2015

Kapitan Wołowe Serce

Mamy całkiem niezły rocznik. Nie ma w nim może zbyt wielu objawień, ale i tak jest lepiej niż rok temu.

Polecę tu kilka mocnych płyt licząc, że może kto inny poleci coś, czego nie znam.

Brøtzmann / Uuskyla - Red Cloud on Silver

Zajebiste, klasyczne free. Pierwsza klasa!

Charles Gayle Trio - Christ Everlasting

Klasyczne free/avant. Miejscami mocno pod Aylera (nawet cover jest), a miejscami nie, bo Gayle ma swój własny styl, nie musi kopiować innych.

Miles Davis - At Newport 1955-1975: The Bootleg Series Vol. 4

Wiem, że to nierówne jest i sporo materiału się powtarza, ale przecież i tak jest dobrze. To najsłabszy z tych boxów, ale w niczym to nie przeszkadza.

Les Discrets - Live at Roadburn

Fajny, melodyjny, klimatyczny rak. Trochę to gotyk, trochę blackgaze, trochę nie wiadomo co, ale goście mają dobre brzmienie i grają bardzo sympatycznie. Chętnie to tego wracam.

The Jimi Hendrix Experience - Freedom: Atlanta Pop Festival

Co roku wychodzi przynajmniej jedna płyta z archiwaliami Jimiego, więc trudno wszystko to śledzić i znać. Sięgnąłem po Atlantę raczej od niechcenia, ale okazała się bardzo fajna. Kto lubi Heńka nie będzie żałował!

Kendrick Lamar - To Pimp a Butterfly

Nie powiem, żeby ta płyta jakoś niezwykle mi się podobała, ale słyszę, że to jest bardzo duża rzecz. Za czterdzieści lat, jak będziecie starymi, łysymi dziadami wnuki Was będą pytać o To Pimp a Butterfly, więc się przygotujcie, bo jak im powicie, że nie słuchaliście bo byliście zajęci bootlegami Yes to Wam przestaną zmieniać pampersy.

Magma - Šlaǧ Tanz

Pewnie już wszyscy znają, ale i tak przypomnę. Świetne to jest, szkoda że takie krótkie.

Lil Ugly Mane - Third Side of Tape

Eksperymentalny hip hop zmieszany z noisami i elektronikami, czyli hipsteriada do sześcianu. Bardzo ciekawe doświadczenie! I kolejna tegoroczna spox płyta, do której raz na jakiś czas mam ochotę wracać.

William Parker - For Those Who Are, Still

A to jest album, który pierdoli Wasze matki! Dałem na razie 4 gwiazdki na RYM, ale chyba podwyższę na 4,5. Trzy płyty nie wydanych utworów z piętnastu lat. Same perełki, zupełnie nie rozumiem dlaczego dopiero teraz to wyszło. Najlepsza płyta od dwóch lat.

Ptaki - Przelot

Spoko polskie coś. Jakaś to jest elektronika, eksperyment, ambient, techno, chujwieco. Bardzo klimatyczne, ciekawe i przyjemne.

Kamasi Washington - The Epic

Z jednej strony nie jest to album dla użytkowników tego forum, z drugiej jest w gruncie rzeczy naprawdę dobry. Spiritual jazz skierowany do odbiorcy mainstreamu. Słucha się tego trochę tak, jak Prince'a - niby to nie do mnie, ale w sumie fajne!

Btw.: w listopadzie ponoć ma wyjść Nowy Księżyc!

nihil reich

Kapitan Wołowe Serce

A jednak spoko mamy rocznik. Znalazłem kolejny, bardzo dobry album:

Raphael Rogiński - Raphael Rogiński Plays John Coltrane and Langston Hughes. African Mystic Music

Fajne granie na gitarze, trochę w kierunki free improwizacji, trochę amerykańskiego prymitywa. Czasem pani śpiewa ładnie, zawsze gitary robio swoje. Płyta kończy się jedną z ładniejszych wersji Naimy, jaką słyszałem, wliczając w to wykonania Koltrejna himself.

PONADTO PRZYPOMINA SIĘ, ŻE KAŻDY KTO NIE BĘDZIE ZNAŁ For Those Who Are, Still PARKERA OTRZYMA OD PREZYDĘTA KOMOROFSKIEGO ORDER KAWALERA ZŁOTEJ CIPY.

nihil reich

O kurde, nie przesadzasz, ten Parker naprawdę jest świetny!

che

Może któryś z was wrzucić to na dysk?

Filas

Jest już na dysku czy dopiero ma być?

nihil reich

Filas

Amerykański prymitywizm to był kierunek opracowany przez Johna Faheya, polegający na łączeniu stylu fingerpicking z muzyką podobną w założeniach do tego, co robił chociażby Satie.

Kapitan Wołowe Serce

gharvelt

Też ruszyłem z intensywnym przesłuchiwaniem tegorocznych albumów, więc dodam kilka spostrzeżeń od siebie.

Kapitan Wołowe Serce

Oferta dla ciekawskich:

Płyty, o których pisałem o góry koniecznie trzeba znać. Mogą się komuś podobać lub nie (zwłaszcza tyczy się to chyba Lamara), ale uważam, że każdemu dobrze zrobi przesłuchanie ich. Teraz popiszę trochę o albumach po które mogą sobie sięgnąć zainteresowani albo rocznikiem, albo poszczególnymi gatunkami. Zaczynamy!

Free jazzy:

Nie wszędzie robię opisy bo większość z tego to po prostu free jazzowe Mayhem Wink

Atomic - Lucidity
Ballister - Worse for the Wear - obydwie nazwy mówią wszystko Very Happy

Peter Brötzmann, Haino Keiji & Jim O'Rourke - Two City Blues 1 - a tu nazwisko Brotzmanna mówi wszystko.
Dead Neanderthals + Nick Millevoi - Dietary Restrictions - absolutny brak litości!
Detail - First Detail - mniej radykalnie, ale też w kierunku free.
Schlippenbach Trio - Features
Wooley - Rempis - Niggenkemper - Corsano - From Wolves to Whales
John Zorn - Simulacrum - fajny Zorn, pod warunkiem, że się nie gardzi def metalem.

Nie free jazzy:

Jack DeJohnette, Muhal Richard Abrams, Larry Gray, Roscoe Mitchell & Henry Threadgill - Made in Chicago - stylowe, fajne granie. Bez fajerwerków, ale ładne.
Soft Machine - Switzerland 1974 - wiadomo co to jest.
Sun Ra - Duke Ellington's Sound of Space
Sun Ra & The Intergalactic Research Arkestra - Planets of Life or Death: Amiens '73 - obie Sarny dobre, zwłaszcza ta druga, ale w sumie obie.
Henry Threadgill Zooid - In for a Penny, In for a Pound - to nie jest najlepsza płyta Threadgilla na start, ale jak go nie znacie to co Wam poradzę.

Nie jazzy:

Alameda 5 - Duch tornada - trochę za długie, przez co trafiają się niepotrzebne momenty. Szkoda, gdyby skrócili byłoby tak przyjemnie jak poprzednim razem.
Beach House - Depression Cherry - wydali w 2015 dwie płyty, ale tej drugiej jeszcze nie słuchałem. Niby nudne, ale ma bardzo przyjemne momenty. No i to dość znana rzecz, warto wiedzieć co to jest.
John Carpenter - Lost Themes - spoko elektronika stylowa stara do filmów.
Devo - Hardcore Devo Live! - dobry trochę avant-rock. W ogóle Devo ciekawy zespół.
Mario Diaz de León - The Soul Is the Arena - podkreślam bo naprawdę dobre, ale raczej w kierunku muzyki poważnej, więc trochę co innego niż reszta. Sprawdźcie, będzie Wam się podobać.
Elder - Lore - bardzo dobry rock. Trochę jak Mastodon, tylko lepsze od ostatniego Mastodona. Jak se chcecie posłuchać normalnej muzyki, nie awangard to będzie w sam raz.
Godspeed You! Black Emperor - 'Asunder, Sweet and Other Distress' - graja oni zawsze to samo. Tu tez jest to samo i też dobrze się słucha, ale chujem nie buja.
Ash Koosha - Guud - spox nowy ilektronik.
Merzbow, Mats Gustafsson, Balázs Pándi & Thurston Moore - Cuts of Guilt, Cuts Deeper - hałas dość ładny.
Prurient - Frozen Niagara Falls - industriale dla tych, co lubią industriale. Jak kto nie lubi niech zostawi w spokoju.
Varg - Ursviken - naprawdę fajowski ambient. Jak mnie nudzi takie plumkanie to to naprawdę ma klimat.'
Chelsea Wolfe - Abyss - bardzo ciekawa rzecz. Nie wiem sam jakby to opisać. Niby panna śpiewa sobie jakieś tam swoje coś, ale ma to taki gotycki klimat i gitary robio swoje, ale to nie jest gitarowa muzyka w sumie, ale gitary też są tam i fajne to jest. Jak DCD z komponentem różnych współcześnie śpiewających dziewcząt z dodatkiem gitar takich od gotyku po rock industrialny. Bardzo interesująca muzyka.

Jak widzicie sporo tego jest, a cały czas poznaję nowe płyty. Niby w tym roczniku nie ma poza Parkerem niczego naprawdę wybitnego, ale dobrych, ciekawych nagrań wychodzi od cholery. Nie pamiętam kiedy ostatnio mielismy taki wysyp. Na pewno nie w bieżącej dekadzie.

nihil reich

Simon Steensland - A Farewell to Brains - przyzwoity zeuhl. W sumie raczej avant-prog (w stronę UZ) z domieszką zeuhlu niż sam zeuhl. Jednak nieco zbyt wtórne.

nihil reich

Cizar

Ptaki to rzeczywiście strasznie przyjemna elektronika. Niby recepta jest dokładnie taka sama jak w wielu innych elektronicznych rzeczach, czyli najzwyklejsze samplowanie, jednak materiał doń wykorzystany jest na tyle ciekawy (starszy polski pop i te rzeczy), że efekt naprawdę wyszedł bardzo fajny. Zresztą album jest na tyle zróżnicowany, że raczej nie powinien nudzić, to nie jest tak, że oni zapętlą sobie fragment kawałka, dodają prowizoryczną perkusję i gotowe, tutaj każdy kolejny kawałek prezentuje sobą coś innego, jednak wszystko w sumie trzyma się w ryzach istoty tego grania i stylistycznie bardzo do siebie pasuje. Rzeczywiście miłe zaskoczenie.

Z kolei odradzam raczej słuchania Varga. To może byłoby fajne, o ile nie słuchałbym wcześniej ani autechre, ani aphexa, ani boardsów i podobnych rzeczy. Teraz to niestety brzmi jako lekkie odgrzewanie kotleta, zresztą niezbyt ciekawe. A trochę szkoda, bo koleś nawet fajnie potrafi odtworzyć taki specyficzny, lekko zimowo-arktyczny klimat.

Ja z kolei polecę najnowszy album Starej Rzeki, który jest w sumie na równie wysokim poziomie co debiut, a może nawet jeszcze wyższym. Niby sam schemat grania się nie zmienił, ale jest zdecydowanie bardziej dojrzale i zróżnicowanie (chociaż to akurat nie zawsze wyszło na dobre, niby większość zabaw Ziołka z własną muzyką dodało jej trochę świeżości, to w niektórych stylach chyba się ta muzyka po prostu nie odnajduje). No i całość jest lekko, a nawet trochę za długa, co stanowi dość poważny mankament, ale który da się ostatecznie znieść.

nihil reich

Kapitan Wołowe Serce

Księżyc - Rabbit Eclipse (2015)

Świetne. W dodatku nie jest to kopia debiutu.

A przy okazji jeszcze:

Switchback - Switchback - Mocarne avant/free jazzy.
Universal Indians / McPhee - Skullduggery - jak wyżej.
Steve Coleman and the Council of Balance - Synovial Joints - avant jazzy takie trochę pod avant progi, choć mnie to dziwi, bo Steve Coleman raczej grał zawsze funk z awangardą, nie takie coś. Dobra płyta i świetny artysta, polecam go sobie obczaić.
Stara Rzeka - Zamknęły się oczy ziemi - spox album. jak dla mnie lepszy od poprzedniego. Warto.
Beach House - Thank Your Lucky Stars - jako muzyka tła super, samo w sobie równie takie sobie, jak wszystko inne od nich. To chyba najlepszy ich album, niemniej nadal szału nie ma.

I z przeciwnej strony:

Matana Roberts - always. - kolejny średni album Matany. Mam nadzieję, że jej to minie...

che

Steva Colemana już od dłuższego czasu sobie słucham (tzn tych starszych płyt) i chyba go polecałem. Skoro zachwalasz nowy album, to sobie posłucham, tym bardziej, że w innym stylu...

Kapitan Wołowe Serce

Kapitan Wołowe Serce

Elephant9 & Reine Fiske - Silver Mountain (2015)

Znakomite jazz-rocki! W starym stylu, ale słychać, że to współczesny album. Bardzo dobre jest to, poszukajcie i posłuchajcie.

gharvelt

Faktycznie, równie udanego jazz-rocka obecnie rzadko się spotyka.