Dobra muzyka a sukces muzyczny według Pata Metheny

Kapitan Bomba

W tym miesiącu zaintrygował mnie wstęp do Magazynu Gitarzysta, w którym wykorzystano fragmenty wykładu Pata Metheny na temat muzyki i muzyków.

Pat Metheny przemawiając w roku 1996 do studentów Berklee College of Music powiedział:

"Niezależnie od tego, jak rzeczywistość wokół nas się zmienia, nie przejmujcie się tym tak bardzo. Idźcie do domu i postarajcie się ze wszystkich sił zrozumieć, po co chcieliście zostać muzykami i co w muzyce jest tym czymś, co Was wyrywa z butów - a potem ćwiczcie właśnie to, jak opętani... To jest niezmienna rzecz w zmieniających się realiach, kiedy wytwórnie istnieją lub przestają istnieć, kiedy zmieniają się gusta publiczności, zmieniają się style.

Naprawdę dobra, rzetelna, muzyczna praca zawsze znajduje sposób na dotarcie do ludzi. Bardzo rzadko, jeśli w ogóle, zdarzyło mi się w ciągu tylu lat natrafić na kogoś, kto rozwinął coś naprawdę wartościowego muzycznie, a komu nie udało się zrobić na tym jakiegoś rodzaju kariery"

Czyżby większość muzyków, którzy nie odnieśli sukcesu była po prostu za słaba lub grała tak naprawdę rzeczy bezwartościowe? Czy to nie za duże uogólnienie?

megadziobak

Kapitan Bomba

Znam wielu muzyków, którzy nie odnieśli sukcesu tworząc rzeczy wybitne. Nie mówmy o tym, że garstka fanów, tworzenie w niszy i przymieranie głodem to sukces. Znam też wielu, którzy odnieśli sukces tworząc rzeczy tak słabe, że czasem trudno je nazwać muzyką. To nie bardzo pasuje mi do opinii Pata Metheny.

zuy_pan

Moim zdaniem kluczowe jest tutaj "jakiegoś rodzaju kariery", określenie tak obszerne że może znaczyć np zrobił karierę bo był popularny wśród pułtuskiego "undergroundu", albo niezależny magazyn muzyczny "alternatywawchuj" oceniła jego debiutancki album na 6 gwiazdek.

Kapitan Bomba

Zależy o jakiej karierze mówimy. Podstawowe pojęcie zakłada doskonalenie swojego warsztatu i poczucie satysfakcji z wykonywania swojej pracy. Według tej definicji można by to tak nazwać. Jest też jednak nieco inna definicja kariery związana z ogromnym sukcesem. Artyści undergroundowi raczej takiego sukcesu nie doświadczają nawet jeśli tworzą rzeczy wybitne. Schubert i van Gogh nie zrobili kariery tworząc rzeczy wybitne. Wypowiedź Pata Metheny wyciągnąłem z bardzo optymistycznego wstępu do wrześniowego numeru Gitarzysty [link widoczny dla zalogowanych]

zuy_pan

Van Gogh zrobił karierę- trochę późno, ale zrobił, teraz nawet dzieci wiedzą kim jest Van Gogh, albo przynajmniej kojarzą jakieś jego obrazy, to jest jakaś kariera, mniejsza że pośmiertna. Cały czas pytanie o to co każdy rozumie przez sukces, czy karierę, dla jednego sukcesem będzie sprzedaż płyty na poziomie powiedzmy co najmniej 100tyś szt, a dla innego sukcesem będzie samo wydanie płyty, która jego zdaniem jest dobra, która jemu się podoba, to już jest dla niego sukcesem, a sukces komercyjny stoi raczej na dalszym miejscu. Kiedyś David Bowie coś na ten temat powiedział:

"It's very important for me to be artistically successful first. For me, that means that every album that I make really should be fulfilling artistically. Even before it's released, if I feel negative about it, it's already a failure. If it's artistically pleasing to me and I play it a lot then I know it's a success and the commercial aspect of it -- that is something else entirely. I'll do all the commercial things. I'll do interviews and make videos and everything else that's necessary. But when I'm making the album itself, my priority is that it really pleases me and on the occasions that it hasn't, it has left me very despondent and feeling sort of as if I'm treading water."

[link widoczny dla zalogowanych]

kobaian

A czy sam Pat Metheny to nie jest jakaś przereklamowana wydmuszka? Kiedyś słuchałem jakiegoś jego albumu i mimo kilku fajnych pomysłów, jako całość wydał mi się przeraźliwie nudny.

Kapitan Bomba

Artyści nie mają łatwo. Van Gogh umarł w nędzy. Za życia nikt go nie docenił. Podobnie było z Norwidem. Bach też żył bardzo skromnie i mało kto prócz miejscowych wiedział o jego dziełach. Nie można powiedzieć, że nie mieli kariery, czy że nie czuli satysfakcji, ale na pewno nie osiągnęli sukcesu za życia. Według mnie Metheny miał na myśli sam warsztat i profesjonalizm, którego nie da się nie docenić. Tych wielu tysięcy godzin ćwiczeń i zaangażowania. Niestety większość ludzi utożsamia karierę ze sławą, górą kasy, ekscesami, czyli z tym co osiągnęli Beatlesi i Stonesi. Nie sposób się z wami nie zgodzić, ale nadal uważam, że Metheny generalizuje. Nieraz widuję muzyków, którzy są po prostu wybitni a grają na ulicy za parę groszy. Takich muzyków są setki. Czy to jest kariera? Rozumiem, że Metheny o nich nie słyszał, więc ich pominął.

zuy_pan

Generalizuje i rzuca bardzo obszernymi znaczeniowo frazesami, taka retoryka, to tak jakby powiedzieć że nie znam człowieka który nie był by w czymś dobrym, trudno się z tym nie zgodzić, ale jak ktoś jest dobry w puszczaniu bąków, to nie jest szczególna umiejętność. Tak samo jest z "jakąś karierą".

Kapitan Bomba

kobaian

Kapitan Bomba

kobaian

Przede wszystkim nie twierdzę, że Metheny to ten sam poziom, co Petrucci, tylko po prostu podejrzewam, że w jego wypadku występuje podobny mechanizm zdobywania popularności. Po prostu facet imponuje innym muzykom swoim warsztatem, ale to jeszcze nie oznacza, że tworzy mnóstwo wartościowej muzyki. Oczywiście nie będę się wypowiadał w tej kwestii kategorycznie, bo nie jestem znów znawcą jego twórczości. Ale to co słyszałem, wprawiło mnie w konsternację: O co tyle szumu?

zuy_pan

Pewnie trzeba by się zapytać kogoś kto dobrze zna jego twórczość o to co najlepszego on nagrał, bo z muzykami tego typu często jest tak że nagrywają bardzo dużo, praktycznie co im się nawinie i nie zawsze jest to materiał dobry, ale pewnie coś dobrego zdarzyło mu się nagrać.

kobaian

Kapitan Bomba

Nie jestem wielkim fanem nowoczesnego jazzu, ale lubię przeglądać magazyny o tej tematyce. W ogóle lubię pisma muzyczne. Zwłaszcza te bardziej fachowe, przeznaczone dla muzyków. Metheny zdobył popularność głównie dzięki koncertom, nagrodom środowiska muzycznego i dobrej prasie w jazz magazynach, którą robią mu legendy takie jak Wyatt. Z tego co wyczytałem raczej nie kojarzy się go z wymiataczem tylko z muzykiem o niebywałym warsztacie, na który składają się takie elementy jak interpretacja, technika, artykulacja. Większość rzeczy o jakich Petrucci i Satriani mogą pomarzyć. To jest muzyk wybitny. Taki Rubinstein gitary. Czym innym jest kompozycja. Pod tym względem ten człowiek mnie za bardzo nie rusza. Ma dobrą prasę. Jest nagradzany. Mimo wszystko mnie nie rusza. Naprawdę podobają mi się jedynie pojedyncze rzeczy. Czy to źle, że facet imponuje innym swoim warsztatem? Od kiedy to warsztat muzyka nie jest najważniejszy? Mówię o profesjonalnym muzyku, który ukończył konserwatorium. Mnie na przykład swoim warsztatem organowym imponuje śp. Karl Richter, który nie potrafił komponować. Grał jednak na organach najlepiej na świecie. Czy to zły wzorzec do nauki gry na organach? Wreszcie co ma podzielanie czyjegoś optymizmu do twojego gustu? Tak jak pisał Zuy można wypowiedź Methenego interpretować na wiele sposobów. Ja się na przykład nie zgadzam z tym, że nie ma muzyków wybitnych a zarazem takich którzy nie zrobili jakiegoś rodzaju kariery, bo widziałem wielu muzyków lepszych, czy porównywalnych do gigantów, którzy grają za pieniądze pod mostem. Tylko, że to jest jedna z interpretacji. Druga jest taka, że sama muzyka sprawia, że muzyk staje się artystą spełnionym i to jest ten rodzaj kariery. Bez względu na jej charakter, bo gust jest jak dupa. Pojęcie kariery zawiera samozadowolenie z wykonywanego zawodu, bez względu na to na jakim poziomie się go wykonuje. Dlatego chyba o to tu chodzi i z taką interpretacja jestem się w stanie zgodzić. Piszesz, że wymiatacz zawsze osiągnie sukces. W takim sensie jak Metheny jest wymiataczem to na pewno. Gdyby był skrzypkiem, czy pianistą to każda filharmonia by o niego zabiegała, bo tam się poszukuje właśnie takich wirtuozów instrumentu. Jeśli chodzi o jego twórczość to takiego sukcesu nie osiągnie, bo kompozytorem nie jest aż tak dobrym. Niektóre albumy rzeczywiście są kompozytorskimi wpadkami. Też nie jestem specem z jego twórczości. Słuchałem by go poznać. Po prostu. Wiem, że Kapitan słuchał co nieco, bo dość dobrze to opisał. Są rzeczy genialne i są męczące i miałkie. Skoro gust jest jak dupa to skąd wiesz co jest wiekopomne a co nie jest? To tylko twoja ocena. Przyjdzie ktoś inny i będzie pitolił jakie to dzieła Meteheny nagrał i nie dlatego, że on się myli a ty masz racje, tylko dlatego, że słuchał, nie tylko jego i tak czuje. Metheny to też nie jest moja "muzyka". Zdecydowanie wolę gypsy jazz, gitarowe interpretacje muzyki poważnej, czy kraut rock. Co do samej muzyki to nigdzie nie jest powiedziane, że ma mieć ona jakąś konkretną wartość. Jeśli ktoś chce grać coś co wywołuje określone emocje, lub daje samą energię to jest to wartością sama w sobie. Kto powiedział, że muszą to być przemyślenia na miarę Kanta? Jeśli jemu daje to radość zapewne czuje się spełniony. Muzyka nie musi być wiekopomna tak samo jak nie musi zawierać tekstu, ale jeśli już go ma to wypadałoby by był to dobry tekst.

zuy_pan

Trochę chyba mieszasz pojęcia, bo jedno to być wirtuozem instrumentu i odgrywać np kompozycje wielkich, a co innego wydawać płyty z własnymi kompozycjami, o ile w pierwszym przypadku liczy się praktycznie tylko warsztat i umiejętności, bo robotę kompozytora ktoś odwalił wcześniej, o tyle w drugim "technika" schodzi na dalszy plan. Przykład Satrianiego jest nawet w porządku w tym przypadku, bo np w porównaniu z Blackmore'm (nawet gdzieś tam na tym forum był długi temat) to umiejętności techniczne ma lepsze, zagra rzeczy których Blackmore nie zagra, ale gdy przychodzi do stworzenia utworu, to biorąc pod uwagę to co Blackmore robił w latach 70', super wymiatacz Satriani odpada w przedbiegach, bo kompozytorem Blackmore był dużo lepszym, mimo dość prostego grania tworzył rzeczy dużo ciekawsze od Satrianiego.

kobaian

Kapitan Bomba

zuy_pan