Dio - "Holy Diver" (1983)

Kapitan Wołowe Serce

Znając solową karierę Dio z szeregu pojedynczych i przeraźliwie nudnych kawałków postanowiłem skorzystać z powyższej recenzji i przyjrzeć się albumowi Holy Diver, zwłaszcza że jest on wcale słynny. To co usłyszałem nie było ani odrobinę ciekawsze od tego co znałem. Nudne riffy, bezsensowne wymiatanie (tak zwane "solówki"), żenujący patos kompletnie nie przystający do muzyki a wszystko to gęsto polane heavy metalowym kiczem. Dio w Rainbow i Black Sabbath prezentował się ciekawie jak widać głównie dzięki Blackmorowi i Iommiemu, zresztą ani Tęcza, ani Niebo i Piekło to żadne arcydzieła nie były, ale nawet przyjemnie się tego słucha. Od czasu do czasu. Holy Diver natomiast jest po prostu denny a przesłuchanie go było dla mnie męczące, nie ukrywam zresztą, że czasami posuwałem się do przewijania kawałków do przodu. Przesadziłbym pisząc że ten album to w ogóle nic nie jest, bo ma nawet ciekawe momenty jak choćby spokojne wejście do Invisible czy poprawny riff w kawałku tytułowym, ale ocena 9/10 którą wystawił Hardfan i którą zapewne potwierdziłaby cała rzesza metalowców jest dla mnie szokująca. 4,5/10 i tak nie wiem czy to nie za wysoko...

Hardfan75

Kapitan Wołowe Serce

Bzdury

Po pierwsze porównując Dio do Rainbow i BS mówiłem o poziomie, nie o stylu. Być może powinienem to zaznaczyć wyraźnie. Co do Ironów to w rzeczy samej są oni patetyczni, ale jako że słucham ich od dawna mam po prostu do nich sentyment. bronic ich nie będę, bo jestem świadom tego, że obronić się ich nie da. Zapewne gdybym właśnie dzisiaj po raz pierwszy usłyszał w całości Nubmer of the Beast moja opinia o tym albumie byłaby niewiele lepsza niż o Holy Diver. Co dalej... aha - metalowcy na ogół nie mają racji, bo dobre 90% z nich nie ma pojęcia o muzyce. Podobnie z reszta jak 90% fanów Nirvany do której pijesz, ale to już inna kwestia. Z tymi "prawdziwymi fanami rocka" mnie rozbawiłeś. Czy kiedykolwiek odniosłeś wrażenie że jestem "prawdziwym" fanem rocka ? Wink

A jeszcze wracając do płyty, może to wyłącznie kwestia gustu, nie wiem, ale tak czy inaczej Holy Diver kompletnie do mnie nie trafił. Może gdybym usłyszał go mając lat 14 dzisiaj piał bym nad nim z zachwytu. Może jestem po prostu za stary na muzykę dla dzieci...

Hardfan75

Kapitan Wołowe Serce

Hardfan75

Kapitan Wołowe Serce

1.Bez dwóch zdań przychodząc do BS Dio tchnął nowego ducha w wypalony już zespół. Never Say Die! mi się podoba, ale to już są popłuczyny po dawnej wielkości. To że płyty z Dio nie rzucają mnie na kolana to raczej kwestia gustu.
2. No tak, Child in Time też jest patetyczny bez sensu (dla mnie sens ma patetyczność w muzyce klasycznej, ewentualnie w bliskiej klasyczności muzyce art rockowej jak np. Yes albo Pink Floyd).
3.Nie tylko, lubię wszak Black Crowes , Gov't Mule (choć to bardziej blues rock), AC/DC (wolę z lat 70tych, ale późniejszym też nie pogardzę). Tym niemniej rzeczywiście najbardziej lubię hard rock sprzed roku 80tego.
5.Jak najbardziej. I większość tej muzyki jeżeli poznaję ją teraz a nie poznałem będąc kilkunastoletnim chłopcem jest dla mnie za łatwa. Ale zdarzają się od tego wyjątki. Czasem coś po prostu zaskoczy, jak to miało miejsce w wypadku Riot.

Anapheazaton

Tak sobie szczerze mówiąc. Lezy sobie na półeczce, ale żadko do niej wracam. Nigdy nie byłem wielkim fanem Dio.

Hardfan75

Kapitan Wołowe Serce

Hardfan75

Kapitan Wołowe Serce

Masz rację. Jestem nieobiektywny w swoich sądach. Dla mnie obiektywność to jakiś samogwałt Wink

Podoba mi się płytka, ale obiektywnie muszę dać 6/10, nie podoba mi się ale obiektywnie trza dać pełną notę. Może masz rację co do mojego uprzedzenia do stylistyki lat 80tych. I tak jestem uprzedzony do niej coraz mniej, w końcu polubiłem różne nowe fale i podobne. Może kiedyś przestane nie lubić glamu. Niewykluczone Smile

lochinvar

Hm, w tym duecie i jednym dodatkowym poscie postaram sie napisac swoja opinie.

Zadna techniczna, zadna pod publike, tylko od serca Smile

Szkoda jedynie, ze jeden z uczestnikow pousuwal swoje posty i jedynie z cytowan moge dowiedziec sie co sadzi o tej plycie, a mniemam, ze mu sie podoba.

Holy Diver to poczatek kariery solowej niezyjacego juz niestety Dio.

Rok 1983 szczyt popularnosci NWOBHM i klasycznego metalu i rodzacy sie w USA thrash metal.

Dio wkurzony po aferze z koncertowka Sabbathow zabiera ze soba Appica, angazuje Baina znanego z Rainbow i udzielajacego sie poprzednio w Wild Horses, a takze Campbella z Sweet Savage i nagrywa moim zdaniem najlepszy solowy LP. Niektorzy powiedza, ze najlepszy jest nastepny The Last In Line. Byc moze, ale ja uwielbiam debiuty i ten kolejny mnie urzekl. Ta zloscia, ktora slychac w kilku kawalkach, a szczegolnie w tytulowym, energia, a jednoczesnie patetycznoscia w innych kawalkach. Ostro brzmiace gitarki, dobrze podany bas i perkusja oraz wokal Dio czysty i gleboki jak nigdy. Wiem, ze ta plyta to mieszanka tego co bylo w Rainbow, Sabbath, ale i troche Sweet Savage, ale tego co bylo najlepsze w tych bandach. Ulubione moje kawalki to Stand Up And Shout, Holy Diver, Gypsy, Don't Talk To Strangers, Straight Through The Heart. Calkiem niezle sa tez Invisible i Shame On The Night. Najmniej mnie urzekaja Caught In The Middle - za bardzo komercyjny i Rainbow In The Dark - wkurzaja mnie te klawisze.

Generalnie jednak 9/10

Rune of Torment

Ja ogólnie do solowych płyt Dio mam wielki dystans, genialnie wypadał w Rainbow, Sabbathach, no nawet w Elfie! Tutaj to wszystko było strasznie generic. Przewidywalne, niecharakterystyczne aż tak bardzo. Brakowało Iommiego albo Blackmore'a za wiosłami Cool

Od debiutu wole nawet dwa albumy - Last In Line i Dream Evil ale to też nie są jakieś super osiągnięcia. Technicznie bez zarzutu, wokalnie super się słucha ale nudzi się (przynajmniej mi) dość szybko. Wracam od czasu do czasu, bo jednak refreny się pamięta ale więcej jak raz naraz nie słucham.

lochinvar

No, kwestia gustu, ja wracam do tego albumu czesto, ale nigdy na sluchawki tylko full power, bo inaczej album traci moc.

Co prawda troche poza tematem, ale jak przedmowca troche zboczyl to i ja wskaze, ze z Dio oprocz debiutu ze studyjnych cenie najbardziej The Last In Line, z Rainbow debiut i Rising, a z Sabbathami Heaven And Hell i Mob Rules.

Elf - Carolina County Ball posiadam na CD, ale rzadko wracam Sad

Pawliq88

Dio z Rainbow i Sabbath zdecydowanie tak, dorobek solowy zdecydowanie nie Smile

Nuda powtarzalnośc, jedyne warte przesłuchania płyty to ewentualnie dwie pierwsze. Chociaż tak naprawde tylko Holy Diver.

John Cipolina

Dlaczego ta płyta nazywa się "święty nurek"?

megadziobak

Może chodzi o księdza, który daje nura na okładce.

John Cipolina

A widzisz, nie patrzyłem na okładkę. Szkoda. Myślałem, że to taki śmieszny absurd, a to oczywiście musi mieć wielki sens metaforyczny. ;/