Czego teraz słuchasz? / Kogo teraz ruchasz?

VaginalCannibal

https://www.youtube.com/watch?v=ogQjfJwabqA
To jest muzyka amerykańskiego gentlemana, któremu póki co nie śmiałbym dorastać do pięt.

https://www.youtube.com/watch?v=vt1Pwfnh5pc
To wg zyx jest gówno

Kapitan Wołowe Serce

A Tribe Called Quest - "We Got It From Here... Thank You 4 Your service" (2016)

che

https://www.youtube.com/watch?v=XVlR7aZajQ8

coś dla ludzi o złotych zębach

romanzkrainydeszczowców

Sunbirds - Sunbirds
https://www.youtube.com/watch?v=xEetxbk5DgM&t=2241s

Malkolit

Malkolit

Jordi Savall i Tragedia katarów :
https://www.youtube.com/watch?v=TuN_c4L0GWk

Johanan

Tragedia Katarów to dzieło znakomite i podpisuję się pod rekomendacją!

Johanan

Chociaż dobrze, że zdechli.

Malkolit

Nie znam płyty, którą nagrałby Savall i nie byłaby co najmniej znakomita. Zobaczyć go na żywo to było marzenie, które się spełniło zanim jeszcze na dobre zacząłem słuchać jego muzyki. On po prostu żyje muzyką! Zdecydowanie najwybitniejszy twórca, jakiego widziałem (obok Cafe Zimmermann, ale tam nie podpasował mi repertuar; twórców klasycznych nie liczę, bo nie utkwili mi w pamięci, jeszcze za mały jestem na nich).

A dziś zgłębiam A Passion Play i bardzo mi się ten album podoba. Ostatnio nie ma dnia bez Andersona i jego muzyki. Zacząłem też słuchać Curved Air (Phantasmagoria jest cudna, choć kiedy pani śpiewa "Viva la nation!" to czuję się jak neojakobin) i Manfreda Manna.

Kapitan Wołowe Serce

King Crimson - KCCC 46 - Live at the Marquee, 1971

King Crimson w wersji yassowej Wink

Serio, miejscami to brzmi jak te różne płyty jazz-rockowo eksperymentalnych kolegów Tymona. Nie wiedziałem, że King Crimson grało aż takie rzeczy... w takich dawkach!

kobaian

Malkolit

No, do 1978 nie wydali nieudanej płyty (a potem po wspaniałej Heavy Horses przyszedł kiepski Stormwatch). A Passion Play to zupełnie inny album niż Thick as a Brick, trochę nawet trudniej, podobnie jak Minstrel in the Gallery, wchodzi do głowy, ale trzyma wysoki poziom (choć słychać zaburzenia w płynności, to nie leci tak gładko, jak TAAB). Fajna jest ta wstawka o zającu, umieć tak pisać i tak przedstawiać - marzenie!

Kapitan Wołowe Serce

Malkolit

Ja uważam, że obie płyty są zupełnie dobre. Nie wielkie, jak choćby Songs from the Wood, ale dobre i trzymające niezły poziom z fajnymi aranżacjami Palmera. Na innych płytach tylko pojedyncze utwory są słabsze (np. na Aqualungu). Lipa zaczyna się na Stormwatchu, gdzie dwa pierwsze utwory są dobre, a następne już znacznie gorsze. Zwłaszcza, że Wachta ma dość bidne brzmienie. A War Child i Too Old... to taki lekki rock, bez czegoś szczególnego, ale na poziomie.

kobaian

Malkolit

No mi na hasło "lekki rock" jako pierwsi na myśl przychodzą Dire Straits, The Beatles też mogą być. Stand Up jest w dechę, płyta świetna od początku do końca (coś jak Pieśni z lasu czy Konie). A te dwie uważam za po prostu solidne granie, ot, takie 5-6 (pojedyncze fragmenty jak Skating Away... nawet wyżej) w skali do 10. Ale ja chyba wolę mniej skomplikowaną muzykę od Ciebie. Inna rzecz, że ja znaczną część popu oceniam gdzieś w okolicach średniej (przynajmniej tego starszego, bez uwzględniania ostatnich jakichś 15 lat, bo to ani wybitne, ani większość z tego szczególnie nie przeszkadza - chyba, że ktoś wyje jak Adele albo ma nowoczesne ostatnio brzmienie).

Mimo wszystko sądzę, że między arcydziełem (też nie lubię szafować tym określeniem) a gniotem jest sporo miejsca na inne rzeczy.

Malkolit

Capella Antiqua Bambergensis - In The Bleak Midwinter
Album świąteczny z udziałem Arianny Savall i Pettera Johansena. Ładne to jest, przyjemnie się słucha, szczególnie głębokiego głosu Pettera na tle akompaniamentu skrzypiec. Nie rozumiem tylko, dlaczego WMP klasyfikuje ten album jako "Alternative" - co tam jest alternatywnego? Dla porządku raczej powinno być "classical"...

Filas

Trondheim Jazz Orchestra & Kim Myhr - Stems and Cages (2010)

Trondheimska Jazz Orchestra to w sumie taki rówieśnik Fire! Orkiestry, niemniej na Stems and Cages grają dosyć luźne, hałaśliwe kompozycje ale, w przeciwieństwie do latających na kwasie (i nieziemskich petardach pod dupą, znaczy, na rakietowym groovie) koleżków z Ognia! brzmi to nie jak napierdolone specyfikami wiewiórki, bardziej jak taka orkiestra inspirowana współczesną muzyką poważną, tą taką bardziej niepokojącą jej odmianą. Może trochę jak Rothko Chapel Feldmana? Zerżnąłem porównanie do Feldmana, ale ma sens.

Fields of Fertility z płytki jest bardzo ładne.

Dosyć niepokojąca rzecz. Obczajcie, bo fajne. Taki prawdziwy dżez zagłady, ale nie takie nudy.

Na dniach może skrobnę na temat ich płyty z 2016 roku i lajwa z 2005 z Czikiem Koregą.

Trondheim Jazz Orchestra - In The End His Voice Will Be The Sound Of Paper (2016)

Nie mam zbyt wiele do napisania. Pojebany klimat przypominający współczesną awangardę, wokal Jenny Hval (bardzo pasujący do całości) i miejscami przykładowo pętle gitarowe oraz podobne cuda. Bardzo warto, polecam!

Chick Corea & Trondheim Jazz Orchestra - Live at Molde (2005)

Bardzo przyjemna płyta, ale dla mnie miejscami za gładka, ale pomijając ten fakt to fajnie brzmią rzeczy Czika Koregi (hehe, protezy klawiszy przyklejane na Koregę) przearanżowane przez typa z Norwegii. Można obczaić z nudów, bardzo eleganckie i ładnie wyprodukowane.

Filas

Crimetime Orchestra - Life is a Beautiful Monster (2005)

Kolaboracja współczesnej śmietanki 'młodych' ECMowców (czytaj nie dziadów po lat 50+, tylko młodsze chłopaki) pod dyrekcją Bjørnara Andresena (basista lubianego na forum projektu Min Bul z 1970) - bigbandowe aranżacje, trochę zabawy taśmami i groove'ów w Davisowskiej estetyce. Mocna rzecz, warto znać.