Edvard Grieg

Niepokonany Herakles · Wysłany: Śro 17:28, 05 Marzec 2014 Temat postu: Edvard Grieg

Norweg pochodzenia szkockiego, kompozytor, dyrygent i pianista.

Postanowilem zalozyc o nim temat, aby wyprostowac dyrdymaly, jakie na jego temat ten czy ow niedawno wypisywal, nie znajac nawet na poziomie podstawowym tworczosci tego zacnego dziadka, co nie przeszkadzalo jednak wydawac skrajnych opinii: 'XIX-wieczny tworca muzyki pop'.

Oczywiscie kazdy, kto na serio zapoznawal sie z tworczoscia Edka, musi takie haselka wysmiac i uznac je za wypowiedziane przez jakiegos laika zupelnego, w dodatku diabelsko bezczelnego. Laika dlatego, ze znajomosc Griega oparta tylko na uslyszeniu W grocie króla gór (na co automatycznie wskazuje zacytowany wyzej glupiutki 'zarzut') nie uprawnia, a przynajmniej nie powinno, do wydawania jednoznacznej, skrajnej oceny.

Aby nie przedluzac pisania rzeczy (nie dla kazdego) oczywistych, proponuje zapoznac sie z dzielami Griega, takimi jak:

Piano Concerto in A minor, Op. 16
String Quartet in G minor, Op. 27
Piano Sonata in E minor, Op. 7
Cello Sonata in A minor, Op. 36
Symphonic Dances, Op. 64
Holberg Suite, Op. 40

Cizar · Wysłany: Śro 18:51, 05 Marzec 2014 Temat postu:

Jestem w kwestii jego muzyki zupełnym laikiem, jedyne co słyszałem to chyba najpopularniejsza suita Peer Gynt. I mimo tych wszystkich szydzeń, pisaniu, jakie to złe, czy wyzywanie norwega od muzyków pop mi się bardzo podobała. Chociaż ja tam o klasyce niewiele wiem i pewnie chuja moje zdanie znaczy.

Chociaż nadal niezbyt rozumiem, nawet po Peer Gyncie (?), czemu Grirg jest wyzywany od XIX-wiecznych popów. Owszem, ma bardzo strawne melodie, jego muzyka jest bardzo konsonansowa, czasami oczywista i do przetrawienia przez większość społeczeństwa, nawet tej części, co w klasyce nie gustują. Ale nie za bardzo wiem, przeciw czemu miałby się ten zarzut odnosić no i w sumie co w tym tak naprawdę złego.

kobaian · Wysłany: Śro 22:28, 05 Marzec 2014 Temat postu:

Niepokonany Herakles · Wysłany: Śro 22:35, 05 Marzec 2014 Temat postu:

zuy_pan · Wysłany: Śro 22:45, 05 Marzec 2014 Temat postu:

O KURWA, SKISŁEM.

Kapitan Wołowe Serce · Wysłany: Śro 22:58, 05 Marzec 2014 Temat postu:

Cizar · Wysłany: Śro 22:59, 05 Marzec 2014 Temat postu:

Szczerze nie wiem kto porównuje Griega do Bacha czy Strawińskiego, chyba totalni ignoranci.
Btw. czemu nie dałeś mojego obrazka ;_;

kobaian · Wysłany: Śro 23:10, 05 Marzec 2014 Temat postu: Re: Edvard Grieg

Niepokonany Herakles · Wysłany: Śro 23:18, 05 Marzec 2014 Temat postu:

Jeszcze raz zachecam do posluchania innych niz Peer Gynt dziel.

Rzecz w tym, aby nie pozostac kretynem, czyli nie robic nastepujacych rzeczy, kiedy mowa o muzyce klasycznej:

- nie wklejac (z niewiedzy, czyli kretynizmu w tym wypadku) aranzacji serenady Szuberta jako oryginalu
- nie wklejac (z niewiedzy) glupiej aranzacji marzenia miuosnego Liszta jako oryginalu
- nie pieprzyc ze Faure kojarzy sie z cyganstwem, bo czyjas osobista durnota nie wplywa na jakosc dziel wielkich kompozytorow
- nie gadac ze Grieg to pop bez elementarnego znastwa jego tworczosci
- nie wygadywac bzdur o Verdim (patrz punkt o Gabrielu Faure)

W skrocie, nie brac przykladu z pewnych prominentnych userow. Doszloby do tego chyba kilka innych rzeczy, ale akurat mi wylecialy z glowy.

Niepokonany Herakles · Wysłany: Śro 23:25, 05 Marzec 2014 Temat postu: Re: Edvard Grieg

kobaian · Wysłany: Śro 23:54, 05 Marzec 2014 Temat postu:

Przesłuchałem pierwszy z polecanych utworów i stwierdzam, że prędko nie wrócę. Spodziewałem się czegoś, co zmieni moje zdanie o Griegu na lepsze. Niestety - usłyszałem parę ładnych motywów utopionych w wyżywaniu się na fortepianie, czemu wtórują koszmarne wręcz wejścia orkiestry - oczywiście z odpowiednią pompą i hukiem. Popowa twórczość tego pana była jednak mimo wszystko lepsza i akurat w tym wypadku nie dziwię się, że to ona zyskała popularność.
O ile przy Peer Gynt można się całkiem miło odprężyć, o tyle przyznam, że absolutnie nie mam pojęcia po jakie licho słuchać takiego Koncertu A moll. Jest przecież wiele rzeczy w muzyce poniekąd podobnych, ale jednak zdecydowanie piękniejszych.

Niepokonany Herakles · Wysłany: Pią 15:43, 07 Marzec 2014 Temat postu:

kobaian · Wysłany: Pią 23:39, 14 Marzec 2014 Temat postu:

Niepokonany Herakles · Wysłany: Sob 02:53, 15 Marzec 2014 Temat postu:

Kika · Gość

Trochę mnie rozbawiła ta Wasza dyskusja odnośnie popowości Griega Smile

Na dobry początek:
Nie podoba mi się sposób w jaki się wymieniacie odczuciami odnośnie jego muzyki. Gdy ktoś się z kimś nie zgadza, nie odbiera poszczególnych utworów tak samo jak przedmówca, krytykuje je, mówi, że to nuda. Co na marginesie jest raczej normalnym, powszechnym zjawiskiem, padają słynne aluzje dotyczące kretynizmu. Pojawia się zachowanie "A bo ty się nie znasz" Oczywiście druga strona się zna, w 100 %. Smile

(Gimnazjum, liceum - nie obrażam nikogo z tych placówek edukacyjnych) Coś kogoś "przerasta"... No błagam, na jakim poziomie jest ta dyskusja?Quo vadis, Herkulesie?Proponuję na chwilę wyłączyć ego czy za silne spersonalizowanie się ze stuffem, który polecasz, żeby to forum trochę odżyło. Zdystansuj się trochę...Prawda albo fałsz wychodzą czasami niezmuszane, bez takich konfrontacyjnych zachowań.

Przechodząc do meritum sprawy:
Griega zdecydowanie nie da się do popu podczepić moim skromnym zdaniem. Chyba tylko "Peer Gynt" można tam upchnąć. Fakt, miła muzyka o zabarwieniu popowym. Poranek jest genialny. Ale reszta z zaproponowanych kawałków tam nie do końca pasuje.

Przesłuchałam wszystkie herkulesowe propozycje po kolei. W większości mi się spodobały. Najbardziej podeszły mi wiolonczele "Cello Sonata in A minor, Op. 36" potem "Piano Sonata in E minor, Op. 7" "Symphonic Dances, Op. 64" Kwartet smyczkowy tak sobie, bardzo poprawnie, ale bez szaleństw, mimo to było ok a sam "Piano Concerto in A minor, Op. 16", który tu wzbudził tyle kontrowersji mi odpowiadał. Kobajańczyk zapytał, po co tego słuchać? Może dla formy? Ja się z Tobą nie zgodzę. Technicznie jest ogarnięcie zagrany, coś tam się w nim dzieje, ciekawe zmiany zachodzą. W pewnych momentach ten utwór zaskakiwał. (np. Piano Concerto in A Minor, Op. 16: III. Allegro moderato molto e marcato Min.1.48.) Przejścia z "hałasu" w spokojniejsze klimaty były ciekawe. Może Ty po prostu nie lubisz tej epoki w klasyce? I już...
Najmniej mi przypadła do gustu ostatnia propozycja, przesłuchałam i nic z niej nie pamiętam. Albo już byłam za bardzo zmęczona, co by to ogarnąć albo do mnie po prostu nie trafiło. Z Griega mogę jeszcze polecić "Norwegian Dances, op.35" wersja - pianino, na cztery ręce. Całkiem spoko.

kobaian

Kika · Gość

Kiedy byłam w liceum podobnie tak jak Ty nie doceniałam tej epoki, ale głównie przez dość naiwną, nudną literaturę. Męczyły mnie strasznie te wszystkie cierpienia werterowskie, bohaterowie romantyczni itp. Nie kumałam czaczy. Później mi się pozmieniało, zaczęłam więcej rozumieć. Wraz z wiekiem dużo rzeczy się zmienia.
Do "gotyckich pejzaży" nic nie mam, do zniewieściałych megalomanów opisywanych w poematach też. Smile

Nie uważam, żeby to w jakikolwiek sposób uwłaczało kulturze. Jakby nie było, romantyzm składa się na nią czy tego chcemy czy nie.

Niepokonany Herakles

Kika · Gość

Można być prawdziwym dżentelmenem w internecie?Można Smile

nihil reich