David Gilmour - "Live in Gdańsk" (2008)

Kapitan Wołowe Serce

CD 1

1. "Speak to Me"
2. "Breathe"
3. "Time" / "Breathe (Reprise)"
4. "Castellorizon"
5. "On an Island"
6. "The Blue"
7. "Red Sky at Night"
8. "This Heaven"
9. "Then I Close My Eyes"
10. "Smile"
11. "Take A Breath"
12. "A Pocketful of Stones"
13. "Where We Start"

CD 2

1. "Shine on You Crazy Diamond"
2. "Wot's... Uh the Deal?" (załączony tylko w wersji winylowej)
3. "Astronomy Domine"
4. "Fat Old Sun"
5. "High Hopes"
6. "Echoes"
7. "Wish You Were Here"
8. "A Great Day for Freedom"
9. "Comfortably Numb"

Każdy kto miał szczęście być dwa lata temu w Stoczni Gdańskiej na koncercie gitarzysty i wokalisty zespołu Pink Floyd Davida Gilmoura czekał w napięciu na to wydawnictwo. Czy się opłacało? No cóż... Ogólnie rzecz biorąc szklanka jest do połowy pełna, a do połowy pusta. Pustą część zbyję kilkoma zdaniami. Chodzi o koncertowe wersje utworów z ostatniej płyty Gilmoura On an Island, która w Gdańsku została odegrana w całości i w całości znajduje się na płycie. Trudno się spodziewać żeby przeciętne kawałki zachwycały na koncercie - i w rzeczy samej nie zachwycają. Czas przejść do pełnej części którą stanowią kompozycje z repertuaru Pink Floyd, w ogromnej większości rewelacyjne. Koncert rozpoczął się od Ciemnej Strony i w wersji audio trzy pierwsze utwory to, ujęte w formę quasi suity, dwie części Breathe i Time. Brzmią one równie genialnie jak w wersji studyjnej sprzed 35 lat. Po nich następuje wyżej wspomniany album On an Island, a ostatni utwór z tej płyty kończy dysk pierwszy. Na drugim CD mamy już niemal same znakomitości. Shine on You Crazy Diamond (part one) jest wspaniałe, i gdyby Gilmour nie postanowił części wokalnej zaaranżować akustycznie byłoby naprawdę wspaniale. Dalej mamy ukłon w stronę fanów "starego Pink Floyd" w postaci kultowego kawałka Astronomy Domine w wersji podobnej nieco do tego co możemy usłyszeć na Pulse. Kolejna piosenka to spore zaskoczenie, albowiem chyba nikt się spodziewał się usłyszeć przeciętniaka z albumu Atom Heart Mother. Jednakże Fat Old Sun wypadł znakomicie, a solówka jest po prostu genialna. W ogóle największym atutem tej koncertówki są niesamowite sola gitarowe Gilmoura, który pokazał, że chociaż nie jest najszybszym gitarzystą świata, to pod względem wyczucia i kompozycji pozostawia Satrianiego i Petrucciego daleko w tyle. Żeby nie opisywać niepotrzebnie wszystkich kawałków - bo wszystkie na CD2 są fenomenalne - zajmę się opus magnum całego wydawnictwa, którym jest Echoes. Jest to najlepsza wersja jaką znam, wg mnie jest nawet lepsza niż oryginalna (z albumu Meddle). To co Gilmour robi tam z gitarą powala na kolana. Warto jeszcze wspomnieć że na płycie grają między innymi nieżyjący już klawiszowiec Floydów Richard Wright, znany z Płyt PF bez Watersa Jon Carin, współpracujący z Floydami od początku lat 70tych saksofonista Dick Parry, Zbigniew Preisner czy Leszek Możdżer.

Ocenić tego wydawnictwa jako całości się nie da, bo musiałbym dać 6/10, co absolutnie nie oddaje poziomu płyty. Tak więc za kompozycje Floydów 9,5/10, za On an Island 5/10.

Hardfan75