Nicolas Jaar

Devadip

Nicolas Jaar - muzyk pochodzenia amerykańsko-chilijskiego. Nagrywa muzykę elektroniczną o niskich tonach i wolnym tempie. Styl ten określa się "downtempo", wikipedia podaje to jako "deep house", zaś Jaar sam określa swoją muzykę jako "blue-wave".

Za wikipedią:
Jaar czerpie inspirację z m.in. ze stylu minimal techno, które podobnie jak jego utwory skupia uwagę słuchacza na drobnych niuansach dźwiękowych. Większość utworów ma tempo 100 bpm lub niższe, czyli znacznie odbiegające od standarów muzyki house i techno, gdzie najczęściej stosowany zakres to 120-130 bpm. W wywiadzie dla Resident Advisor Jaar powiedział, że zamierza utrzymywać tę tendencję w swoich utworach ("I'm going to keep taking the beats even slower,") i zasugerował, że dzięki temu zabiegowi więcej może wydarzyć się pomiędzy pojedynczymi uderzeniami ("More unintentional things happen between the beats."). Ponadto w swoich kompozycjach Jaar łączy wspomniane już motywy muzyki elektronicznej z elementami zaczerpniętymi z klasyki gatunków takich jak soul, czy blues.

Najpierw przez lata wydawał same EP-ki, natomiast pełnoprawne albumy solowe wydał dwa:

Space Is Only Noise (2011)
Sirens (2016)

Próbki:
https://www.youtube.com/watch?v=V-_c0o8LAaM
https://www.youtube.com/watch?v=y01-xnxfMu0

Wydał też dwa soundtracki:

Pomegranates (2015)
Dheepan (2016)

Jednak najciekawsze wydaje mi się to, co stworzył z gościem co się zowie Dave Harrington. Mowa tu o projekcie Darkside, pod szyldem którego wyszła jedna EP-ka i jeden longplay.

Darkside - Psychic

Próbki:
https://www.youtube.com/watch?v=Yod9tQdibDY
https://www.youtube.com/watch?v=9llB3fL-qXY

Lubicie? Szanujecie? Tolerujecie? A może gardzicie i spluwacie pod buty?
Zapraszam do dzielenia się swoimi przemyśleniami.

Chili

Bardzo ładna muzyka, Space Is Only Noise to housowe nagranie (dla odmiany klasyfikacji rym podaje, że to microhouse), trochę tutaj techniki glitcha, trochę jazzującej muzyki, generalnie lubię, bardzo nawet. Sirens natomiast to bardzo spoko art pop z wpływami house więc to w sumie zupełnie co innego od poprzednika, niemniej jednak warto posłuchać.