Filmy

Twisted Nerve

A ja Vivre sa vie polecam wrażliwym panienkom z forum.

Carpetcrawler

Setezer wrócił!

che

Znacie jakieś dobre seriale komediowe? Stare lub nowe, polskie lub zagraniczne.

zuy_pan

No właśnie, kiedyś w TV leciał jakiś serial komediowy o jakiejś bogatej rodzince, do której przyjechał z getta murzyn i z nimi mieszkał, bo był jakoś z nimi spokrewniony, byłem pewny że to chodziło jako "Król przedmieścia", ale pod tym tytułem nic nie mogę znaleźć...

Rune of Torment

John Cipolina

Jak polskie seriale mogą być to może Zmiennicy i Alternatywy 4?

Rune of Torment

Obczaiłem sobie Beyond The Black Rainbow z 2010 roku. Myślałem, że to jakieś sci-fi ale się zaskoczyłem, bo się okazało, że nie jakieś, ale czarujące psychodeliczną oprawą graficzną i świetną muzyką kino sci-fi zrobione mniej więcej w konwencji lat 60tych i okolic. Mamy tu i Kubricka i Tarkowskiego, przyprawionego lsd i paroma innymi dziwnymi rzeczami. Ciekawostka.

Kapitan Bomba

Ostatnio po ponad dziesięciu latach odświeżyłem sobie "Głęboką Czerwień" Dario Argento - stary włoski thriller. Nadal robi na mnie wrażenie. Szczególnie połączenie obrazu i dźwięku w tym filmie. Grupa Goblin wykonała tu solidną robotę. Muzyka świetnie komponuje się z obrazem. No i ta, z początku irytująca fabuła, która pod koniec zamienia się w prawdziwy majstersztyk też urzeka. To musiał być solidny pstryczek w nos jaki reżyser wymierzył krytykantom, którzy zasnęli po kilku minutach, bądź wyszli z kina twierdząc, że nic się tu nie klei. W gruncie rzeczy tak jest. Prawie do samego końca nic nie wiadomo, prawie do samego końca ma się wrażenie, że jest to genialnie nakręcony (kadrowanie, muzyka), ale bełkotliwy film klasy B a na samym końcu okazuje się, że wszystko zostało dogłębnie przemyślane. Może poza jednym ujęciem, gdzie ta sama scena wygląda trochę inaczej, ale to mogło być zrobione w sposób celowy. Wszystko pięknie. Tylko ten dubbing męczący. Widocznie nie da się zdubbingować angielskich aktorów na mówiących po włosku. Ich mowa jakoś za krótka, czy tych drugich za długa. Nie wiem. To tyle.

che

Kapitan Bomba

Eee tam. Kilka razy się zgadzaliśmy a kilka razy mieliśmy odmienne zdanie. Na tym polega dyskusja na forum. Dzięki za polecenie "Suspirii". Jej jeszcze nie widziałem, ani nie słyszałem OSTa. Póki co zaopatrzyłem się i zamierzam to na dniach nadrobić.

Właśnie jestem po seansie "Buntu" Masakiego Kobayashi. Jeszcze nie ochłonąłem, bo zdaje mi się, że w życiu nie oglądałem tak doskonałego filmu, a nie wiem czy trochę nie przesadzam. Jak ci Japończycy to robią?

Rune of Torment

Bunt jest wyborny. Ale to nie najlepsze co Japończycy mają.

Robią to prosto. Po pierwsze primo: obraz jest oparty na innej filozofii kompozycji; podczas gdy na starym i nowym kontynencie obraz jest tylko medium, u Kitajców obraz jest na równi traktowany z fabułą, bohaterami i wszystkim innym. Po drugie primo, każdy z wielkich reżyserów tam czerpie garściami z teatru (Ichikawa i jego operowanie światłem i cieniem to orgazm artystczny) i stąd aktorstwo jest tak wspaniale ekspresyjne i klimatyczne. Kompozycja postaci i tła jest oparta na harmonii i dlatego w prostych filmach akcji są kadry na które człowiek reaguje brakiem tchu, bo są po prostu piękne. Piękne kadry w kinie zachodnim to spektakularny i pompatyczny widok z helikoptera na wielkie góry czy wielkie miasto. Najczęściej podrasowany komputerowo. W Japonii piękny może być kadr z facetem siedzącym na skale pod drzewem i żaden kurwa Avatar nie podskoczy.

Poza tym, nawet proste i średnio wymagające filmy są głębokie na jakimś poziomie. Każdy film pozostawia po sobie ślad, nie zapomina się ich tak łatwo. Zdaje mi się, że to wina przeciętnego widza Japońskiego w stosunku do Europejskiego czy zwłaszcza Amerykańskiego. Filmy tam nie muszą chyba równać poziomu w dół aby opłacało się je w ogóle produkować.

To chyba setezer pisał, że tylko Ruscy potrafią poza Azjatami takie rzeczy kręcić od czasu do czasu. Racja, ale naprawdę tylko do czasu do czasu. Może dlatego, że ruskie to też trochę takie azjaty :lol

megadziobak

Kapitan Bomba

Rune of Torment

Dopowiem, w ramach ciekawostki, że scenarzysta Harakiri, Shinobu Hashimoto, zainspirował się plakatem Matki Joanny od Aniołów. Nie wiedział co to za film, ale sam plakat, który zobaczył gdzieś na ścianie we Francji go zainspirował wizualnie do wielu zmian wobec literackiego pierwowzoru Yasuhiko Takiguchiego.

Rune of Torment

Skończyłem przerwę. Wracam do Japońszczyzny nakarmiwszy się hot-dogami i po raz kolejny przeżyję ten świetny szok termiczny poziomu. Na pierwszy ogień, długo odkładany na potem Zły Śpi Spokojnie.

Niepokonany Herakles

wiwat kurwa

Rune of Torment

megadziobak

Przeczytałem książkową wersję Odysei Kosmicznej. Sporo mi wytłumaczyła ale raczej nie żałuję, że zepsuła mi możliwości samodzielnej interpretacji filmu. I tak już długo nad nim myślałem i nawet moja interpretacja nie odbiegała bardzo od książkowej.

Rune of Torment

Z tą Odyseją to jest tak, że ta prawdziwa, to ta filmowa. Ta Kubricka. Opowiadanie The Sentinel, które w ogóle rozpoczęło między Kubrickiem a Clarkiem współpracę jest bardzo dobre, ale nie ma za bardzo nic wspólnego z żadną Odyseją poza obrazem: "znaleźliśmy coś na księżycu". Kubrick wymyślił, że to będzie monolit 1x4x9 zamiast piramidy chronionej polem siłowym (sic!) i wszystkie pozostałe części też w dużej mierze są jego pomysłami. Wersja książkowa to już musztarda po obiedzie, bo to wszystko to, co Clarke chciał w filmie ale nie mogło się tam znaleźć, bo Kubrick prędzej by sczezł niż powiedział o co chodzi wprost. Clarke potem tak się nakręcił, że pisał te kolejne części, które zaowocowały między innymi tym koszmarkiem z 1984 i komunistami w kosmosie.

Żałuję, że przeczytałem, bo film jest magiczny właśnie przez otwartość na interpretacje a Clarke mówi nam co mamy myśleć. Już lepiej czytać The Sentinel, bo też jest bardziej otwarty i oparty na domysłach głównego bohatera a i ma tylko z 7 stron/

Edit/ Zapomniałem jeszcze o Encounter in the Dawn, który ma niby coś wspólnego z Dawn of Man ale tego nie czytałem. Jednak sadząc po streszczeniu, podobieństwo jest bardzo luźne. Chyba sobie poszukam i przeczytam.

kobaian

Clarke to pisarz literatury klasy B. "Odyseja kosmiczna: Kubricka to film klasy A. Jak miałem 15 lat to mi się literatura Clarke'a podobała, ale dziś - po co sobie zawracać głowę takimi bzdetami?

Przy okazji nie tak dawno oglądałem "Opętanie" Żuławskiego i polecam. Mocne. Dramat psychologiczny wykorzystujący konwencję horroru.