Omega

kobaian

Węgierski zespół grający hard-rocka z elementami rocka progresywnego. Założony w 1962 r. w Budapeszcie. Światową sławę zdobył dzięki wydanemu w 1969 r. przebojowi "Gyöngyhajú lány", znanego w Polsce również pod tytułem "Dziewczyna o perłowych włosach". Jest to chyba najbardziej znany zespół hard-rockowy grający po tej stronie żelaznej kurtyny.

Twórczość grupy ewoluowała w czasie od dość dziwacznego rocka na orkiestrę dętą i bębny przez żywiołowy gitarowo-klawiszowy hard-rock, hard-rock z elementami space- i prog-rocka, po ten dobrze niektórym znany dość miałki, bliski popu rock, jakie grały tego typu wypalone już kapele w latach 80'. Standardowo rozróżnia się okres z Gáborem Presserem, który w 1971 odszedł z zespołu, by założyć Locomotiv GT, okres dokonań najbardziej zbliżających grupę do rocka progresywnego, który trwał do 1979 r. i wszystko co było potem (i od Złego pochodzi Smile

)

Dyskografia zespołu jest dość skomplikowana, gdyż obok węgierskich albumów powstawały również albumy anglo- i niemiecko-języczne, których zawartość nie pokrywała się z tymi węgierskimi.

Najważniejsze z nich to:

Z Presserem:

"10000 lépés" (1969) - raczej proste i nieco toporne granie. Zawiera przebój "Gyöngyhajú lány"
"Éjszakai országút" (1970) - najdojrzalsze dzieło z tego okresu.

Po odejściu Pressera:

"Élő Omega" (1972) - koncert fajne, trochę brudne i niedopieszczone, przebojowe granie.
"Omega 5" (1973)
"Omega 6: Nem tudom a neved" (1975)
"Omega 7: Időrabló / Time Robber" (1977) - najwyżej oceniany przez krytyków album z tego okresu
"Omega 8: Csillagok útján / Skyrover" (1978) - najbardziej popularny z tego okresu
"Gammapolis" (1979) - momentami nawet miłe złego początki.

Zespół nie był szczególnie nowatorski w porównaniu z brytyskimi odpowiednikami. ale w swoim czasie dzielnie niósł kaganek rockowej oświaty we wschodniej części Europy. Dość popularny w Polsce, wiele osób zapewne zetknęło się jakoś z ich nagraniami. Ich muzyka może sprawić radość zwłaszcza miłośnikom solidnego rockowego grania w stylu Uriah Heep.

Przykłady:
http://www.youtube.com/watch?v=MnkVxqJTu7Y
http://www.youtube.com/watch?v=gJZfe7A-3j4&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=lUvciXKsFxA&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=KBg_Q-r5KIY

Rune of Torment

Znam jedną płytę tylko w całości . Nie wiem nawet którą. Widziałem na żywo. Nie wiem nawet co grali, poznałem tylko Dziewczynę Laughing

kobaian

Nie sądzę, żeby którykolwiek z tych albumów był pozycją obowiązkową. To raczej coś z gatunku rozrywki na poziomie dla ludzi lubiących podobne granie. Dałem ten temat zniesmaczony faktem, że jak widzę ludzie dziś lubią się rozrywać przy różnych fińskich trollach i elfach.

Przy okazji można zabłysnąć w towarzystwie, że się zna zespół śpiewający w bardzo dziwacznym i egzotycznym języku. Smile

Edit: W każdym razie ja ludziom, którzy lubią "równe" albumy poleciłbym najprędzej "Élő Omega" oraz "7", tym co wolą perełki i ciekawostki wśród muzyki zróżnicowanej jakościowo "Éjszakai országút" i "6".

eddie

Ja nie slyszałem nawet jednej ich płyty kojarze tylko dziewczyne o perłowych włosach...

Rune of Torment

Kiedyś z jednym zespołem zrobiłem cover-parodię tego hitu.

To jest chłooopiec z rozwianymi włosami
ciągle ucieka przed dresiarzami....

Byli czasy Laughing

Yer Blue

Bardzo lubie plyte "Elo Omega" z tymi sztucznie dodanymi oklaskami. Jest bardzo równa, a pierwsza strona troche przypomina suite, tak fajnie utwory przechodza w kolejne (troche zasługa tych oklaskow). Tak przywykłem do tej kolejnosci i do tych oklaskow, że dość chłodno odebrałem oryginlana wersje (czyli taka jaka zespół mial wydac w 72 roku zanim wytwórnia jej nie okaleczyła), ktora wyszła w latach 90-tych. Chyba kwestia przyzwyczajenia.

Bardzo lubie tez plyte "Éjszakai országút", znow całkimem równa pozycja i jest wyrażnym krokiem ku dojrzalszej formie rocka wzgledem poprzedniej, słynnej "10000 lépés", której..za cholere nie potrafie polubic.
Biedne te kompozycje, gdyby nie Dziewczyna o perłowych to w ogole nie potrafiłbym jej wysłuchac.

Plyt angielskojezycznych nie znam.

Kapitan Wołowe Serce

Jedyną płytą jaką słyszałem w całości jest 200 Years After the Last War. Taki sobie progres, grany przez hard rockowy zespół. Zniechęciło mnie to - jakże doskonałe - dzieło do reszty twórczości Omegi.

Słyszałem też trochę hard rockowych ich kawałków po różnych Youtubach i też mnie nie zachwyciły. Jak ktoś bardzo lubi Uriah Heep i w ogóle taki progujący hard rock z klawiszami to pewno ich uwielbiał będzie, jego to rzecz. Mnie ten zespół jest najzupełniej w świecie obojętny.

EDIT: aha, zapomniałem napisać ŻE OMEGA TO WPRAWDZIE NIE BYŁ NAJLEPSZY ZESPÓŁ ŚWIATA, ALE KAŻDY FAN ROCKA W POLSCE MUSI GO ZNAĆ, BO NIE KOJARZYĆ TEJ KAPELI TO POTWORNY WSTYD!

kobaian

"200 Years After the Last War" to anglojęzyczna płyta, nie wydana na Węgrzech ze względu na kłopoty z cenzurą, na której znajdują się utwory zamieszczone później na "Élő", 5 i 6.

To dobry album, ale problem z nim polega na tym, że stanowiąca połowę jego zawartości "Suita" choć ma naprawdę niezłe momenty, jest trochę nudna... W każdym razie płyta nie wchodzi tak dobrze, jak żywiołowa "Élő.

Kapitan Wołowe Serce

Zapoznałem się z Omega 6: Nem tudom a neved. Jest sporo przyjemnych momentów, chociaż wokale są okropne, a melodie niespecjalnie odkrywcze i na dobrą sprawę jedynym interesującym elementem tej muzyki jest zbliżona do ówczesnej elektroniki gra klawiszy. Album jest zdatny do słuchania, ale przyznam że raczej już do niego nie wrócę. Już chyba bardziej podobał mi się 200 Years. Chociaż może nie? Może obydwa są równie przeciętne? Sam już nie wiem...

kobaian

6 nie jest super dopracowanym albumem. Jeśli chodzi o "ogólną wizję", jest gorszy niż "200 Years". Gra klawiszy jest rzeczywiście tym, co najlepiej wypadło. I mam właśnie wrażenie, że to głównie klawiszowe solówki, nadają tym prostym, rockowym kawałkom ciekawy wymiar. "7 - Time Robber" jest chyba słusznie uznawany za najbardziej dojrzały, na pewno lepiej się słucha niż 6. Natomiast, umówmy się, ta muzyka na starych progresywnych wyjadaczach nie będzie robić wielkiego wrażenia, chyba że żywią sentyment lub akurat szczególnie lubią ten styl.

Kapitan Wołowe Serce

Zdecydowałem się w końcu poznać 10000 lépés z Dziewczyna o perłowej dupie. Bida z nędzą. Te akustyczne niby folkowe numery są koszmarne, hard rockowe przerysowane, zaś progowe podrzędne.

Jak tego słucham zaczynam uzmysławiać sobie jak strasznie zapyziała była Europa za żelazną kurtyną. Nic tu nie było. A kiedy na tej pustyni pojawiało się cokolwiek natychmiast robiło furorę. Omegi na zachodzie nikt nie zna. I słusznie - oni tam mieli dziesiątki, jak nie setki takich kapel. Natomiast na wschodzie zrobiono z nich herosów. I co najgorsze tutaj oni naprawdę nimi byli. Nędza straszna...

n1vex

Osobiście nie znam kapeli ale postaram się w najbliższym czasie jej przyjzec Wink

kobaian

Kapitan Wołowe Serce

Odniosłem podobne wrażenie. Dziewczyna to rockowy hit na światowym poziomie, troszkę tandeciarski, ale melodia jest bardzo zapamiętywalna, natomiast do całej reszty na ich miejscu bym się nie przyznawał.

kobaian

Fenomen "Dziesięciu tysięcy kroków", oprócz tej ballady, mógł też polegać na tym, że w hard-rockowych kawałkach brzmieli bardzo ostro, jak na standardy demoludów. A fakt, że to trzy akordy na krzyż, a melodie banalne - na to już nikt nie zwracał uwagi.
Ja lubię "Dziewczynę" ze względu na szczególny sentyment do tak brzmiących organów, nie ważne nawet, co grają. Z resztą klawisze u Omegi mają często takie fajne, agresywne brzmienie, które potrafi uratować nawet słabsze kompozycje.

Kraken

Świetna grupa, świetne klimatyczne utwory. Wiele dobrych, zadziornych rockowych utworów jak i znakomite ballady oraz ten węgierski, egzotycznie brzmiący dla polskiego ucha język. Zdecydowanie warto poznać więcej utworów niż sławna "Dziewczyna o perłowych włosach" Smile