiedzi, choć czekałem raczej na "powodzenia w szukaniu" czy coś takiego Wink

Kapitan Wołowe Serce

To nie jest dobry jazz-rock. Ale w nieco podobnej, rockowo - swingującej stylistyce (tylko że lepiej) grali między innymi Blood,Sweat & Tears, Chicago, czy nawet Colosseum.

Z tym, że ich muzyka oczywiście nie brzmi jak soundtrack do reklamy AXE, więc jeżeli nędza jest elementem przez ciebie pożądanym, to raczej się zawiedziesz...

niszczuk

ok, załapałem, że to kiepskie - byłeś blisko, to nie muzyka do reklamy, tylko opening do anime.

Kapitan Wołowe Serce

niszczuk

John Cipolina