Album roku 1974

Filas

Ważna kwestia: wywalamy Limited Edition z 1974 czy w 1976 nie będziemy liczyć Unlimited Edition Can? W zasadzie jest to jeden album, tylko do Unlimited Edition dorzucono kolejne 5-6 utworów i tyle, no i wydano bez limitu nakładu.

Kapitan Wołowe Serce

Moim zdaniem to wszystko jedno bo nikt z choćby jednym zdrowym uchem i minimalnym pojęciem o zawartości roczników nie da temu punktu ani teraz, ani w 76. Zresztą skoro to wyszło w 74 to wyszło w 74. Skoro wyszło dwa razy pod różnymi nazwami i z różnymi tracklistami to są to dwie różne płyty...

Filas

Chciałem dać Seifertowi i Kunstkopfindianer szansę i po prostu nie mogę, jak mnie wkurwiają te jazzowe skrzypce, nie wiem co na to poradzić, bo tak mam od roku jakoś, a wiele fajnych płyt z tego powodu mnie zaczęło wkurwiać. Skrzypce w fusion to po prostu kicz-śmierć, choćby nie wiem jak wirtuozerskie nie były.

Za to Edward Vesala bardzo ładnie napierdala z kolegami. Takiego ECM-u szukałem.

Parol

Dla mnie idealnym ECMem jest Witchi-Tai-To Garbarka i Stensona. Ten album jest dla mnie dotychczasowym rocznikowym objawieniem, porównywalnym z Konferencją Ptaków Hollanda z poprzedniego roku. Co do Kunstkopfindianera to mnie też na początku te skrzypce męczyły, ale po kilku odsłuchach przyzwyczaiłem się i nie jest teraz tak źle. Za to inne instrumenty dają za dwóch i tym album zyskuje bardzo dużo. Wink

Z kolei Nan Madol jest bardzo fajny, ale na razie jestem dopiero po paru odsłuchach i mogę jedynie stwierdzić, że to taka brzydsza, aczkolwiek miła siostra TWET.

gharvelt

Mnie jakoś ten Garbarek zbyt mocno nie przekonał. Bardziej lubię niektóre z jego późniejszych płyt, które pewnie jeszcze w przyszłości zostaną tutaj opisane jako "gejowe" albo coś w tym stylu. Z ECM w tym roczniku na mojej liście znajdą się pewnie tylko "Whenever I Seem to Be Far Away" Rypdala i "The Colours of Chloë" Webera.

Filas

Przyszłoroczny Weber rozpierdoli czerepy, a tymczasem naprawdę Vesala mnie przekonał, poza tym to ze Stańką i to ten sam perkusista w sumie, więc...

A no i Waits tegoroczny chyba wejdzie mi do trzydziestki, bo jest uroczy.

Kapitan Wołowe Serce

Mi się tegoroczny Waits podoba stanowczo najmniej ze wszystkich Waitsów, jakich słyszałem. Brzmi jak piosenki do puszczania w radiu w niedzielę o dwunastej w południe. Nudzi mnie.

Filas

Jasne, jest przystępny i dlatego jak najbardziej spoko.

zuy_pan

Ta płyta Koltrejnowej z Santaną jest jakaś dziwna, najpierw jakieś bzdety, smyki z dupy, arabskie melodyjki, porno-smuty, a później 15 minutowa solówka Santany, która na tle tego wcześniejszego wydaje się najlepszym elementem całości, na koniec znów coś co brzmi jak jakaś muzyczna ze sceny erotycznej i taka to płyta. Trochę słaba to płyta no.

che

Devadip

romanzkrainydeszczowców

Paul Desmond Featuring Gabor Szabo - Skylark. Moim Zdaniem najlepsza płyta Desmonda.

JuJu - Chapter Two- Nia. Całkiem ciekawe afro jazzowe klimaty.

Archie Shepp - Kwanza. Całkiem spoko avant w wykonaniu Archiego.

Bob James - One. Mocne pierwsze pierdolnięcie, potem jest już nierówno ale i tak godnie.

Filas

Pierszy utwór z Tropic Appetites Carli Bley przywodzi mi na myśl RIO i to bardzo. Zobaczymy, co będzie dalej.

EDIT: Bardzo ładna płyta, średnio wyprodukowana, ale bardzo ładna.

Korci mnie, żeby wrzucić ją gdzieś wysoko.

zuy_pan

Natomiast Exmagma brzmi jak krautowe Biczys Bru, z pewnym zachowaniem skali, ale i tak bardzo mocny zawodnik to jest na moje oko i ucho. Aż dziwne, że Kapitan to pominął w polecankach.

Kapitan Wołowe Serce

Bo moim zdaniem to takie jazz-rockowanie tylko. Spox, dałem chyba 3,5 na rym, ale nie przyszło mi na myśl, że ktoś w tym znajdzie Bóg wie jaką fajność.

Parol

Ten Neil Young jest naprawdę bardzo fajnym grajkiem. Po słuchaniu After gold rush unikałem jego kolejnych albumów, ale przy okazji On the beach postanowiłem dać mu szansę. Bardzo zgrabnie zagrane piosenki, bez zbędnego prężenia muskułów i udowadniania czegokolwiek komukolwiek. Niezwykle leniwy klimat ma ten album, co jest jego wielką zaletą. Jeżeli ktoś jeszcze nie słuchał i się waha, bo naprawdę warto.

kobaian

Parol

Mnie wokal nie razi na tym albumie. Ok, nadal jest to Young, ale bliższy Everybody knows this is nowhere niż Gorączce złota. Tak ja to słyszę. Muzycznie też jest dużo lepiej - leniwie płynące bluesowe klimaty. Naprawdę niezwykle przyjemny jest ten album. Posłuchać nie zaszkodzi, nawet jeśli nie miałbyś do niego potem wracać. Wink

Lady Vengeance

Deep Purple jest asłuchalne.