ULVER

Swira

Norweski zespół muzyczny założony w Oslo w 1992 roku. Muzycznie początkowo oscylujący wokół black metalu połączonego z norweską muzyką folkową później wyewoluował w kierunku nowoczesnej muzyki elektronicznej. Wydawcą zespołu jest Jester Records - wytwórnia należąca do Kristoffera Rygg’a - lidera zespołu.

Zespół został założony na początku lat dziewięćdziesiątych w Norwegii, a jego nazwa Ulver znaczy w języku norweskim wilki. Muzyka tworzona przez grupę wymyka się jednoznacznej klasyfikacji gatunkowej.

Wchodź na [link widoczny dla zalogowanych], jeśli nie znasz kapeli Razz

Tyr

Muzyka tworzona przez grupę wymyka się jednoznacznej klasyfikacji gatunkowej.
Pierwszy album grupy, Bergtatt - Et Eeventyr i 5 Capitler, jest klasyfikowany jako płyta mieszcząca się w głównym nurcie black metalu, zawierająca jednak elementy folku. Została bardzo dobrze przyjęta przez krytykę. Wydawcą tego i kolejnego albumu była norweska wytwórnia Head Not Found.
Kveldssanger to pierwsza w historii całkowicie akustyczna płyta, nagrana przez zespół metalowy. Trzynaście kompozycji muzycznych wykonanych jest wyłącznie z pomocą gitary akustycznej, której towarzyszy czysty śpiew wokalisty Rygga.
Trzeci z kolei album, Nattens Madrigal - Aatte Hymne Til Ulven I Manden, stanowi powrót do blackmetalowych korzeni grupy i ze względu na instrumentarium, surowość brzmienia oraz nie najlepszą produkcję przypomina pierwsze dokonania black metalowej grupy Darkthrone. Z tego właśnie powodu ówczesny wydawca zespołu, Century Media, zerwał z nim kontrakt, ponieważ oczekiwał rozwoju wytyczonego przez album Kveldssanger. W rezultacie Rygg założył własną wytwórnię płytową - Jester Records i od tamtego czasu wydaje ona płyty grupy.
W 1998 r. został wydany dwupłytowy album Themes from William Blake's The Marriage of Heaven and Hell, będący interpretacją dzieła angielskiego poety Williama Blake'a.
Następny pełnometrażowy album grupy, pt. Perdition City (2000), przynosi muzykę nie mającą już nic wspólnego z metalem w jakiejkolwiek postaci. W podtytule bowiem widnieje dopisek Muzyka do wewnętrznego filmu. Muzyka swoją transowością przypomina nieco trip-hop, jednak charakteryzuje się też przestrzennością ambientu i oszczędnością minimalizmu.
Bardzo zbliżone w nastroju są następne minialbumy, pt. Silence Teaches You How to Sing oraz Silencing the Singing, w których minimalizm posunięty został do granic: kończący album Silencing the Singing utwór pt. Not Saved to dziesięciominutowy, wyciszony koncert na dzwon kościelny i organy, w którym kilka motywów muzycznych powtarza się bez przerwy, tworząc przejmujący w swej prostocie klimat. W roku 2002 została wydana kompilacja tych minialbumów pt. Teachings in Silence. Rok później zespół wydał EP A Quick Fix of Melancholy. Na tej płycie po raz pierwszy od Perdition City możemy usłyszeć głos Garma.
Ze względu na oryginalność i nietypowe brzmienie, zespół został nominowany w 2002 roku do nagrody Spellemannprisen, norweskiej Grammy, za ścieżkę dźwiękową Lyckantropen, a w 2004 za album Teachings in Silence. Na skutek tego grupę poproszono o napisanie ścieżek dźwiękowych do trzech innych filmów: Svidd Neger, Salto, Salmiakk og Kaffe oraz Uno. Na tej ostatniej Ulver wykonuje 7 z 18 zawartych na ścieżce utworów.
Zespół jest także odpowiedzialny za remiksy utworów: Sworn zespołu Emperor, zamieszczony na digipacku płyty IX Equilibrium oraz The Falcon Flies z płyty Volven zespołu Hagalaz' Runedance. Na kompilacji The Lotus Eaters możemy znaleźć cover In The Kingdom Of The Blind The One-Eyed Are Kings z repertuaru Dead Can Dance w jego wykonaniu.
Ulver zarejestrował również cover Strange Ways zespołu KISS, nagrany na tribute album Gods of Thunder - A Norwegian Tribute to Kiss oraz, wraz z Siri Stranger, cover utworu Prince'a "Thieves in the Temple" na kompilację "Shockadelica: 50th Anniversary Tribute To The Artist Known As Prince". Kristoffer Rygg wykonał również partie wokalne w utworze Limbo z płyty Inferno Micka Kenny'ego, muzyka zespołu Anaal Nathrakh. 1 października 2007 Ulver wydał nową płytę, zatytułowaną Shadows of the Sun.

Skład zespołu

Aktualni członkowie

* Kristoffer Rygg (aka Garm, Trickster G., G. Wolf, Fiery G. Maelstrom) - śpiew, instrumenty klawiszowe, produkcja (1992-)
* Jørn H. Sværen - różne (2002-)
* Tore Ylwizaker - instrumenty klawiszowe, fortepian, gitara basowa (1996-)

Byli członkowie

* A. Reza - gitara (1993-1994)
* Carl Michael "Aggressor" ("Czral") Eide - perkusja (1993, 2005)
* Erik Olivier "AiwarikiaR" Lancelot - perkusja, flet (1994-1999)
* Grellmund - gitara (1993-1994)
* Håvard "Haavard" Jørgensen - gitara (1993-1998, 2005)
* Hugh Steven James "Skoll" Mingay - gitara basowa (1994, 1996-1998)
* Knut Magne Valle - gitara (1998)
* Torbjørn "Aismal" ("Tykje") Pedersen - gitara (1994, 1996)

Muzycy sesyjni/Goście:

* Alf Gaaskjønli - wiolonczela (1995)
* Andreas Mjøs - wibrafon (2005)
* Bård G. "Faust" Eithun - perkusja (2000)
* Bosse - gitara (2005)
* Gylve "Fenriz" Nagell - śpiew (1998)
* Ivar H. Johansen - perkusja (2000)
* Jan Axel "Hellhammer" Blomberg - perkusja (1997)
* Jeff Gauthier - skrzypce (2005)
* Kåre J. Pedersen - perkusja (2000)
* Knut Aalefjær - perkusja (2005)
* Lill Katherine Stensrud - śpiew (1993, 1994), flet (1994)
* Maja S. K. Ratkje - śpiew (2005)
* Mike Keneally - gitara (2005)
* Øystein Moe - gitara basowa (2000)
* Robin "Mean" Malmberg - gitara basowa (1994)
* Rolf Erik Nyström - saksofon (2000)
* Steinar Sverd Johnsen - fortepian (1993, 1994)
* Stine Grytøyr - śpiew (1998)
* Tomas "Samoth" Haugen - śpiew (1998)
* Vegard Sverre "Ihsahn" Tveitan - śpiew (1998)

Dyskografia:

Albumy studyjne

* Bergtatt - Et Eeventyr i 5 Capitler (1994)
* Kveldssanger (1995)
* Nattens Madrigal - Aatte Hymne Til Ulven I Manden (1996)
* Themes from William Blake's The Marriage of Heaven and Hell (1998)
* Perdition City (2000)
* Blood Inside (2005)
* Shadows of the Sun (2007)

Minialbumy

* Metamorphosis (1999)
* Silence Teaches You How to Sing (2001)
* Silencing the Singing (2001)
* A Quick Fix of Melancholy (2003)

Kompilacje

* Souvenirs from Hell (1997) (utwór 1. - Synen)
* The Trilogie - Three Journeyes through the Norwegian Netherworlde (1998)
* Teachings in Silence (2002)
* 1993-2003: 1st Decade in the Machines (2003)
* The Lotus Eaters - Dead Can Dance Tribute (2004) (utwór 8. na CD2 - In The Kingdom Of The Blind The One-Eyed Are Kings)
* Gods of Thunder - A Norwegian Tribute to Kiss (2005) (utwór 17. - Strange Ways)
* Shockadelica: 50th Anniversary Tribute To The Artist Known As Prince (2008) (utwór Thieves in the Temple)

Muzyka filmowa

* Lyckantropen Themes (2002)
* Svidd Neger - (2003)
* Salto, Salmiakk og Kaffe (2004) (ścieżka dźwiękowa nie została wydana)
* Uno (2004)

Demo

* 1993 rehearsal (1993)
* Vargnatt (1993)
* Ulver/Mysticum (1994)

ps. sam jestem posiadaczem: 16stu ich płytek...

Mona · Wysłany: Pią 22:25, 13 Marzec 2009 Temat postu:

Milutki black, mam tam którąś ich płytkę i od czasu do czasu wracam do niej Smile

Swira · Wysłany: Sob 00:37, 14 Marzec 2009 Temat postu:

Ja to dopiero dawno nie słuchałam ich ;|

JohnTurner

Przecież Ulver zaczął się od Marriage of Heaven & Hell Smile

Anapheazaton

Zmniejsz chłopie avatar

Freakstranger

Heh, Ulver... Przyznam, że zdecydowanie bardziej lubię ich nie blackowe dokonania - "Kveldssanger", "Shadows of the Sun", "Perdiction City". Ta muzyka sięga najgłębszych pokładów wrażliwej duszy ludzkiej. Smile

kobaian

Ulver. W sumie fajny zespół grający muzykę elektroniczną. Bo nie oszukujmy się: ich blackowe dokonania nie były niczym wybitnym, ani nawet - niczym charakterystycznym. Gdyby powstał dział: rock elektroniczny, post-rock itp. to właśnie tam Ulver powinien się znaleźć.

Lubiłem ich słuchać w momencie, gdy przejedli mi się klasycy rocka progresywnego, a o takich zjawiskach jak krautrock, Canterbury, zeuhl czy w ogóle szeroko rozumiany avant-rock nie miałem pojęcia. W tamtym momencie płyta "Blood Inside" była jedną z moich ulubionych, którą słuchałem namiętnie obok "Maskarady" Arcturusa i "Prometeusza" Emperora. Generalnie wciąż uważam, że Ulver jest jedną z tych grup, które grając czasem lepiej, czasem gorzej, kierują jednak muzykę rockową na właściwe tory. Nie mam najmniejszych wątpliwości, że muzycy inspirujący się twórczością Ulver będą tworzyli w przyszłości ciekawszą muzykę od zespołów zapatrzonych w Dream Theater czy Porcupine Tree. A zatem mogę sobie jedynie życzyć, żeby Ulver był jak najszerzej promowany i miał jak najszerszy wpływ na współczesną scenę rockową i metalową.

kobaian

Widzę, że brakuje reprezentatywnych próbek twórczości. A przydałoby się podać, bo zespół na tle innych współczesnych wypada naprawdę ciekawie.

Początki (ja nie słucham i uważam, że istnieje ciekawszy black metal):
http://www.youtube.com/watch?v=v2Qrz1dH6jc

Oblicze folkowe:
http://www.youtube.com/watch?v=O7knuGtMiEM&feature=related

Blake, czyli metal, elektronika, elementy industrialne:
http://www.youtube.com/watch?v=NefUUo0_k3Q&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=9P-l-P0nWUI&feature=related

Później: post-rock, elektronika:
http://www.youtube.com/watch?v=GA1yat3SxTI&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=HFdcf_XUAKM&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=8tJNWFdfuko&feature=related

che

bardzo fajny band, najlepsze wg mnie albumy- Perdition City i Blood Inside

Dopesmoker

To samo co wyżej. Na trzecim miejscu Bergtatt, później Kveldssanger.

_kopfrkingl

Blood Inside>Perdition City>Bergtatt>Kveldssanger>reszta

Blood Inside to najbardziej autorska zrzynka z Coila jaką znam. Przy tym z niezwykle filmowym klimatem. Nie zgadzam się z krytyką Bergtatt i jednoczesnym pompowaniu i tak już niebotycznie napuchniętego balona jakim jest status Emperora na scenie bm. Wczesny Ulver to bardzo przyjemne piosenki w klimatach ściółki leśnej, podczas gdy Emperor to taki trochę black metalowy Queen jak dla mnie.

kobaian

_kopfrkingl

Kurde, przyznaję się bez bicia, nie słuchałem ich ostatniej płyty... Pisząc o Emperor myślałem głównie o trójce i czwórce, gdyż to one są zwykle uważane za kanoniczne. Co do porównania z Queen - zdając sobie sprawę z tego, że takie analogie mają wartość bardziej felietonową niż merytoryczną chciałem powiedzieć, że obie te kapele w pewnym momencie swojej kariery zbyt mocno uwierzyły w swój talent, zupełnie jakby granie radosnego patataj było jakąś ujmą na honorze i koniecznie trzeba swoją muzykę tuningować jakimiś kiczowatymi i co gorsza całkowicie zbędnymi partiami quasi-symfonicznymi. Wczesne numery Emperora nie są moim zdaniem ani w połowie tak wściekłe jak pierwszy lepszy kawałek z De Mysteriis ani w połowie tak nastrojowe, jak cokolwiek, co wyszło spod rąk Vikernesa (i miało gitary, na jego ambientowe płytki spuśćmy zasłonę milczenia). Dla mnie najlepszą blackową płytą jest Transilvanian Hunger, które w większym stopniu nawiązuje do My Bloody Valentine i Throbbing Gristle niż do Slayera. Gra się fajny metal wtedy, kiedy się potrafi pisać fajne riffy (Ulver potrafił), a jak się nie potrafi to się "dekoruje" muzykę pianinkiem i smyczkami po to by zamaskować własną indolencję. I na koniec nawiązując do Ulver, na Bergtatt jest sporo czystych wokali, a to jak wiadomo w owych czasach nie było trve, więc w pewnym sensie byli charakterystyczni Wink

kobaian

_kopfrkingl

Zmotywowałeś mnie do ponownego odsłuchu Anthems, ostatnio Emperora słuchałem z dwa lata temu zobaczymy czy coś się zmieniło. Przy okazji sobie tego Prometeusza odhacze. Na dzień dzisiejszy jedyne dobre symphonic metalowe płyty jakie znam to Sham Mirrors Arcturusa i Communion Septicflesh.

kobaian

Kapitan Wołowe Serce

Wyszedł nowy Ulver. W sumie całkiem spoko muzyka - jak to Ulver. Nie jestem fanem ich, żaden album mnie jakoś nie zachwycił, nawet te słynne Perdition City i Blood Inside, w sumie tylko Shadows of the Sun lubię jakoś bardziej, ale też bez szaleństwa. Możliwe więc, że komuś się tegoroczne wydawnictwo ich spodoba bardziej niż mnie. Dla mnie to jest okejka rock

Chili

Nowy Ulver mnie zachwycił, niekiedy to jest eksperymentalny rock, niekiedy sam ambient, jedyne czego mógłbym się czepiać to własny cover? piosenki Nowhere bo jednak na Perdition City brzmiało lepiej ;-;

Festiwal Odjazdy

Przez długi czas myslałem, że ten zespół to rzeczywiście osobny gatunek muzyczny.
Niektóre z kawałków słuchane po kilkset razy. Koncert był. Zdjęcie było. Autograf był.

Teraz już nie słucham tego tak namiętnie aczkolwiek zawsze wracam z dużym sentymentem.

perdition city ulver Smile