Co teraz czytasz?

romanzkrainydeszczowców · Wysłany: Nie 20:22, 29 Marzec 2015 Temat postu:

Wschód Stasiuka. Pasjonująca podróż w czasie i szerokości geograficznej tak bardziej na prawo od nas, patrząc w stronę Skandynawii. Reportaż drogi jakby to powiedział jakiś studencina czegoś tam. Wciąga.

Parol · Wysłany: Pon 12:00, 30 Marzec 2015 Temat postu:

David Freedberg Potęga wizerunków - obszerna praca o relacji między widzem a wizerunkiem. Aspekty socjologiczne, psychologiczne, kulturowe itd. Wydanie polskie nakładem Wydawnictwa UJ.

kobaian · Wysłany: Pon 13:37, 30 Marzec 2015 Temat postu:

A teraz pytanie, czy to kawał porządnej humanistyki, czy zwykłe chumanistycznie pierdoły, jakich pełno?

zuy_pan · Wysłany: Pon 14:43, 30 Marzec 2015 Temat postu:

Skończyłem to Ostatnie kuszenie, poza wymienionymi wcześniej wadami które pojawiają się w dalszej części rzadziej (no, zbroja z brązu jeszcze jest kilka razy):
-fatalna postać Piłata, jedna z postaci które zawsze były najbardziej fascynujące w całej opowieści o śmierci Chrystusa, tutaj została spłaszczona totalnie, zrobiono z niego coś co zupełnie nie przystaje do tego co można wyczytać w Ewangelii, skrajnego skurwysyna, wyniosłego, dystyngowanego w takim złym stylu, nienawidzącego i gardzącemu ludźmi i mającego za nic sprawiedliwość, a jedyne co go interesuje to wkurwiać Żydów. Trochę słabo. Zresztą tym bardziej byłem zaskoczony takim obrazem, że wcześniej oglądałem film Scorsese, gdzie Piłat poza tym, że tylko postacią epizodyczną (w książce w sumie też, 2 fragmenty po 2 strony maks) to nie było po nim widać takiego czegoś, a w książce było bardzo mocno podkreślane, jakim to Piłat jest chujem.
No, ale nie żebym się tylko czepiał:
-Świetna postać Judasza, druga najciekawsza postać Ewangelii, była w sumie drugą najważniejszą postacią tej książki po Jezusie, tutaj udało się autorowi pokazać całą sprzeczność tej postaci, co było jeszcze wzmocnione kontrastem z innymi apostołami, którzy byli tchórzliwi, gnuśni, dołączyli się do Jezusa "dla zysku po śmierci" i takie tam, więc tutaj duży plus.
-Bardzo fajnie też była rozwiązana końcówka, nie będę dawał spoilerów, ale dobrze to było zrobione, byłem bardzo ukontentowany zakończeniem.

No i to tyle, książka dobra, chociaż nie zachwycająca, pisarz troszkę nie podołał problemowi jaki sam wymyślił, bo pomysł był genialny i chyba dałoby się to zrobić nieco lepiej, ale i tak polecam.

tuqutsiarivaa · Wysłany: Pon 14:59, 30 Marzec 2015 Temat postu:

Parol · Wysłany: Pon 17:38, 30 Marzec 2015 Temat postu:

kobaian · Wysłany: Pon 21:27, 30 Marzec 2015 Temat postu:

zuy_pan · Wysłany: Pon 23:01, 30 Marzec 2015 Temat postu:

Ja generalnie hołduję zasadzie, że nie porównuję filmu i książki na zasadzie co lepsze, bo uznaję że to niezależne twory, zawsze mnie śmieszy jak ludziki siedzą na FW i piszą pod adaptacjami "książka lepsza, bo coś tam coś tam". Generalnie jakbym miał oceniać w oddzielnych kategoriach, to chyba filmowi dałbym wyższą ocenę niż książce, ale nie potrafię powiedzieć czy warto czytać czy nie warto, było kilka fragmentów które były świetne (np kuszenie na pustyni, czy wspomniane zakończenie) ale było i trochę dłużyzn, adaptacja Scorsese nie była też jakoś bardzo wierna, wiele scen bardzo kluczowych dla książki zostało radykalnie zmienionych o ile dobrze pamiętam, więc jest to twór trochę inny.

LucidSamples

Teraz czytam Wilka z Wallstreet Jordana Belforda

siedmil

kobaian

zuy_pan

No i to jest właśnie powód dla którego bezpośrednio nie porównuję, uznaję to za oddzielne dzieła, mimo, że np opowiadają tę samą historię. Porównania są nieuniknione, robi się to instynktownie, ale nie będę się czepiał gdy reżyser/scenarzysta postawi inaczej akcenty niż autor książki, zmieni wymowę scen, zmieni zakończenie, inaczej przedstawi bohaterów, film i książkę ocenia się na podstawie zupełnie różnych kryteriów i kategorii, dlatego staram się nie porównywać bezpośrednio, moim zdaniem to zdrowe podejście.

nihil reich

Niedawno przeczytałem Po tamtej stronie Alfreda Kubina. Kubin był malarzem i miał problemy z głową (niektórzy diagnozują u niego schizofrenię, nie wiem czy słusznie), no i z powodu tych problemów popadł w nietypowy blok twórczy: nie był w stanie malować, ale miał niezwykły natłok wizji. Nie chciał, żeby się zmarnowały, więc zaczął je zapisywać, i w ten sposób w bardzo krótkim czasie powstała niniejsza książka, opisująca tajemnicze Państwo Snu. Rzecz jest bardzo oniryczna, surrealistyczna, symboliczna i w ogóle szalenie awangardowa, dla fanów Kafki i Schulza lektura obowiązkowa (zresztą z Kafką Kubin się przyjaźnił).

romanzkrainydeszczowców

Oczami Bezpieki Cenckiewicza ostatnio przeczytałem. Zbiór prac nt. działalności bezpieki od prób inwigilacji i zwalczania polonii amerykańskiej i angielskiej przez prowokacje w 68 po niszczenie kleru w prlu.
A teraz czytam Długie ramię Moskwy, też Cenckiewicza. Tu już same konkrety dotyczące pracy wojskowego wywiadu prl.
Ostatnio mam głód wiedzy na temat historii prlu. Coraz więcej pojawia się mniej lub bardziej ciekawych pozycji z tego okresu historii Polski i warto sięgać po te co lepsze.
A na półce czekają już też - Wałęsa,człowiek z teczki i Atomowy Szpieg. Obydwie Sławka Cenckiewicza.

Parol

Pisząc moją pracę magisterską wpadły mi do ręki dwie wspaniałe książki. Pierwszą z nich jest doktorat Olgierda Ławrynowicza Treści ideowe broni rycerskiej w Polsce wieków średnich.

Jak przyznaje sam autor, mimo że to jest jego dysertacja doktorska, de facto nie daje odpowiedzi na wiele kwestii, a wręcz przeciwnie - stawia szereg pytań, problemów badawczych, które należy rozwijać w dalszych badaniach. Walorem pracy jest przystępne omówienie najważniejszych treści ideowych uzbrojenia rycerskiego - jego wieloznacznej symboliki, odniesień do Pisma, dziejopisarstwa średniowiecznego jak i tekstów antycznych. Sądzę, że aby w pełni zrozumieć kulturę rycerską średniowiecznej Polski, należy zapoznać się z tą pozycją.

Drugą pracą jest Symbolika świątyni chrześcijańskiej autorstwa Jeana Hani.

Hani, gorliwy katolik (przynajmniej tak wnioskuję z jego emocjonalnego stosunku do pisanych słów), analizuje koncepcję świątyni chrześcijańskiej jako odbicia Jeruzalem Niebieskiego na Ziemi. Poruszane są w tej pracy zagadnienia takie, jak: harmonia liczbowa, świątynia jako ciało Boga-Człowieka, "Corpus Mysticum", a także analiza znaczenia poszczególnych miejsc wewnątrz budowli. Jeśli chcecie mieć argumenty w dyskusji z ludźmi myślącymi wg stereotypu "ciemne średniowiecze" - ta książka daje wiele argumentów. Napisana jest dość trudnym językiem, ale da się przyzwyczaić. Wszak nie jesteśmy głąbami Wink

romanzkrainydeszczowców

No właśnie, co teraz czytacie ?
Ja od dziś zaczynam Dzieci Diuny, a niedawno skończyłem Długie ramię moskwy Cenckiewicza. Bardzo ciekawa rozprawa na temat II Zarządu Sztabu Generalnego WP w czasach prl. Od genezy prloskiej agentury przez jej chwilowy rozkwit aż po gorzki upadek Sławomir przedstawia konkretne fakty z tym związane. Bardzo dobre preludium do rozpoczęcia analizowania historii PRL.
Cieszę się że w końcu pojawiają się takie smaczki jak Długie ramie moskwy czy Oczami Bezpieki lub Obłęd 44, które nie są przesiąknięte post prloską propagandą starającą się zindoktrynizować nasze (czasami uśpione) umysły, tylko przedstawiają prawdę. Książki o historii które wzbudzają skrajne emocje, wymuszają na czytelniku dogłębną refleksje nad danym zagadnieniem jak i zachęcają do ciekawych debat.
Yoł

Skrzypłocz

Czytałem serię o Diunie aż do Boga Imperatora, parę lat temu.
Jeśli ktoś się tym przejmuje - spojlery.
Pamiętam zgrzyt jaki miałem czytając Mesjasza Diuny - Paul w pewnym punkcie fabuły nie jest w stanie patrzeć w przyszłość, ponieważ ludzie używający czegoś nazywanego Tarotem Diuny "mącą mu wizję", czy coś w tym stylu. Potem ten przedmiot nie pojawia się ani razu w tej, oraz wszystkich innych częściach cyklu które przeczytałem, a umożliwia przewidywanie przyszłości oraz przeszkadzanie w przewidywaniu przyszłości Paulowi, więc chyba nie należy do rzeczy mało znaczących. Zakładam, że autor wprowadził go tylko po to, żeby Paul mógł wpaść w pułapkę, następnie postanowił o nim zapomnieć, z nadzieją, że czytelnik również to uczyni. Taka wpadka w światotwórstwie.
Koniec spojlerów.

Nie tak dawno temu zachwycił mnie zbiór opowiadań Mrożka (z kluczem przyjmującym kształt ręki na okładce, nie mogę teraz znaleźć linku w internecie). Sporą część opowiadań nie ogarnąłem, więc może jeszcze nabiorę o nich negatywnej opinii podczas ponownej lektury, ale te które do mnie dotarły (np. Wędka, Rura, Moje ukochane beznóżki) miały podobną tematykę - jak to podejmując ogromne wysiłki intelektualne można dojść do ogromnych głupot czy też kuriozów, można by powiedzieć - o ludziach tak mądrych, że aż głupich.
Szczerze polecam!

Doctor Sardonicus

Burza

Kika · Gość

Czego teraz nie czytasz?

Wsyćkiego co jest Olgi Tokarczuk. Bojkot, chycić za szable by pasowało Pany, Panie. Nie ufię jej już. Pisarka a se jaja robi albo jej się w głowie kisiel zrobił... Nieładnie...