Bill Evans (pianista)

Kapitan Wołowe Serce

Mega pianista co grał na pianinie. Evans grał generalnie cool jazz, pewnie dlatego, że był biały, jego granie robiło wrażenie zainspirowanego muzyką klasyczną, pewnie dlatego, że był biały, a poza tym grał na Kind of Blue. I miał fajne zdjęcia z petem w ustach.

Bardzo lubię jego styl, bo kojarzy mi się z ulotnością, zwiewnością, delikatnością, ale jest przy tym zdecydowanie męski, nie znać w nim rozlazłości. Billy grał z reguły oszczędnie, ale trzymał klimat jak nikt.

Nie znam jeszcze wszystkich, najwybitniejszych jego płyt solowych, bo jest ich bardzo dużo, ale mogę polecić bez dwóch zdań na pewno:

Everybody Digs Bill Evans (1959)
Portrait in Jazz (1960)
Explorations (1961)
Sunday at the Village Vanguard (1961)
Waltz for Debby (1961)
Moon Beams (1962)
The Paris Concert: Edition One (1983)

No i jeszcze Bill Evans & Jim Hall - Undercurrent (1962), bo to jest naprawdę nieziemska muza.

Niepokonany Herakles

Moze i najlepszy bialy dzezmen. Idea

Kapitan Wołowe Serce

Komeda jak dla mnie lepszy.

mahavishnuu

Koniecznie dodałbym do tej listy najlepszych płyt Evansa “Symbiosis” (1974). To nietypowa pozycja w jego dyskografii. Jak wiadomo Bill zdecydowanie preferował granie w składzie trzyosobowym. Chętnie sięgał po standardy, unikał elektroniki (choć w pierwszej połowie lat 70-tych nagrał trochę utworów, w których grał na Fenderze). „Symbiosis” to perełka third streamu – mamy tu mieszankę klimatów orkiestrowych o rozmaitej proweniencji, grania w manierze post bopowej, pojawiają się także elementy latynoskie i minimalistyczne. Jest to właściwie suita na trio jazzowe i orkiestrę – muzykę skomponował i zaaranżował Claus Ogerman, on także dyryguje orkiestrą. Jeżeli chcecie posłuchać stylowej syntezy muzyki klasycznej i jazzu to „Symbiosis” nadaje się do tego znakomicie.

Carpetcrawler

Genialny jest też jego koncert z Paryża. Polecę pominięte przez Kapitana albumy, które są równie wyśmienite jak te przez niego wymienione:

Know What I Mean? z Cannonballem Adderley'em
Alone jak sama nazwa wskazuje jeden z niewielu jego solowych albumów, krótki aczkolwiek bardzo treściwy i klimatyczny album
You Must Believe In Spring Chyba ostatni wielki jego album w życiu
Trio 64 Nieco zapomniana płyta nagrana z Gary'm Peacockiem. Równie dobra co nagrane dwa lata wcześniej słynne Undercurrent i Moon Beams
From Left To Right Prawdziwa perełka! Evans grający na przemian na elektrycznym i akustycznym pianinie z towarzyszącą mu orkiestrą. Coś pięknego! Chyba jego najbardziej romantyczna i magiczna płyta. Idealne aranżacje, świetne kompozycje i gra Evansa sprawia, że można określić Evansa jako muzyka sprawdzającego się znakomicie w każdej konwencji.

Doctor Sardonicus

Parę dni temu postanowiłam sobie posłuchać Evansa na zasadzie, że "przecież to ten gość z Kind of Blue" i muszę przyznać, że jestem zachwycona. Niesamowicie klimatyczna, delikatna muzyka. Jak na razie największe wrażenie zrobił na mnie Undercurrent i Explorations.

zimin4

Dla mnie to jest najlepszy pianista ever Very Happy